سرطان در ایران؛ افزایش ۵ درصدی مبتلایان و هزینه‌های سنگین درمان
قیمت‌گذاری دستوری داروهای داخلی و عدم پوشش بیمه‌ای داروهای نوین سرطان، بیماران را با بحران مالی روبه‌رو کرده است.
جهان صنعت نیوز – سرکوب قیمت داروهای داخلی باعث کاهش توان تولید شرکت‌های دارویی شده و در مقابل، داروهای نوین سرطان با قیمت‌های نجومی و بدون پوشش بیمه‌ای به بیماران عرضه می‌شوند. یاشا مخدومی، رئیس انجمن رادیوآنکولوژی ایران، با اشاره به اینکه هزینه یک دوره درمان داروهای سرطانی بین ۱۰ تا ۱۰۰ میلیون تومان است، تأکید می‌کند که بسیاری از بیماران توان پرداخت این هزینه‌ها را ندارند. از سوی دیگر، آلودگی هوا، تغذیه نامناسب و سبک زندگی شهری، نرخ ابتلا به سرطان را افزایش داده است و در حال حاضر، سالانه ۱۹۰ هزار نفر در ایران به این بیماری مبتلا می‌شوند. در کنار این مشکلات، کمبود دستگاه‌های رادیوتراپی و فرسودگی تجهیزات درمانی باعث طولانی شدن روند درمان شده است. وی همچنین تأکید دارد که کیفیت داروهای ایرانی باید بهبود یابد، چراکه پزشکان همچنان داروهای خارجی را به دلیل استانداردهای بالاتر ترجیح می‌دهند. مخدومی هشدار داده است که تا زمانی که اقتصاد کلان کشور اصلاح نشود، بحران دارو و درمان سرطان همچنان پابرجا خواهد ماند.
بحران داروهای سرطانی؛ گرانی داروهای خارجی و بی‌کیفیتی تولیدات داخلی؟
سرکوب قیمت داروهای داخلی و عدم پوشش بیمه‌ای برای داروهای نوین سرطان، بیماران سرطانی را در وضعیت بحرانی قرار داده است. این در حالی است که افزایش هزینه‌های درمان، کمبود تجهیزات پزشکی و مشکلات اقتصادی بیمه‌ها، درمان سرطان را برای بسیاری از بیماران دشوار کرده است.
چرا داروهای سرطان گران هستند؟
یاشا مخدومی، رئیس انجمن رادیوآنکولوژی ایران، درباره افزایش قیمت داروهای سرطانی توضیح می‌دهد که ایمونوتراپی و سایر داروهای نوین درمان سرطان، پس از دریافت تأییدیه‌های بین‌المللی، وارد بازار جهانی می‌شوند. این داروها به دلیل تکنولوژی پیشرفته و انحصار ثبت اختراع، بسیار گران هستند.
وی تأکید می‌کند که شرکت‌های ایرانی سعی کرده‌اند مشابه این داروها را تولید کنند، اما تا زمانی که این داروها در فارماکوپه (دارونامه ملی) ثبت نشوند، وارد چرخه بیمه نخواهند شد. به همین دلیل، هزینه هر نوبت استفاده از این داروها بین ۱۰ تا ۱۰۰ میلیون تومان است، رقمی که خارج از توان مالی بسیاری از بیماران است.
مشکل اصلی؛ بیمه‌ها توان حمایت ندارند
یکی از دلایل عدم پوشش بیمه‌ای این داروها، ضعف منابع مالی بیمه‌های درمانی است. مخدومی در این باره می‌گوید: «سرانه بیمه در کشور بر اساس حقوق کارگران تعریف می‌شود و با توجه به وضعیت اقتصاد کلان، بیمه‌ها توان تأمین هزینه‌های داروهای گران‌قیمت را ندارند.»
وی همچنین تأکید می‌کند که اقتصاد سلامت به اقتصاد کل کشور وابسته است و تا زمانی که مشکلات اقتصادی حل نشود، بیماران همچنان برای تأمین داروهای خود با مشکل مواجه خواهند بود.
سرطان در ایران؛ روند نگران‌کننده افزایش بیماران
آخرین آمارهای وزارت بهداشت نشان می‌دهد که سالانه ۱۹۰ هزار نفر در کشور به سرطان مبتلا می‌شوند و این آمار با نرخ ۵ درصدی رشد سالانه در حال افزایش است.
مخدومی با اشاره به اینکه آلودگی هوا، تغذیه نامناسب و سبک زندگی شهری از عوامل اصلی افزایش سرطان هستند، می‌گوید:«حدود ۱۰ تا ۱۵ درصد از سرطان‌ها مستقیماً به آلودگی هوا مرتبط هستند. زندگی شهری، استرس، آلودگی محیطی و تغییر الگوی تغذیه، میزان ابتلا به سرطان را افزایش داده است.»
کمبود تجهیزات رادیوتراپی؛ بیماران در صف انتظار درمان
درمان سرطان شامل جراحی، پرتودرمانی و دارودرمانی است، اما کمبود تجهیزات پرتودرمانی در کشور، روند درمان را کند کرده است.
به گفته مخدومی، ایران حداقل به ۳۰۰ دستگاه رادیوتراپی نیاز دارد، در حالی که فقط ۱۳۰ دستگاه فعال در کشور وجود دارد که بسیاری از آن‌ها فرسوده‌اند.
وی همچنین تأکید دارد که در مراکز دولتی، به دلیل رایگان بودن خدمات، صف‌های طولانی برای درمان وجود دارد که می‌تواند بر نتیجه درمان تأثیر منفی بگذارد.
کیفیت داروهای ایرانی؛ چرا پزشکان هنوز داروهای خارجی را ترجیح می‌دهند؟
اگرچه شرکت‌های داروسازی ایرانی در حال تولید داروهای ضدسرطان هستند، اما پزشکان همچنان داروهای خارجی را مطمئن‌تر می‌دانند.
مخدومی در این باره توضیح می‌دهد:«داروهای ضدسرطان، داروهایی هستند که حاشیه خطر بالایی دارند و به همین دلیل، پزشکان تمایل دارند از داروهای خارجی استفاده کنند که آزمایش‌های بالینی بین‌المللی را پشت سر گذاشته‌اند.»
وی همچنین تأکید می‌کند که برخی از داروهای ایرانی فاقد آزمایش‌های بالینی گسترده هستند، و این باعث می‌شود که پزشکان در تجویز آن‌ها مردد باشند.
تحریم‌ها و کاهش حضور پزشکان ایرانی در کنگره‌های علمی
یکی دیگر از مشکلات حوزه درمان سرطان، محدودیت پزشکان ایرانی در شرکت در کنگره‌های علمی بین‌المللی است.
مخدومی می‌گوید:«شرکت در یک کنگره علمی بین‌المللی حداقل ۷۰۰ تا ۱۵۰۰ یورو هزینه دارد که با احتساب بلیت هواپیما و اقامت، به چند هزار یورو می‌رسد. این هزینه‌ها برای پزشکان ایرانی که حقوقی در حدود ۳۰ میلیون تومان در ماه دارند، بسیار بالا است.»
وی تأکید می‌کند که این محدودیت‌ها باعث می‌شود ارتباط پزشکان ایرانی با تحولات علمی جهانی کاهش یابد.
مخدومی در پایان تأکید می‌کند: «اقتصاد سلامت وابسته به اقتصاد کلان کشور است. اگر مشکلات اقتصادی حل نشود، بحران دارو و درمان سرطان همچنان ادامه خواهد داشت.»
اجتماعی و فرهنگیاخبار برگزیدهلینک کوتاه :