کابوس ماکرون

جهان صنعت نیوز| فاطمه رحیمی- این یک مسیر طولانی برای پیمودن کوه المپیوس است. امانوئل ماکرون سال گذشته قدرت را به دست گرفت و مجوز اصلاح فرانسه را صادر کرد، اما در هفته ای که گذشت فرانسه اصلا قابل اصلاح نبود. خیابان های پاریس مملو از اتومبیل های سوخته و شیشه های خرد شده مغازه ها بود. بخشی از حومه شهر فلج شده بود، چراکه معترضان موسوم به جلیقه زردها در طیف گسترده ای جاده ها و انبارهای سوخت را مسدود کرده بودند.

به نظر می رسد سیاست های ماکرون ضعیف ترین نوع خود در برخورد با ستیزه جو ترین مردم نسبت به تمام اسلاف خود در مسند ریاست جمهوری بوده است؛ مردی که گویی ریاست جمهوری اش حال رو به پایان است.

انتخاب ماکرون در مه ۲۰۱۷ به نظر می رسید خوش بینی جدیدی برای فرانسه، اروپا و جهان باشد؛ فردی جوان، هوشمند و متکبر با ایده هایی که باعث می شود که فرانسه بیشتر باز، پویا و میانه رو باشد، سخنور فریبنده ای که امید می رفت در شرایط کنونی جهان، رهبری قدرتمند پس از ماجرای برگزیت، امریکای دونالد ترامپ و حکومترانی اروپای شرقی باشد، امید فراوانی برای تجدید گسترده ای از مرکز رادیکال بر روی شانه هایش بود.

هنگامی که این حزب جدید، گروهی از تازه واردین سیاسی که توسط رسانه های اجتماعی طراحی شده بودند، اکثریت پارلمانی را به دست آوردند، انقلاب ماکرون به نظر می رسید غیرقابل توقف باشد. او به سرعت به اصلاحات طولانی مدت دست زد تا بازار کار را انعطاف پذیرتر کند، با اتحادیه های متوسط همکاری و به سمت جلو حرکت کند. اصلاحات آموزشی او کلاس های کوچکتر در مناطق فقیر و کنترل بیشتر شهروندان بر آموزش را فراهم می کرد.

بودجه کم کم شکل گرفت، برای اولین بار از سال ۲۰۰۷، کسری بودجه ماستریخت ۳ درصد از تولید ناخالص داخلی را برآورده کرد. با این حال در طول این مسیر، ماکرون فراموش کرد که یک رئیس جمهور فرانسه نه یک خدا و نه یک پادشاه است، بلکه فقط یک سیاستمدار در یک نظام دموکراسی است که مستلزم پایبندی مداوم به رضایت عمومی است.

ماکرون برای خاموش کردن آتش منازعه داخلی کشور، تصمیم خود را مبنی بر افزایش مالیات بر سوخت را تا سال ۲۰۱۹ به تعویق انداخت، اما بعید به نظر می رسد؛ برای شروع، تظاهرات خشونت آمیز افراط گرایان با هدف سرنگونی نظام سرمایه داری تا حدی کمرنگ شده، اما بسیاری از جوانان کم سن و سال خواستار استعفای ماکرون یا پارلمان جدید هستند و افزایش مالیات قبرس دیزل که در ماه ژانویه گذشته به اجرا درآمد، هنوز تغییر نکرده است.

بیشتر فشارها بر ماکرون برای بازگرداندن مالیات بر ثروت است با این حال، کارهای زیادی برای انجام دادن وجود دارد؛ پروژه بعدی که ماکرون در نظر دارد با آن مبارزه کند، سیستم بازنشستگی غیرقابل دسترس فرانسه است. و تمام این ها بدان معنی است که پوپولیسم در حال پیش روی در جهان است، ترامپ با کاهش مالیات توانست حمایت آمریکایی ها را جلب کند، که در دراز مدت مقرون به صرفه نیست، در ایتالیا، ائتلاف حاکم تماما پوپولیستی وعده داده که سن بازنشستگی را کاهش دهد، در حالیکه همزمان کاهش مالیات عمیق را به دنبال خواهد داشت، حتی ولادیمیر پوتین شجاعت روبرو شدن با بازنشستگان روس در سال جاری را نداشت.

هنوز همه چیز برای ماکرون از دست نرفته است، او می تواند به چندین روش به خود و فرانسه کمک کند. اولا باید نشان دهد که اولویت های او چیست. این هزینه برای او گران خواهد بود، اما اصلاحاتی بر مالیات بر درآمد ضروری است: یک یارانه دستمزد مناسب برای افراد کم درآمد که انگیزه آنها برای کار را افزایش می دهد، و نه خشنودی. با انجام اصلاحتی بر مالیات بر ثروت می تواند کمک کننده باشد.

دوم اینکه، او و دولتش باید بیشتر برای ترویج و توضیح دادن کارهای خوب که قبلا انجام داده اند اما کم اهمیت جلوه کرده اند، وارد عمل شوند، مانند سرمایه گذاری در کارآموزی یا حرکت هایی که موجب می شود تا جوانان به مدت طولانی استخدام شوند و همچنین تاکید بر کاهش نرخ بیکاری. و سوم این که خود ماکرون باید تغییر کند، فرانسوی ها خواهان احترام بیشتر و رفتار دوستانه رئیس جمهور با مردم هستند، تاریخ نشان داده که محبوب ترین روسای جمهور در فرانسه، آنهایی بوده اند که فاصله شان با مردم کمتر بوده، مانند ژاک شیراک.

در سناریویی که پوپولیست ها نوشته اند، بر این باورند که یک سیاستمدار نمی تواند مردم عادی را قانع کند، اما او باید آنها را درک کند، دوستشان بدارد و نشان دهد که می خواهد به آنها کمک کند. برای اصلاح فرانسه نیازی به یک نیروی مافوق بشری نیست، بلکه کسانی که بسیار صبور، متقاعد و فروتن باشند، پیروز هستند.

پیشنهاد ویژه