اعتبار مالیاتی بهتر است یا معافیت مالیاتی؟

به گزارش جهان صنعت نیوز، اعتبار مالیاتی یکی از ابزارهایی است که می توان از آن به عنوان یک مشوق در راستای گسترش تحقیق و توسعه در صنایع استفاده کرد. این روش هدفمندی بیشتری نسبت به معافیت مالیاتی دارد و میزان اصابت آن به هدف بیشتر است. زیرا فقط آن دسته از هزینه های صنایع که در زمینه تحقیق و توسعه است، به عنوان اعتبار مالیاتی در نظر گرفته می شود.

اجرای سیاست اعتبار مالیاتی که قرار است طی آن هزینه های بخش تحقیق و توسعه صنایع به عنوان اعتبار مالیاتی برایشان در نظر گرفته شود، مزایای زیادی دارد. مثلاً، بستر ساز تامین مالی توسعه و بازارسازی برای شرکت‌های دانش‌بنیان خواهد بود. دانش‌بنیان شدن صنایع و شرکت‌های بزرگ کشور نیز از دیگر مزایای این سیاست است.

اجرای سیاست اعتبار مالیاتی که به ورود فناوری به صنایع می پردازد، می تواند زمینه را برای خنثی‌سازی تحریم‌های بین‌المللی آماده کند. جلوگیری از ارزبری به جهت افزایش صادرات و کاهش واردات محصولات فناور، امکان تنظیم گری حمایت از صنایع اولویت‌دار کشور و شفافیت مالیاتی شرکت‌های متقاضی اعتبار تحقیق و توسعه از دیگر مزیت های اعتبار مالیاتی به شمار می روند.

به نظر می رسد در حال حاضر چاره ای نداریم جز اینکه به اعمال سیاست هایی مانند اعتبار مالیاتی، تولیدات بار اول، قانون جهش تولید دانش بنیان و… در راستای ورود فناوری به صنایع بپردازیم. با استفاده از این سیاست ها و قوانین است که بستر برای توسعه زنجیره ارزش محصولات فراهم می شود. در ارتباط با این موضوعات با محمدتقی نقدعلی، عضو کمیسیون کشاورزی، آب و منابع طبیعی مجلس به گفتگو نشستیم که حاصلش در ادامه می آید.

نقدعلی ضمن اشاره به این موضوع که سیاست اعتبار مالیاتی در راستای تشویق صنایع به سمت تحقیق و توسعه مصوب شده است، تصریح کرد: در دنیای امروز که فناوری حرف اول را در صنایع می زند، چاره ای نداریم جز اینکه به سمت گسترش تحقیق و توسعه حرکت کنیم.

وی در ادامه گفت: ورود فناوری به صنایع و توسعه زنجیره ارزش محصولات زمینه صرفه جویی شدیدی را در حوزه انرژی فراهم می کند. از سوی دیگر، از طریق ورود فناوری به صنایع می توانیم سطح تولیدات خود را بالاتر ببریم و در عرصه اقتصاد جهانی حرفی برای گفتن داشته باشیم.

به گفته این نماینده مجلس، پیشرفت های تکنولوژیک در دنیا به صورت ثانیه ای اتفاق می افتد و اگر به اعمال سیاست هایی در راستای توسعه زنجیره ارزش محصولات مان نپردازیم، از گردونه رقابت باز می مانیم.

وی در ادامه گفت: تجربه کشورهای موفق نشان می دهد که صنایع خودشان هزینه های تحقیق و توسعه را برعهده گرفته اند. مثلاً در سال ۲۰۲۰، بیش از ۷۰ درصد از کل هزینه‌های تحقیق و توسعه در کشورهای عضو سازمان همکاری‌های اقتصادی و توسعه، توسط بخش بنگاه‌های اقتصادی انجام ‌شده است. این شرایط نشان می دهد که ما هم باید به همین سمت حرکت کنیم و با اعمال سیاست هایی صنایع را تشویق کنیم که در زمینه تحقیق و توسعه هزینه کنند.

نقدعلی خاطرنشان کرد: الان به طور مثال در حوزه خودرو می بینیم که هر روز در دنیا فناوری های نوین اختراع و به کار گرفته می شوند ولی ما در سطوح قدیم فناوری مانده ایم و این امر ما را با مشکلات زیادی روبرو کرده است. بنابراین، ضروری است با ابزارهای مختلف صنایع را به سمت گسترش تحقیق و توسعه سوق دهیم.

وی خاطرنشان کرد: ورود فناوری به تمامی صنایع مطرح است و مختص یک بخش خاص نیست. در زمینه تولید لوازم خانگی، صنایع کلان مانند پتروشیمی، فولاد و… نیز ضرورت دارد که ورود فناوری و توسعه زنجیره ارزش را مدنظر قرار دهیم.

نقدعلی ادامه داد: طی سال های اخیر ما به شدت تحت تحریم های هدفمند قرار گرفته ایم، به طوری که دسترسی ما به اقلام راهبردی صنایع محدود شده است. از طریق ورود فناوری به صنایع و استفاده از ظرفیت های داخلی و دانش بنیانی کشور می توانیم به تولید این اقلام بپردازیم. به طوری که از وابستگی خود به دیگران بکاهیم و اثرگذاری تحریم ها را کم کنیم.  

اخبار برگزیدهاقتصاد کلان