دونالد اخراج‌کننده

جهان صنعت نیوز – اکونومیست در سرمقاله ویژه آمریکای این هفته خود با عنوان « دونالد اخراج‌کننده» به بررسی سیاست‌های مهاجرتی ترامپ پرداخت. ترامپ با ترکیبی از اظهارات جنجالی و رویکردهای عملی در تلاش است تا مهاجرت غیرقانونی را به یکی از اولویت‌های دوره دوم ریاست‌جمهوری خود تبدیل کند. او ضمن انتقاد از سیاست‌های قبلی، طرحی سه‌مرحله‌ای ارائه داده که شامل تقویت کنترل‌های مرزی، اخراج مهاجران مجرم و ایجاد توافقی برای عفو مهاجران قانون‌مدار است. با وجود کاهش عبورهای غیرقانونی در دوران بایدن و همکاری احتمالی مکزیک، ترامپ با چالش‌های بزرگی نظیر هزینه‌های اخراج گسترده و مقاومت اجتماعی مواجه است. این در حالی است که او می‌تواند از این موضوع برای تقویت تصویر خود و حل چالشی که رؤسای جمهور پیشین از حل آن عاجز بوده‌اند، استفاده کند.

مهاجرت غیرقانونی؛ آزمون بزرگ ترامپ

هیچ چیز به اندازه‌ی یک کنفرانس خبری ترامپ نمی‌تواند ذهن را به هم بریزد. در روز هفتم ژانویه، او در کاخ زمستانی‌اش در فلوریدا، با شوخی و جدیت، از ایده‌هایی مانند الحاق کانادا، گرینلند و کانال پاناما صحبت کرد. حتی به توربین‌های بادی دریایی هم تاخت، چرا که آن‌ها را مسئول مرگ نهنگ‌ها می‌دانست. این اظهارات ترکیبی بود از تخیل آزاد، تحریک‌آمیز بودن عمدی، و اهدافی که می‌توانند جهان را به شکل جدی تغییر دهند.

در همان روز، اما کمتر مورد توجه قرار گرفت که مجلس نمایندگان آمریکا «قانون لِیکن رایلی» را تصویب کرد. این قانون، اخراج مهاجران غیرقانونی را به دلیل جرایم جزئی، مانند دزدی از فروشگاه، ساده‌تر می‌کند. به نظر می‌رسد که مهاجرت، اولین مسئله‌ای است که دولت جدید ترامپ پس از مراسم تحلیف در ۲۰ ژانویه به آن خواهد پرداخت.

ترامپ در این موضوع نیز همان ترکیب پیچیده و متناقض را ارائه می‌کند. مهاجرت غیرقانونی، مسئله‌ای است که همواره زمینه‌ساز سیاست‌های جنجالی و عوام‌پسند، اما در عین حال مخرب بوده است. از سوی دیگر، این موضوع می‌تواند فرصت‌هایی برای اصلاحات مفید نیز به وجود بیاورد. مسیری که ترامپ برای حل این مسئله انتخاب می‌کند، نه تنها نشان‌دهنده‌ی سبک ریاست جمهوری او خواهد بود، بلکه می‌تواند موجی از اثرات را در سایر کشورهای ثروتمندی ایجاد کند که آن‌ها نیز با مشکلات مشابهی در زمینه مهاجرت روبرو هستند.

افزایش بی‌سابقه مهاجرت به آمریکا؛ فرصت یا تهدید؟

در دوران ریاست‌جمهوری جو بایدن، مرزهای آمریکا برای مدتی دچار آشفتگی شد. بسیاری از دموکرات‌ها با واکنشی که در نهایت به زیانشان در انتخابات تمام شد، رأی‌دهندگان را به خاطر خشمگین بودن از این وضعیت سرزنش کردند.

طبق تازه‌ترین آمار اداره سرشماری آمریکا، در سال ۲۰۲۳ تعداد مهاجران در این کشور به‌طور خالص ۲.۸ میلیون نفر افزایش یافته است. درصد جمعیت متولد خارج از آمریکا اکنون از زمان ۱۸۸۵، یعنی سالی که فردریک ترامپ از بایرن به نیویورک مهاجرت کرد، بالاتر است و به بالاترین سطح خود در یک قرن گذشته رسیده است.

اگرچه بیشتر آمریکایی‌ها از مهاجران قانونی استقبال می‌کنند و آمریکا سابقه‌ی خوبی در جذب و ادغام آن‌ها دارد، بسیاری از مردم از وضعیتی ناراضی هستند که در آن مهاجران با ادعای پناهندگی وارد کشور می‌شوند و در حالی که منتظر رسیدگی قضایی هستند، در بازار کار غیررسمی و پنهان ناپدید می‌شوند.

چشم‌انداز مهاجرت در دوره دوم ترامپ

دونالد ترامپ کار خود را با مأموریتی برای تشدید کنترل‌ها آغاز می‌کند. در جریان کارزار انتخاباتی، او به استفاده از سخنان تند و زننده‌ای که در دوره اول ریاست‌جمهوری‌اش رایج بود ادامه داد و از مهاجرانی سخن گفت که به گفته او در حال «آلوده کردن خون» آمریکا هستند.

تفاوت دوره دوم با دوره اول این است که این بار ترامپ به نظر می‌رسد که قصد دارد موضوع مهاجرت را به شکلی واقعی در اولویت قرار دهد. معاون رئیس دفتر او، استفن میلر، فردی است که تمایل دارد مهاجرت قانونی و غیرقانونی را محدود کند. مسئول مرزی او، تام هومن، یکی از طراحان سیاست جداسازی خانواده‌ها در دوره اول ریاست‌جمهوری ترامپ بود. او حتی تهدید کرده است که از گارد ملی برای کمک به اخراج مهاجران استفاده خواهد کرد، در حالی که رؤسای جمهور قبلی از نیروهای نظامی صرفاً برای پشتیبانی لجستیکی استفاده می‌کردند.

با این حال، ترامپ قادر نخواهد بود تهدید خود مبنی بر اخراج ۱۵ میلیون نفر را عملی کند. اخراج چنین تعداد زیادی از افراد نه تنها هزینه‌ای فوق‌العاده بالا خواهد داشت، بلکه بازار کار را به شدت دچار اختلال می‌کند و باعث افزایش قیمت کالاها و خدماتی می‌شود که مهاجران غیرقانونی در تأمین آن‌ها نقش دارند. تحقیقات نشان می‌دهد که اخراج‌های گسترده در دوران اوباما، با حذف بسیاری از گچ‌کاران و آجرچین‌ها، روند ساخت‌وساز مسکن را کند کرد.

علاوه بر این، اخراج‌های گسترده با مخالفت عمومی مواجه خواهد شد، زیرا بیش از نیمی از مهاجران غیرقانونی بیش از یک دهه است که در آمریکا زندگی می‌کنند. این افراد شغل و خانواده دارند و اغلب در ایالت‌های آبی (دموکرات) زندگی می‌کنند که تمایلی به همکاری با این سیاست‌ها ندارند.

مکزیک مقصد مهاجران اخراجی می‌شود؟

در عوض، به نظر می‌رسد ترامپ به دنبال سیاستی عملی‌تر باشد. یکی از گزینه‌های وسوسه‌برانگیز، انداختن این مشکل به گردن مکزیک است. یکی از موانع بزرگ در اخراج مهاجران، یافتن دولت‌هایی است که آن‌ها را بپذیرند. از این رو، ترامپ ممکن است صرفاً افرادی را که از مرز جنوبی وارد می‌شوند، بازگرداند و مکزیک را با تهدید به اعمال تعرفه‌ها مجبور به پذیرش آن‌ها کند. با این حال، بی‌ثبات کردن همسایه‌ فقیرتر و جنوبی آمریکا در بلندمدت به نفع این کشور نخواهد بود.

رئیس‌جمهور مکزیک، کلودیا شاینباوم، متوجه شده است که کمک به آمریکا در اجرای سیاست‌های مهاجرتی، یک برگ برنده در مذاکرات با دولت ترامپ محسوب می‌شود. او همچنین تمایل خود را برای همکاری در این زمینه اعلام کرده است و ترامپ باید در این مسیر با او همکاری کند.

نمایش‌های غیرانسانی به جای سیاست‌های اجرایی؟

گزینه وسوسه‌انگیز دیگر، تمرکز بر اعمال بی‌رحمی‌های نمایشی به‌جای اقدامات واقعی است. می‌توان انتظار داشت که یورش‌های پلیس به محل‌های کار با حضور دوربین‌ها، اردوگاه‌های سختگیرانه در ایالت‌های مرزی و افزایش فعالیت مأموران ICE در شهرهای پناهگاه به اجرا گذاشته شود. مشابه برنامه حزب محافظه‌کار بریتانیا برای ارسال پناهجویان به رواندا، هدف از این اقدامات تا حدی بازداشتن مهاجران بالقوه است. از طرف دیگر، این تلاش‌ها برای قانع کردن رأی‌دهندگان به جدیت دولت در برخورد با مسئله مهاجرت صورت می‌گیرد.

بی‌رحمی برای خودنمایی، عملی غیراخلاقی است. این رویکرد با انکار انسانیت مهاجران، ارزش‌های آمریکایی را خدشه‌دار می‌کند. همچنین ممکن است محبوبیت چندانی نداشته باشد. در دوره اول ریاست‌جمهوری ترامپ، واکنش مردم آمریکا به جداسازی خانواده‌ها و زندانی کردن کودکان باعث شد که حمایت از مهاجرت افزایش یابد. اما به محض روی کار آمدن بایدن، این حمایت کاهش پیدا کرد. این پویایی فرصتی برای ترامپ ایجاد می‌کند تا سیاستی کمتر خشن و در عین حال ماندگارتر را دنبال کند.

راه‌حل سه‌گانه ترامپ برای مدیریت مهاجرت غیرقانونی

گام نخست، تقویت کنترل‌های مرزی است. ترامپ در این زمینه خوش‌شانس است، زیرا عبورهای غیرقانونی از مرز از اوج خود در سال ۲۰۲۲ به‌شدت کاهش یافته است. این کاهش نتیجه توافق‌هایی است که دولت بایدن با مکزیک و سایر کشورهای آمریکای لاتین برای محدود کردن جریان مهاجرت انجام داد. ترامپ می‌تواند بر اساس این دستاوردها عمل کند و با افزایش تعداد مأموران مهاجرت در مرز، تصمیم‌گیری سریع‌تری در مورد ادعاهای پناهندگی انجام دهد. همچنین ممکن است مانند دوره اول ریاست‌جمهوری‌اش، پناهجویان را مجبور کند تا زمان بررسی پرونده‌هایشان در مکزیک بمانند.

گام دوم، تمرکز بر اخراج مجرمان است؛ سیاستی که به نظر می‌رسد توسط رئیس دفتر او پیشنهاد شده است. این رویکرد می‌تواند تعادلی میان اعمال قانون و کاهش خشم عمومی نسبت به بی‌عدالتی ایجاد کند. این رویکرد می‌تواند زمینه را برای اجرای گام سومی فراهم کند که مدت‌ها روشن اما از نظر سیاسی دست‌نیافتنی بوده است. از منظر عملی و همچنین از دیدگاه عدالت، آمریکا نمی‌تواند تمامی مهاجران غیرقانونی را اخراج کند. عدم انجام هرگونه اقدام به این معناست که حدود ۱۱ میلیون نفر تمام عمر خود را در آمریکا سپری خواهند کرد، بدون اینکه هیچ‌گاه حق زندگی قانونی در این کشور را به دست آورند.

اما اگر جریان‌های مهاجرتی تحت کنترل نباشند، عفو مهاجرانی که هم‌اکنون در آمریکا هستند، خطر جذب موج دیگری از مهاجران غیرقانونی را به همراه خواهد داشت. تنها راه‌حل ممکن، توافقی است که ترکیبی از اجرای مؤثر قوانین مرزی و اعطای حق اقامت به مهاجران قانون‌مدار باشد. چنین راه‌حلی می‌تواند تعادل میان کنترل مهاجرت و رعایت اصول انسانی و عدالت اجتماعی را ایجاد کند.

معامله قرن

چنین مصالحه‌ای ممکن است. هیچ سیاستمدار جمهوری‌خواهی نمی‌تواند از ترامپ در موضوع مهاجرت پیشی بگیرد، و نگرانی دموکرات‌ها در این زمینه به او کمک می‌کند که تصویری قوی و محکم از خود ارائه دهد.

با این حال، احتمال زیادی وجود دارد که ترامپ بخواهد مهاجرت را به عنوان یک مسئله تفرقه‌انگیز حفظ کند، درگیری‌هایی با فرمانداران و شهرداران دموکرات ایجاد کند و وضعیت را به طور کلی همان‌طور که بوده، رها کند. اما شرایطی فراهم است که او بتواند معامله‌ای را انجام دهد که پنج رئیس‌جمهور پیشین نتوانسته‌اند به آن دست یابند—اگر واقعاً تمایلی به انجام آن داشته باشد.

اقتصاد کلانپیشنهاد ویژه