تحولات صنعت نفت در آمریکا
صنعت نفت آمریکا پس از دوره اول ترامپ با تغییرات عمده‌ای مواجه شده است؛ از جمله کاهش تعداد حفاران مستقل، تمرکز بر بهره‌وری به جای رشد، ادغام‌های گسترده و کاهش تولید در برخی مناطق.
تحریریه جهان صنعت نیوز – در دوره اول ریاست جمهوری دونالد ترامپ، صنعت شل آمریکا تحولات قابل‌توجهی را تجربه کرده است. حفاران مستقل کنار رفته و جای خود را به شرکت‌های بزرگ‌تر و منظم‌تر داده‌اند که تحت تأثیر وال‌استریت، بر تولید نقدینگی متمرکز شده‌اند. رشد انفجاری تولید نفت در دوران ترامپ دیگر تکرار نخواهد شد و تولید در بسیاری از مناطق کاهش یافته است. سه شرکت بزرگ نفتی اکنون بخش زیادی از حوزه پرمین را کنترل می‌کنند. همچنین، روند ادغام‌ها و تراکنش‌های کلان ادامه دارد و شرکت‌ها بیشتر به بهره‌وری و استخراج حداکثری از ذخایر موجود توجه دارند تا رشد تولید. مشکلات زیست‌محیطی و محدودیت‌های زمین‌شناختی نیز بر صنعت تأثیر گذاشته است. در نهایت، پیش‌بینی می‌شود که تولید نفت خام ایالات متحده تا پایان دهه با رشدی محدود به ۱۳.۵ میلیون بشکه در روز برسد.
تغییرات عمده در صنعت نفت آمریکا پس از دولت اول ترامپ
دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور منتخب آمریکا، از تولیدکنندگان نفت ایالات متحده خواسته است که به روزهای پرهیجان حفاری بازگردند؛ اما صنعت شل آمریکا از زمان دولت اول او تغییرات قابل‌توجهی کرده است. حفاران مستقل عمدتاً کنار رفته‌اند و جای خود را به غول‌های نفتی منظم‌تر داده‌اند. در این میان، وال‌استریت نقش مؤثری در ایجاد این نظم ایفا کرده و شرکت‌های نفتی را به تمرکز بر تولید نقدینگی برای سرمایه‌گذاران ترغیب کرده است. هم‌زمان، تولید در بسیاری از مناطق نفتی آمریکا به دلیل قدیمی شدن میدان‌ها و کاهش مناطق پر‌بازده، روند نزولی پیدا کرده است.
پایان رشد انفجاری صنعت نفت در دوران ترامپ
از پیامدهای این وضعیت می‌توان به این اشاره کرد که احتمالاً صنعت نفت دیگر رشدی سریع و پرشتاب مانند دوره اول ترامپ را تجربه نخواهد کرد؛ دوره‌ای که تولید روزانه نفت خام از حدود ۹ میلیون بشکه به تقریباً ۱۳ میلیون بشکه رسید. ریچارد دیلی، مدیر عملیات منطقه پرمین شرکت اکسون موبیل، اظهار داشت: «ما دیگر شاهد رشد انفجاری که پیش‌تر داشتیم، نخواهیم بود.» اوایل امسال، اکسون رقیب خود، شرکت پایونیر، را به همراه تولید گسترده آن با مبلغ ۶۰ میلیارد دلار خریداری کرد. این شرکت در اوایل دسامبر اعلام کرد که برنامه دارد تولید خود در حوزه پرمین را تا سال ۲۰۳۰ به حدود ۲.۳ میلیون بشکه معادل نفت در روز افزایش دهد.
تسلط سه غول نفتی بر حوزه پرمین
سه شرکت بزرگ تولیدکننده نفت در ایالات متحده اکنون بخش‌هایی از بهترین اراضی حوزه پرمین را در اختیار گرفته‌اند. این تغییرات در حال دگرگون کردن حوزه پرمین در غرب تگزاس و نیومکزیکو است؛ منطقه‌ای که بزرگ‌ترین میدان نفتی ایالات متحده محسوب می‌شود. ده سال پیش، حدود ۳۰ شرکت نزدیک به یک‌سوم نفت خام این منطقه را تولید می‌کردند، اما تا ماه ژانویه امسال، سه شرکت اکسون، دایموندبک انرژی، و اوکسیدنتال پترولیوم تقریباً همین سهم را در اختیار دارند.
تحولات در سرنوشت شرکت‌های مستقل حفاری
یکی از نشانه‌های واضح بلوغ صنعت شل، سرنوشت شرکت‌های مستقل حفاری است که به‌سرعت در حال ناپدید شدن هستند. این شرکت‌ها با استفاده از تکنیک‌های جدید حفاری و شکست هیدرولیکی، رونق صنعت شیل را رقم زدند. اما حتی پس از آنکه همتایان عمومی آن‌ها هزینه‌ها را کاهش داده و شروع به بازگشت نقدینگی به سرمایه‌گذاران کردند، همچنان به حفاری پرشتاب ادامه دادند.
ادغام‌ها و تراکنش‌های کلان در صنعت نفت آمریکا
به گفته راب ویلسون، کارشناس شرکت تحلیل‌گری و مشاوره، شرکت‌های خصوصی امروز حدود ۲۵ درصد از دکل‌های حفاری در حوزه پرمین را اداره می‌کنند، در حالی که این رقم در ژانویه ۲۰۲۲ حدود ۵۰ درصد بود. این کاهش نشان‌دهنده آن است که شرکت‌های کم‌تری توانایی یا تمایل به افزایش عرضه در صورت افزایش قیمت‌ها دارند.
با وجود موجی از ادغام‌ها در یک سال و نیم گذشته، صنعت شل همچنان بسیار کم‌تر از صنایع خودروسازی یا خطوط هوایی متمرکز شده است و سرمایه‌گذاران پیش‌بینی می‌کنند که معاملات کلان بیشتری در پیش خواهد بود. کریس آترتون، مدیرعامل شرکت انرژی نت، درباره حوزه پرمین می‌گوید: «با پیشرفت روند ادغام، این منطقه به یک کارخانه عظیم تبدیل خواهد شد.»
تمرکز بر بهره‌وری به جای رشد در دوران جدید
پس از بهبود از رکود ناشی از همه‌گیری کرونا، حفاران نفت ایالات متحده تولید را در دوران ریاست‌جمهوری بایدن به رکوردی بیش از ۱۳ میلیون بشکه در روز رسانده‌اند. اگرچه قیمت نفت همچنان به اندازه‌ای بالاست که بسیاری از تولیدکنندگان سود کنند، حفاران با محدودیت‌های زمین‌شناختی مواجه هستند که بدون پیشرفت‌های فناوری، مانع رشد بیشتر خواهد شد و باعث غیرفعال ماندن دکل‌های حفاری می‌شود.
محدودیت‌های زمین‌شناختی و مشکلات زیست‌محیطی در صنعت شل
علاوه بر این، شرکت‌های بهره‌بردار با محدودیت‌های ظرفیت شبکه برق برای پشتیبانی از فعالیت‌های پرمصرف خود و مشکل دفع حجم عظیمی از آب زائد تولیدشده همراه با نفت خام، دست‌وپنجه نرم می‌کنند.
چشم‌انداز تولید نفت خام ایالات متحده تا پایان دهه
بر اساس تحلیل‌های بانک جی‌پی‌مورگان، سایر حوزه‌هایی که انقلاب شل را پیش بردند، یا با کاهش تولید مواجه شده‌اند یا در آستانه کاهش قرار دارند. این حوزه‌ها شامل شل ایگل فورد در تگزاس، حوضه ویلیستون در داکوتای شمالی، و حوضه دی‌جی در کلرادو هستند. جی‌پی‌مورگان تخمین می‌زند که تولید نفت خام ایالات متحده تا پایان دهه با رشدی ۳.۶ درصدی به حدود ۱۳.۵ میلیون بشکه در روز خواهد رسید. این در حالی است که از سال ۲۰۲۲ تاکنون تولید نفت حدود ۱۳.۴ درصد افزایش یافته است.
تمرکز بر استخراج حداکثری نفت از ذخایر باقی‌مانده
به‌جای حفاری بیشتر، شرکت‌ها بر استخراج حداکثری نفت از ذخایر باقی‌مانده تمرکز کرده‌اند. کائس وانت هوف، رئیس شرکت دایموند بک، می‌گوید: «ما هر سال حدود ۳۰۰ چاه حفاری کرده‌ایم؛ می‌دانید، به مدت هشت سال. باید در کارمان بهتر شویم.»
بهره‌وری و کوچک‌تر شدن صنعت نفت
افزایش بهره‌وری در صنعت نفت به این معناست که شرکت‌ها می‌توانند با تعداد کارکنان کم‌تری، کارهای بیشتری انجام دهند. بسیاری از مدیران اجرایی انتظار دارند که این صنعت بیش از پیش کوچک‌تر و فشرده‌تر شود.
اخبار برگزیدهنفت و پتروشیمی
لینک کوتاه :