آب نیست، پمپ بخرید! | جیره‌بندی پنهانی آب در شش روز هفته
سیاست کاهش فشار آب در تهران، در عمل به معنای جیره‌بندی پنهان است.
جهان صنعت نیوز، در حالی‌که مسئولان بارها جیره‌بندی رسمی آب در تهران را تکذیب کرده‌اند، سیاست کاهش فشار آب عملاً همان کارکرد را دارد. در بسیاری از محله‌های پایتخت، آب تنها به طبقات اول ساختمان می‌رسد و ساکنان طبقات بالاتر ناچارند در بیشتر ساعات روز با بی‌آبی کنار بیایند. این سیاست، به‌ویژه در گرمای تابستان و افزایش مصرف، به مشکلی بزرگ و روزمره برای مردم تبدیل شده است.
محسن اردکانی، مدیرعامل شرکت آبفای تهران، در اردیبهشت‌ماه اعلام کرده بود که قطعی آبی در تهران وجود ندارد و تنها کاهش فشار اعمال می‌شود. اما حالا که تابستان در میانه راه است، گزارش‌های میدانی از نارمک، فاطمی، اشرفی‌اصفهانی، سیدخندان، کهریزک و باقرشهر نشان می‌دهند که عملاً آب بسیاری از منازل در طبقات بالا قطع می‌شود، خصوصاً در ساعات پیک مصرف. شرکت آبفا نیز همچنان کاهش فشار را راهکاری برای «سازگاری با خشکسالی» معرفی می‌کند.
کاهش فشار یا تحمیل هزینه‌های میلیونی؟
در سایه این سیاست، خانواده‌های بسیاری برای دسترسی به آب مجبور شده‌اند پمپ و مخزن خریداری کنند. بررسی‌ها نشان می‌دهد قیمت یک پمپ با توان یک اسب بخار از ۴ تا ۷ میلیون تومان، و پمپ‌های دو اسب بخار تا ۱۴ میلیون تومان قیمت دارند. همچنین، مخزن‌های ۵۰۰ تا ۱۰۰۰ لیتری بین ۳ تا ۹ میلیون تومان قیمت‌گذاری شده‌اند. این هزینه‌ها در شرایط پساجنگ و بحران اقتصادی، فشار مضاعفی بر دوش خانواده‌ها وارد کرده است.
کارشناسان محیط‌زیست معتقدند که به‌جای سرمایه‌گذاری بر اصلاح ساختارهای منابع آب — از جمله جلوگیری از سدسازی‌های بی‌رویه، برداشت غیراصولی از منابع زیرزمینی و توسعه پروژه‌های بدون پشتوانه آبی — اکنون دولت‌ها به‌سراغ ساده‌ترین راه یعنی محدودیت برای مردم رفته‌اند. اما این سیاست نه‌تنها بحران را حل نمی‌کند، بلکه بی‌اعتمادی عمومی و فشار اجتماعی را نیز افزایش می‌دهد.
در شرایطی که برخی مناطق تهران با تا ۸ ساعت قطعی آب روزانه مواجه‌اند، اصطلاحاتی مانند «کاهش فشار» صرفاً پوششی برای عدم پذیرش رسمی جیره‌بندی هستند. عملاً، تأمین آب به طبقات دوم به بالا ممکن نیست و شهروندان ناچارند یا هزینه‌های میلیونی را بپذیرند یا با بی‌آبی مداوم کنار بیایند.
کاهش فشار آب شاید در کوتاه‌مدت از بحران سراسری جلوگیری کند، اما به‌عنوان مسکن موقتی، توان حل بحران ریشه‌دار آب را ندارد. در شرایطی که سال پنجم خشکسالی سپری می‌شود، فقدان برنامه‌ریزی بلندمدت، اصلاح ساختارهای فرسوده و رویکردهای پایدار، ایران را در آستانه بحرانی بزرگ‌تر قرار داده است — بحرانی که این‌بار نه فقط در روستاها، بلکه در قلب پایتخت رخ‌نمایی می‌کند.
منبع: تجارت نیوز
نفت و پتروشیمیلینک کوتاه :