روستاییان اندونزی دوست‌دار پول کثیف هستند

جهان صنعت نیوز:  مدت‌هاست که انباشت و بازیافت زباله، منبع اصلی درآمدزایی بسیاری از روستاییان اندونزی شده است اما این روزها سخت گیری دولت در جلوگیری از واردات زباله از کشورهای دیگر موجبات ناراحتی روستاییان را فراهم کرده است.

ساکنان این روستاها می‌گویند که آن‌ها در مقایسه با کشت برنج از محل جمع آوری زباله درآمد بیشتری کسب می‌کنند.

پس از این که چین درهایش را بر روی واردات زباله بست، اندونزی هم شرایط واردات طلای سیاه را محدود کرد و با سخت‌تر کردن قوانین واردات و بازرسی‌های گمرکی، صدها تن زباله خارجی را به کشورهای مبداء خود بازگرداند.

اگرچه حامیان محیط زیست که به گروه‌های سبز مشهورند، سخت‌گیری این کشور را ستایش کردند، اما ساکنان منطقه بنگون می‌گویند محدود کردن زباله از کشورهایی مانند ایالات متحده، کانادا و استرالیا منبع اصلی درآمد آن‌ها را از بین خواهد برد.

ساکنان روستای بانگون از این شرایط ناراضی هستند و می‌گویند: اگر آن‌ها می‌خواهند ما را از این امر منع کنند، باید راه‌حلی برای این موضوع در نظر داشته باشند. آن‌ها می‌گویند که دولت به ما شغل نداده است.

رونق بازیافت زباله در روستاهای اندونزی از جمله در روستای بنگون باعث شده است محیط‌های پیرامون خانه‌ها و حتی شالیزارهایی که زمانی محلی برای کاشت و برداشت برنج بودند، هم اکنون به محلی برای نگهداری زباله تبدیل شوند.

ُُُُ

روستاییان به دنبال پلاستیک و آلومینیوم برای فروش به شرکت‌های بازیافت هستند و تولیدکنندگان پنیر سویا (که در اصطلاح محلی «توقو» نامیده می‌شود) مواد زائد قابل اشتعال را برای تامین سوخت خود می‌خرند.

کارشناسان معتقدند که اگرچه ممکن است این امر منبعی به مراتب سودآورتر باشد، اما انباشت زباله تهدیدی برای سلامتی روستاییان است. به گفته ساکنان این روستا، آن‌ها با درآمد حاصل شده از بازیافت زباله توانایی خرید خانه و دام را به دست آورده‌اند.

تحقیقات یک گروه سبز موسوم به ECOTON نشان داده است که ریزگردها آب‌های زیرزمینی را در بانگون و در نزدیکی رودخانه برانتاس آلوده کرده‌اند که توسط ۵ میلیون نفر در این منطقه برای آب آشامیدنی استفاده می‌شود.

اندونزی سال گذشته ۲۸۳ هزار تن ضایعات پلاستیکی وارد کرده که نسبت به سال قبل از آن ۱۴۱ درصد افزایش داشته است.

براساس تحقیقی که در سال ۲۰۱۵، انجام شده است، این کشور دومین وارد کننده آلاینده‌های پلاستیک در اقیانوس‌های جهان است.

ضایعات خانگی هم مشکل دیگری است. طبق گزارش بانک‌جهانی در ماه ژوئن، اندونزی روزانه ۱۰۵ هزار تن زباله جامد در مناطق شهری تولید می‌کند که تنها ۱۵ درصد آن قابل بازیافت هستند.

بسیاری از محل‌های دفن زباله‌شهری تقریباً ظرفیت محدودی دارند و سواحل اطراف مجمع الجزایر غالباً مملو از زباله است.

اندونزی طرحی را برای کاهش زباله‌های پلاستیکی دریایی تا سال ۲۰۲۵ با ۷۰ درصد کاهش ارائه داده و متعهد شده است که یک میلیارد دلار برای این منظور هزینه کند، اما هنوز مشخص نیست که چه میزان پیشرفت حاصل شده است.

دولت از برنامه ریزی برای راه اندازی کارخانه‌های تولید انرژی از زباله عقب مانده است، در حالی که طرحی برای مالیات‌بندی بر کیسه‌های پلاستیکی ارائه کرده است که با مخالفت شدید صنعت پلاستیک روبه‌رو است.

منبع: رویترز

مترجم: فاطمه رحیمی – جهان صنعت نیوز

اخبار برگزیدهپیشنهاد ویژه