آزادمنشانِ دروغگو

آزادی، کالایی نیست که در بازار سیاست فروخته شود.

ما زمانی به نهایت درماندگی می‌رسیم که مفهوم والای آزادی را بخواهیم از کسانی کسب کنیم یا به آن‌ها بفروشیم که خود در قید بندگیِ قدرت، فساد و جنایت‌اند. اگر کسانی که تمام هستی‌شان بر پایه‌ی بی‌شرمی و خیانت به حقیقت بنا شده، امروز داعیه‌دار آزادی شده‌اند، این نه نشان از آزادی‌خواهی است، بلکه نشانه‌ی سقوط ما در دام تبلیغات و وارونه‌نمایی‌های بی‌پایان آن‌هاست.

چه فاجعه‌بار است اگر کسی چون بنیامین نتانیاهو، که از جنایت‌های بین‌المللی‌اش فهرستی بلندبالا در برابر تاریخ دارد، نماد یا پشتیبان آزادی برای ملت ایران تعبیر شود. یا دونالد ترامپ، رهبر ابرقدرتی که با ده‌ها پرونده‌ی کلاهبرداری و فریب‌کاری اجتماعی در دادگاه‌های کشور خود مواجه است، حامی آزادی خوانده شود.

نه دل نتانیاهو برای مردم ایران می‌سوزد، و نه ترامپ از جنس آزادی است. اینان تنها در پی منافع خودند و هر کجا که سخن از عدالت و رهایی باشد، ابزار تحریف و بهره‌کشی از آن را در دست دارند. اگر گمان داریم چنین افرادی می‌توانند راه‌گشای ما به سوی آزادی باشند، کافی‌ست به شهروندان لس‌آنجلس — در دل “کشور آزادی‌ها” — رجوع کنیم و بپرسیم که سیاست‌های ترامپ چه بر سر حقوق انسانی‌شان آورد.

مسئله‌ی آزادی، ساده و سطحی نیست. نه از آن سوی مرزها به ما خواهد رسید، و نه از زبان خیرخواهانی که در عمل، خیر را به خاک می‌کشانند. راه آزادی، مسیری دشوار، پیچیده و پرهزینه است؛ راهی که جز با اراده، فداکاری، و صداقت در فکر و عمل ممکن نمی‌شود.

بزرگیِ آزادی، فقط در شعار نیست؛ در پندار، در گفتار و، مهم‌تر از همه، در کردار ماست. ما اگر خواهان آزادی‌ای پایدار و واقعی هستیم، باید آمادگی پرداخت بهای آن را نیز داشته باشیم. آزادی، نیکیِ بی‌قیمت و اصیلی‌ست که جز با راستی، شرافت و پایداری به دست نمی‌آید

یادداشت