برای دفاع همه جانبه از امنیت کشور، صنعت غذا باید تقویت شود

در جنگ تحمیلی اخیر، توان، تعهد و کارایی صنایع غذایی ایران، ظرفیت خود را به خوبی نشان داد و فعالان این صنعت در کنار بکارگیری مطلوب از شبکه های توزیع داخلی توانستند بدون هیچگونه کمی و کاستی، دسترسی مردم را به ارزاق عمومی و نیازهای پایه تدوام بخشند. فعالان صنعت به بهترین شیوه ممکن، پشت جبهه دفاعی و امنیت غذایی را مدیریت کردند که جای قدردانی دارد.

محسن امینی، رئیس کمیسیون صنایع غذایی اتاق بازرگانی ایران با بیان این مطلب افزود: «توان دفاعی در حوزه امنیت غذایی کشور در روزهای سخت جنگ، محک خورد و خوشبختانه سرفراز از آن بیرون آمد. لیکن کماکان یک سوأل بزرگ به قوت خود وجود دارد: اگر خدای ناکرده، ۱۲ روز به ۱۲ ماه می رسید، آیا نظام صنعت، تولید و توزیع، می توانستند دوام بیاورند؟»

امینی با تشریح شرایط کنونی صنعت غذا گفت: «همانگونه که تقویت زیرساخت ها، تجهیزات و منابع انسانی زبده و حرفه ای دفاع نظامی برای تأمین امنیت پایدار ملی ضروری است، در حوزه امنیت غذایی هم این گونه خواهد بود. ظرفیت های بالقوه و بالفعل داخلی در صنعت غذا چنان است که می تواند با تکیه بر درون زایی، قابلیت های بسیاری داشته باشد و در بالاترین حد ممکن قرار قرار گرفته و ظرفیت تحمل پذیری را ارتقاء دهد. اما ده ها مشکل و مانع پیش روی صنعت قرار دارد. از کمبود نقدینگی گرفته تا محدودیت های قانونی، از موازی کاری های دولتی که ناشی از بزرگ بودن بدنه دولت است، تا نظام یارانه ای نامتقارن که بستر را برای ایجاد و رونق رانت فراهم می کند. از تحریم های بیرونی گرفته تا تحریم های نامعقول داخلی که هزاران گره کور را بر بال پرواز همای صنعت غذای ایران زده است.»

رئیس کمیسیون صنایع غذایی اتاق ایران تصریح کرد: « امروز دیگر صرفاً سخن گفتن از مشکلات کفایت نمی کند. امروز مرد عمل باید به میدان بیاید. گفتمان می خواهد، اما با رویکردی کاملاً عملگرا. به اندازه کافی گفته ایم، شنیده ایم، جلسه گذاشته ایم، همایش برگزار کرده ایم، پروتکل و ضوابط تنظیم کرده ایم. امروز زمان، زمان اجرا است. اجرایی شجاعانه، قاطع و سریع، حتی اگر کمی دردناک باشد. باید صنعت غذا، خود را برای مقابله با بحران هایی شدیدتر آماده تر کند. برای این مهم نیاز دارد تا زیرساخت های فنی و تجهیزات خود را به روزرسانی کرده و ظرفیت تولید خود را ارتقاء دهد، نیاز دارد تا از بروکراسی های غیرضروری و تمامی ضوابط و مقرراتی که موانع را پیش روی صنعت قرار می دهند، رهایی یابد. در این میان نیز، باید بتواند جریان نقدینگی خود را در شرایطی سهل داشته باشد، لذا لازم است کمبود سرمایه در گردش و سرمایه ثابت برای بازسازی ناوگان و تجهیزات تأمین شود. اینگونه قادر خواهد بود همچون چرخ سوم امنیت کشور و در کنار قدرت نظامی و قدرت دیپلماسی، در بهترین و بالاترین سطح، مأموریت خود را به انجام رساند.»