سیاست‌گذاری علیه سلامت

جهان صنعت نیوز – در دل آمارهای رسمی، پشت آرامش ظاهری قفسه‌ داروخانه‌ها، بحرانی خاموش در حال فوران است؛ بحرانی که صدایش را فعلاً تنها فعالان صنعت دارو می‌شنوند، اما به‌زودی همه کشور، با تبعات تلخ آن روبه‌رو خواهد شد.

 سود شرکت‌های بزرگ دارویی در حال سقوط آزاد است. هزینه‌ها سر به فلک کشیده و سود خالص برخی شرکت‌ها تا ۹۷ درصد کاهش یافته. این یعنی ستون فقرات صنعت دارو در حال خم شدن است، آن‌ هم در کشوری که همین صنعت، سال‌ها نماد افتخار و خودکفایی اعلام می‌شد.

سیاست‌گذاری‌های فرسایشی و مداخلات خارج از حوزه سلامت، نفس تولید را گرفته‌اند. قیمت‌گذاری دستوری و فشارهای بروکراتیک همه و همه تولیدکننده را تنها گذاشته‌اند؛ در حالی که تمام هزینه‌های تصمیم‌گیری‌های بالا، از نرخ ارز گرفته تا بهره بانکی ۴۰ درصد، بر دوش همان تولیدکننده‌ای سنگینی می‌کند که هنوز ایستاده است.

 رییس سندیکای صنایع دارویی در این‌باره می‌گوید: قیمت مواد اولیه دارو چندین برابر شده، حقوق پرسنل ۴۰ تا ۵۰ درصد رشد کرده، هزینه بسته‌بندی، انرژی و حمل‌ونقل بالا رفته، اما قیمت دارو هنوز به همان روال قدیمی تعیین می‌شود؛ آن‌هم با تأخیر، پیچیدگی و بی‌پاسخی مطلق.

در شرایطی که قیمت لبنیات و مواد غذایی هر ماه بالا می‌رود، سوزن سخت‌گیری فقط بر دارو گیر کرده است. چرا؟ چون مردم به آن وابسته‌اند؟ چون به‌نام «تکلیف ملی»، می‌توان از تولیدکننده انتظار ایثار داشت، اما بدون هیچ سازوکار حمایتی؟

و بحران، فقط در هزینه‌ها نیست. زنجیره پرداخت هم از کار افتاده است. بیمه‌ها نه‌تنها مطالبات شرکت‌ها را با تأخیرهای طولانی می‌پردازند، بلکه گاه اساساً خود را متعهد نمی‌دانند. این در حالی است که اگر یک روز شرکت دارویی در پرداخت بیمه کارگران تأخیر کند، با ممنوع‌الخروجی و مسدودی حساب مواجه می‌شود.

در همین حال، برق کارخانه‌های دارویی قطع می‌شود چون آن‌ها «مشترک صنعتی» هستند. گازوئیل را باید از بازار قاچاق تأمین کنند، آن‌هم با قیمت‌های عجیب و غریب. این تولید نیست؛ این جنگ فرسایشی است.

صنعت دارو، گرفتار چرخه‌ای از بی‌پاسخی است. هیچ نهادی پاسخگو نیست. نامه‌ها بی‌پاسخ مانده، جلسات به تعویق افتاده، سامانه‌های وعده داده‌شده فعال نشده‌اند. تولیدکننده باید برای کوچک‌ترین تغییر قیمت، هفته‌ها پیگیری و خواهش کند.

 

 

 

اجتماعی و فرهنگیاخبار برگزیدهویدئو