آغاز دیکتاتوری بیپرده؛ اردوغان، اماماوغلو و حذف رقبا

ترکیه با حذف نظاممند چهرههای برجسته اپوزیسیون و تمرکز قدرت در دستان اردوغان، رسماً به یک خودکامگی تمامعیار بدل شده است.
جهان صنعت نیوز، بازداشت اکرم اماماوغلو، شهردار استانبول و رقیب اصلی رجب طیب اردوغان، نشاندهنده عبور ترکیه از مرحله “اقتدارگرایی رقابتی” به یک دیکتاتوری تمامعیار در سبک ولادیمیر پوتین است. حذف سیاسی اماماوغلو با ابطال مدرک تحصیلی و اتهامات فساد و تروریسم، تلاشی آشکار برای مهندسی انتخابات آینده و تضمین حاکمیت مطلق اردوغان محسوب میشود؛ اقدامی که میتواند تبعات سیاسی و اقتصادی گستردهای برای ترکیه به همراه داشته باشد.
ترکیه و پایان دموکراسی رقابتی
به گزارش فارن افرز، در یکی از جدیترین اقدامات سیاسی طی سالهای اخیر، دولت ترکیه با بازداشت اکرم اماماوغلو، شهردار استانبول و رقیب بالقوه اردوغان، مرز اقتدارگرایی را پشت سر گذاشت. ابتدا با ابطال مدرک دانشگاهیاش، صلاحیت قانونی اماماوغلو برای کاندیداتوری سلب شد، سپس با طرح اتهامات فساد و تروریسم او را از میدان رقابت بیرون راندند.
بازداشت اماماوغلو در حالی صورت گرفت که حزب اپوزیسیون در آستانه معرفی نامزد خود برای انتخابات ریاستجمهوری بود. حذف او نه تنها دست اردوغان را از رقیب قوی پاک کرد، بلکه به وضوح نشان داد که رژیم ترکیه دیگر نیازی به حفظ ظواهر رقابت انتخاباتی نمیبیند.
شباهت روزافزون به پوتینیسم
طی دو دهه گذشته، اردوغان گامبهگام نهادهای دموکراتیک را تضعیف کرده است. از تصفیه قضات و روزنامهنگاران گرفته تا تصاحب رسانهها، همگی در خدمت تمرکز قدرت بودهاند. با حذف اماماوغلو، سیستم انتخاباتی ترکیه بیش از هر زمان دیگری به الگوی روسی نزدیک شده است؛ انتخاباتی نمایشی با رقبای دستچینشده توسط حاکم.
شباهت میان مسیر اردوغان و پوتین روز به روز پررنگتر میشود. همانطور که پوتین پس از بحران اقتصادی و اعتراضات گسترده در روسیه به سرکوب مطلق روی آورد، اردوغان نیز در مواجهه با نارضایتی اجتماعی و بحران اقتصادی به حذف سیستماتیک مخالفان متوسل شده است.
بازپسگیری استانبول برای اردوغان اهمیت زیادی دارد؛ نه فقط به عنوان پایگاه سیاسیاش، بلکه بهعنوان منبع قدرت مالی. از دست دادن شهرداری استانبول در ۲۰۱۹، هم اعتبار سیاسی و هم منابع اقتصادی کلان را از او گرفت. با حذف اماماوغلو، امکان جایگزینی او با استاندار منصوب دولت فراهم شده است.
ریسک بزرگ در بازی قدرت
اقدام اخیر اردوغان یک قمار سیاسی است. اگر موفق شود، راهی هموار برای ماندن مادامالعمر در قدرت خواهد داشت. اما شکست این طرح میتواند نتایج عکس داشته باشد؛ درست مانند زمانی که تلاش برای لغو پیروزی اماماوغلو در انتخابات شهرداری ۲۰۱۹ باعث افزایش محبوبیت او شد.
اقتصاد ترکیه همچنان در بحران به سر میبرد. سیاستهای اقتصادی نامتعارف اردوغان، تورم بالا و فرار سرمایهگذاران خارجی نشانههایی هستند که نشان میدهند حتی دیکتاتورها هم برای بقای خود باید کارآمدی نشان دهند. بهویژه در کشوری چون ترکیه که برخلاف روسیه، اقتصادش به سرمایهگذاری خارجی وابسته است.
جامعه ناراضی، اپوزیسیون ناتوان
گرچه بخش قابلتوجهی از جامعه ترکیه نسبت به اقدامات سرکوبگرایانه خشمگین است، اما سرکوب اعتراضات خیابانی و فقدان ظرفیت سازماندهی در اپوزیسیون، اردوغان را نسبت به پیامدهای داخلی اقداماتش آسودهخاطر کرده است.
در صحنه بینالملل، بازگشت دونالد ترامپ به کاخ سفید و بیتفاوتی او نسبت به دموکراسی، فضای مناسبی برای اردوغان فراهم کرده است. اروپا نیز بهدلیل وابستگی ژئوپلیتیکی به آنکارا، چشمان خود را بر این خودکامگی میبندد.
لینک کوتاه :