درک فقر جهانی: فقر به چه معناست؟
فقر جهانی با معیار «خط فقر بین‌المللی» (۲.۱۵ دلار در روز) سنجیده می‌شود، اما این روش با انتقادات مواجه است.
جهان صنعت نیوز – فقر جهانی، به‌عنوان زندگی با کمتر از ۲.۱۵ دلار در روز، توسط «خط فقر بین‌المللی» سنجیده می‌شود، اما این روش به دلیل عدم تعریف ثابت نیازهای اساسی و تفاوت شرایط زندگی در کشورهای مختلف، مورد انتقاد قرار گرفته است. فقر مطلق بر تأمین نیازهای اساسی و فقر نسبی بر مقایسه سطح زندگی با استانداردهای موجود تأکید دارد.
خط فقر بین‌المللی یا نیازهای اساسی؟ چالش‌های سنجش فقر جهانی
فقر جهانی یک مسئله پیچیده است که همواره موضوع بحث‌ها و پژوهش‌های گسترده بوده است. این مقاله به بررسی مفهوم فقر از دیدگاه جهانی و بحث‌های جاری درباره بهترین روش‌های سنجش فقر با تمرکز بر «خط فقر بین‌المللی» (IPL) می‌پردازد.
تعریف فقر جهانی
افرادی که با کمتر از ۲.۱۵ دلار در روز (بر اساس برابری قدرت خرید ۲۰۱۷) زندگی می‌کنند، فقیر مطلق محسوب می‌شوند. مبلغ معادل این میزان در هر کشور، با استفاده از شاخص‌های قیمت PPP محاسبه می‌شود تا هزینه زندگی در کشورهای مختلف را مقایسه کند.
انتقادات به خط فقر بین‌المللی
خط فقر بین‌المللی، که توسط مارتین راوَلیون توسعه یافت، از همان ابتدا با انتقاداتی مواجه شد. بیش از دو دهه پیش، ردی و پوگه پیشنهاد کردند که به جای این روش، باید بررسی کرد آیا مردم قادر به تأمین نیازهای اساسی مانند غذا و مسکن هستند یا خیر؛ مثلاً آیا می‌توانند روزانه ۲۰۰۰ کالری غذا و سرپناهی گرم داشته باشند؟
فقر مطلق در برابر فقر نسبی
دو روش اصلی برای سنجش فقر وجود دارد: «مطلق» و «نسبی». فقر مطغ بررسی می‌کنند آیا افراد می‌توانند لیست ثابتی از نیازهای اساسی را تأمین کنند یا نه. اما فقر نسبی بررسی می‌کنند آیا افراد نسبت به یک سطح استاندارد از زندگی در شرایط بدتری قرار دارند یا خیر. این دو روش ممکن است نتایج متفاوتی بدهند، چرا که معیارهای قیمتی در هر روش متفاوت است.
بحث‌های جاری درباره فقر جهانی
باب آلن در مقاله‌ای در سال ۲۰۱۷ لیستی ثابت از نیازهای اساسی برای تعریف فقر جهانی پیشنهاد داد. اما راوَلیون و فریرا استدلال کردند که این لیست ممکن است دلخواهانه باشد.
پژوهش‌های اخیر و یافته‌ها
در مقاله‌ای که اخیراً منتشر شده، این دو نوع خط فقر با سه ویژگی مقایسه شده‌اند: عدالت، احترام به ترجیحات و وجود لیست ثابتی از نیازهای اساسی (به نام «لنگر عینی»). این ویژگی جدید، نیازمند وجود یک لیست ثابت از نیازهای اساسی است که مستقل از قیمت‌ها و ترجیحات، معنای عینی به خط فقر می‌بخشد.
محدودیت‌های خط فقر بین‌المللی
محدودیت IPL این است که نمی‌تواند به طور مداوم لیستی ثابت از نیازها را منعکس کند. برای مثال، در کشور A ممکن است ۲۰۰۰ کالری غذا و ۳ مترمربع مسکن به عنوان خط فقر در نظر گرفته شود، در حالی که در کشور B این میزان به ۱۷۰۰ کالری و ۴ مترمربع تغییر کند. بنابراین، فردی با ۱۶۰۰ کالری و ۳.۵ مترمربع ممکن است در کشور B فقیر محسوب شود اما در کشور A نه. این نشان می‌دهد که IPL فاقد یک لنگر عینی است.
راه‌حل پیشنهادی
اگرچه IPL نمی‌تواند به یک لیست ثابت از نیازهای اساسی متکی باشد، اما می‌تواند به لیست‌هایی متناسب با ترجیحات خاص هر جامعه متکی شود. این موضوع انتقادهای مربوط به دلخواه بودن لیست‌های عینی را کاهش می‌دهد.
نتیجه‌گیری
فقر نسبی زمانی که ترجیحات مشابه باشند، عملکرد خوبی دارند. اما اگر ترجیحات متنوع باشد، فقر مطلق ممکن است بهتر باشند. پرسش مهم این است که آیا در سطوح درآمدی پایین، ترجیحات مشابه هستند؟ اگر نه، چطور می‌توان یک لیست توافقی از نیازهای اساسی پیدا کرد؟ مطالعات اخیر درباره هزینه رژیم‌های غذایی سالم نقطه شروع خوبی است، اما باید به نیازهای اساسی دیگر نیز توجه کنیم.
اخبار برگزیدهاقتصاد کلانلینک کوتاه :
از نظر اینکه چقدر یک نفر بدبخت است خط فقر تعریف نشده است از این نظر تعریف شره که زیر آن انسان رفتارهای جنون آمیزی مانند شورش و غیره را دنبال می کند. خط فقر مرز هشدار به دولت هاست و گرنه اگر هدف انسانیت باشه باید خط رفاه را تعریف کرد. هفتاد درصد جنعیت ایران زیر خط فقر هستند و این یک هشدار اساسی برای حکومت ایران است که به شکل اساسی نادیده گرفته است.