کودکان فراموش شده

به گزارش سرویس اجتماعی جهان صنعت نیوز؛ روز جهانی مقابله با پدیده کودک کار در حالی فرا رسیده که علاوه بر نبود آمار دقیق در مورد تعداد آنها، محل کار این کودکان هم به خوبی مشخص نیست. همزمان با سیل مهاجرت اتباع افغانستانی به ایران، وضعیت سنی و جنسیتی کودکان کار نیز تغییرات زیادی داشته است.برخی مطالعات نشان می‌دهد جمعیت کودکان کار در شهرهای بزرگ ایران رو به گسترش است؛ مهم‌ترین علت این افزایش هم به نظر رشد جمعیت مهاجران افغانستانی است.

طبق گزارش مرکز تحقیقات مجلس حداقل ۳میلیون و ۲۰۰هزار کودک از چرخه تحصیل باز ماندند. تعداد کودکان کار ایران در بازه‌ای بین یک میلیون و ۶۰۰هزار نفر تا ۲میلیون و ۱۰۰ هزار نفر برآورد شده است. حدود ۳میلیون و ۵۰۰هزار کودک حاشیه‌نشین و بیش از ۷۰۰هزار کودک مهاجر و پناهنده وجود دارد. بر اساس ارزیابی سازمان بهزیستی، در سال‌های ۱۳۹۵ و ۱۳۹۶، ۶۰ درصد کودکان کار ۱۰ تا ۱۴ساله و مابقی ۱۵ تا ۱۸ساله بودند. در سال ۱۳۹۹، ۷۱درصد کودکان کار ۱۰ تا ۱۴ساله و مابقی ۱۵ تا ۱۸ساله برآورد شدند. یکی از مهم‌ترین علل بیشتر شدن جمعیت کودکان کار زیر ۱۴سال، حضور کودکان افغانستانی زیر ۱۴سال در خیابان است. بر اساس برآوردها ۶۳درصد کودکان کار زیر ۱۵سال افغانستانی هستند.

علیرضا شریفی‌یزدی جامعه‌شناس در این رابطه به «جهان‌صنعت» می گوید: متاسفانه وقتی حرف از کودکان کار می‌شود همه به فکر کودکانی می‌افتند که سر چهارراه مشغول شیشه پاک کردن و کارهایی از این قبیل هستند اما اغلب کودکان کار در معرض دید نیستند. به گفته وی، این کودکان علاوه بر مشکلات جسمانی، به‌مرور با مشکلات روانی فراوانی هم روبه‌رو می‌شوند.اغلب آنها دچار بیماری‌های ریوی و مشکل سیستم ایمنی هستند. از طرفی کودکانی که در کارگاه‌های زیرزمینی مشغول به کار هستند، دارای بیماری و نقص‌ عضوهایی می‌شوند که به دلیل مخفی‌بودن محل کارشان، هیچ‌کس از آن خبر ندارد، کودکانی هم که سر چهارراه هستند معمولا به دلیل بیش از اندازه سر پا ایستادن دچار مشکلات بسیاری در استخوان پا و کمر هستند که اینها فقط بخشی از مشکلات کودکان کار است