تولیدکنندگان پوشاک در آستانه ورشکستگی
هما میرزایی – جهان صنعت نیوز، در عصر مدرن و با فراگیرتر شدن هر چه بیشتر صنعت پول‌ساز مد، پوشاک دیگر تنها کالایی اساسی نیست که افراد برای رفع نیاز به سراغ خرید آن بروند. در کشورهایی همچون ویتنام و ترکیه توسعه صنعت پوشاک منجر به بالا رفتن شاخص توسعه کل این کشورها شده است.
به گفته امین مقدم عضو هیات مدیره اتحادیه تولید و صادرات نساجی و پوشاک ایران کشور ترکیه در حال تبدیل شدن به قطب پوشاک جهان است و ۲۳۶ میلیارد دلار از مجموع ۳۴۳ میلیارد دلار صادرات این کشور متعلق به صنعت نساجی است. ترکیه همچنین سالانه ۳۴ میلیارد دلار پوشاک به کشورهای دیگر صادرکرده که این رقم حدود ۱۸ درصد از صادرات کل این کشور است.
بنگلادش نیز که تبدیل به تولیدکننده انواع برندهای مطرح لباس شده است، توانسته در این صنعت برای ۲۰ میلیون نفر اشتغال ایجاد کند.
به گفته مقدم در ایران از ۴۷ هزار واحد صنعتی تنها ۵ هزار و ۵۰۰ واحد نساجی هستند و رقم صادرات صنعت نساجی ۷۰۰ میلیون دلار از ۷۷ میلیارد دلار صادرات کشور است. همچنین از سال ۹۶ تا کنون بازار ۱۵ تا ۲۰ میلیارد دلاری مصرف صنایع پوشاک به ۹ میلیارد دلار رسیده است. این یعنی قدرت خرید مردم کم شده و سرمایه‌گذاری داخلی کمتر شده است.
قاچاق پوشاک
وقتی صحبت از اعداد و ارقام به میان می‌آید، جایگاه آمار قاچاق پوشاک نیز نباید نادیده گرفته شود. آمارهای رسمی خبر از کاهش قاچاق پوشاک می‌دهند اما تولیدکنندگان این آمار را رد می‌کنند. بنا به آمار ارائه شده از سوی دهقانی‌نیا، سخنگوی ستاد مبارزه با قاچاق کالا و ارز، پیش‌تر از این رقم قاچاق پوشاک در بازار کشور ۳.۲ میلیارد دلار بود اما در حال حاضر این رقم روند کاهشی داشته و به حدود ۱.۵ میلیارد دلار رسیده است. رقمی که تولیدکنندگان پوشاک آن را قبول نداشته و ادعا می‌کنند قاچاق پوشاک در بازار واقعی در حدود ۳.۵ میلیارد دلار است. پوشاک قاچاق عمدتا از کشورهایی همچون بنگلادش، پاکستان، ترکیه و اخیرا چین وارد کشور می‌شوند.
در نهایت می‌توان گفت به دلیل وجود عواملی همچون ورود پوشاک قاچاق به صورت چمدانی توسط مسافرین و همچنین فروش پوشاک ایرانی تحت عنوان برندهای خارجی آمار دقیق قاچاق در این حوزه کمی مبهم است. به طور کلی لباس‌های مارک‌دار به صورت کیلویی و از مرزهای کردستان، آذربایجان و سیستان و بلوچستان وارد کشور می‌شوند و با مبلغ ۵ دلار برای هر کیلو به فروش می‌رسند. مبلغی که امکان هرگونه رقابت را از تولیدکننده داخلی سلب می‌کند.
امکان تعطیلی تولیدی‌های پوشاک در آینده‌ای نزدیک
به گفته تنی چند از فعالین حوزه تولید پوشاک روند تولید روندی کاهشی است و به احتمال زیاد این وضعیت در ماه‌های آینده و پس از اتمام فصل منتهی به عید نوروز که بازار با اندکی رونق مواجه می‌شود، تشدید خواهد شد. بسیاری از واحدهای تولیدی ناچار به تعدیل نیرو شده‌اند و از حجم تولیدی خود کاسته‌اند.
یکی از نقاط مشترک در صحبت‌های اکثر این افراد عرضه گسترده پوشاک قاچاق خارجی است که به طور گسترده در دسترس عموم مردم هستند و واردکنندگان آنها بدون ترس از تبعات قانونی به تبلیغ محصولات خود به صورت گسترده در شبکه‌های مجازی می‌پردازند.
بازار داغ مارک فروشان
محبوبیت پوشاک قاچاق خارجی که از کشورهای ترکیه، بنگلادش، ویتنام، پاکستان و چین وارد می‌شوند به حدی است که برخی تولیدکنندگان داخلی به ناچار محصولات خود را تحت نام تجاری برندهای تولیدی این کشورها به فروش می‌رسانند. در بازار مارک فروشان و بازار کیلویی‌ها در قلب بازار تهران انواع و اقسام مارک‌های معروف خارجی از قبیل زارا، دیزل، گوچی و … به صورت متری و یا کیلویی به فروش می‌رسند.
از آنجایی‌که در ایران قانون کپی رایت وجود ندارد، تولیدکنندگان به منظور جلب نظر مشتریانی که به دنبال لباس مارک‌دار خارجی می‌گردند اقدام به خرید و استفاده از این مارک‌ها می‌کنند تا بلکه فروش خود را بالا ببرند. به گفته این تولیدکنندگان آنها ناچار به این کار هستند زیرا به دلیل کیفیت بالای البسه خارجی مشتری‌ها این لباس‌ها را به نمونه مشابه ایرانی ترجیح می‌دهند و در هنگام خرید به مارک لباس بیشتر از کیفیت آن توجه می‌کنند.
پوشاک ایرانی بازنده رقابت با خارجی‌ها
در سال‌های اخیر برندهای داخلی در حوزه پوشاک آغاز به کار کرده‌اند که عمدتا از کیفیت قابل قبولی برخوردارند و سعی کرده‌اند سلیقه مخاطب به خصوص جوان را در نطر بگیرند اما به دلیل قیمت تمام شده بالای این البسه برای تولیدکنندگان، قیمت نهایی آنها با البسه مشابه خارجی که به صورت قاچاق وارد کشور شده‌اند برابری کرده و در نهایت بازار را به محصولات خارجی می‌بازند.
بر اساس آمار ارایه شده توسط اتحادیه تولید و صادرات نساجی و پوشاک ایران حدود ۷۰ درصد مواد اولیه تولید پوشاک همچون پنبه، پلی‌استر و ویسکوز وارداتی هستند. بنابراین نوسانات بازار ارز بر قیمت نهایی پوشاک تاثیر مستقیم دارد و به این رقم باید هزینه‌های اجاره مغازه را نیز اضافه کرد. مجموع این مشکلات باعث کوچک‌تر شدن سهم پوشاک در سبد خانوار ایرانی شده و نارضایتی و زیان‌دهی تولیدکنندگان و فروشندگان این حوزه را در پی دارد. صنعت نساجی و پوشاک ایران برخلاف برخی کشورهای همسایه نه تنها سهمی در بازار جهانی ندارد بلکه در حال از دست دادن سهم اندک خود در بازار داخلی نیز می‌باشد.
اخبار برگزیدهصنعت و معدنلینک کوتاه :