۴ نقطه کور بودجه عمرانی
بودجه عمرانی همواره یکی از نقاط مبهم بودجههای سنواتی دولت‌ها بوده است؛ بودجه‌ای که همواره قربانی شرایط تنگنای مالی دولت شده‌اند و نتیجه آن عدم شفافیت، عدم سرمایه‌گذاری در زیر ساخت‌ها و قدمت بالای طرح‌های عمرانی دولت طی سال‌های گذشته بوده است.
به گزارش جهان صنعت نیوز، مرکز پژوهش‌های مجلس در تازه‌ترین گزارش خود ۴ آسیب بودجههای عمرانی کشور را شناسایی کرده است:
اولین نکته به سهم بودجه عمرانی از بودجه کل دولت باز می‌گردد؛ بر اساس برنامه ششم توسعه قرار بود سهم اعتبارات عمرانی از بودجه عمومی به ۲۳ درصد افزایش پیدا کند. با این وجود عملا این اتفاق صورت نگرفت و در بهترین حالت این رقم به ۱۷ درصد رسید. در حقیت افزایش هزینه‌های جاری دولت در تنگنای مالی ناشی از تحریم‌ها منجر شد تا بودجه عمرانی قربانی شود و در نتیجه به تدریج زیرساخت‌های کشور و سرمایه‌گذاری‌های دولتی با چالش مواجه شد.
موضوع دوم به عدم تمرکززدایی از بودجه عمرانی باز می‌گردد؛ بر اساس برنامه ششم توسعه باید بخش بیشتری از بودجه تحت تصمیم‌گیری استان‌ها در زمینه‌های عمرانی صرف می‌شد و به طور مشخص ۳۰ درصد از بودجه تملک دارایی‌های سرمایه‌ای به صورت اعتبارات عمرانی استانی در بودجه عمومی قرار می‌گرفت. اما این عدد برای بودجه ۱۴۰۲ حدود ۱۷ درصد برآورد شده است.
نکته سوم مربوط به شفافیت پایین هزینه‌کردهای عمرانی است. آنگونه که گزارش مرکز پژوهش‌ها تاکید کرده در قانون بودجه امسال نیمی از اعتبارات عمرانی در قالب ردیف‌های متفرقه توزیع شده که کاهش شفافیت، نظارت‌پذیری و انضباط بودجه‌ای را به همراه دارد.
طرح‌های عمرانی پایان ناپذیر نکته چهارمی است که در خصوص بودجه های عمرانی وجود دارد. بر اساس این گزارش، میانگین قدمت طرح‌های عمرانی دولت حدود ۱۶ سال است. این در حالی است که بر اساس قوانین بودجه سنواتی، باید هرساله تعدادی از طرح‌ها به اتمام برسد. به عنوان مثال تعداد طرح‌هایی که براساس قانون بودجه ۱۴۰۱ باید در انتهای این سال به پایان می‌رسید برابر ۱۱۷ طرح بود که از این تعداد ۱۰۵ طرح همچنان در قانون بودجه سال ۱۴۰۲ کل کشور نیز درج شده‌اند.
اخبار برگزیدهاقتصاد کلانویدئولینک کوتاه :