مسیر خطرناک صنعت ایران

هما میرزایی- جهان صنعت نیوز: بنا بر اعلام توانیر، شاخص شدت انرژی در ایران ۳ برابر میانگین جهانی است. این یعنی ما برای تولید ۱ واحد محصول، ۳ برابر انرژی مصرف می‌کنیم. عدم توجه به ایجاد زیرساخت‌های ارتقای بهره‌وری و عدم اجرای سیاست‌های اصلاح الگوی مصرف باعث به وجود آمدن شرایطی شده است تا دولت ناچار به قطع برق مشترکان خانگی و مشترکان شهرک‌های صنعتی شود. نصب کنتورهای هوشمند، توسعه انرژی‌های تجدیدپذیر و هوشمندسازی شبکه برق از جمله اقدامات مؤثری است که به‌دلیل تحریم‌های بین‌المللی و محدودیت در واردات فناوری‌های نوین، اجرای آن‌ها در کشور با مانع جدی مواجه شده است.
قطعی ۳ روزه برق در شهرک‌های صنعتی علاوه بر کاهش کمیت و کیفیت تولید، به کاهش تمایل سرمایه‌گذاران برای سرمایه‌گذاری در بخش تولید و صنعت منجر شده و در طولانی‌مدت به آسیب‌های جدی اقتصادی و اجتماعی منجر خواهد شد. مدیر عامل شرکت توزیع نیروی برق استان تهران در جمع صنعتگران شهرک صنعتی عباس آباد اعلام کرده است: «امیدواریم با مدیریت بار و کاهش مصرف در بخش‌های تجاری و خانگی، زمینه تأمین بیشتر برق برای شهرک‌های صنعتی فراهم شود و صنعتگران عزیز مطمئن باشند که مدیران شرکت توزیع برق استان تهران از هیچ کوششی برای تأمین برق مستمر برای مشترکین دریغ نخواهند کرد.» به نظر می‌رسد تا به امروز که به نیمه تابستان رسیده‌ایم، دولت و وزارت نیرو تنها به ارائه راهکارهای موقتی همچون توصیه به نصب ژنراتور و تنظیم تعطیلی‌ خطوط تولید با زمان‌های قطعی برق بسنده کرده‌اند. شبکه انتقال انرژی فرسوده است و برنامه‌ای برای جایگزینی فناوری‌های برق تجدیدپذیر وجود ندارد. صنایع انرژی‌بر در حال کوچک‌تر شدن هستند، و کارگران بسیاری به خیل عظیم بیکاران پیوسته‌اند. در حقیقت با این روند آینده صنایع تاریک است.
آرش نجفی، رئیس کمیسیون انرژی اتاق بازرگانی، صنایع، معادن و کشاورزی ایران در گفت‌وگو با جهان‌صنعت نیوز با تاکید بر لزوم اولویت‌دهی به تامین برق بخش صنعت می‌گوید: صنایع ما فاصله بسیار کمی تا ورشکستگی کامل دارند و تداوم این وضعیت به تهدیداتی جدی علیه اقتصاد و تمامیت ارضی کشور منجر خواهد شد.

زوال و نابودی کامل؛ نقطه پایان این مسیر

نرخ شامخ ما به ۴۰ درصد رسیده است. اگر این نرخ تنها چند درصد دیگر افول کند، صنایع و شرکت‌های تولیدکننده وارد فاز ورشکستگی خواهند شد. در حال حاضر صنایع در سخت‌ترین شرایط خود قرار دارند، تمامی هزینه‌ها پابرجاست، در حالی‌که تولید شان کمتر و درآمدشان روزبه‌روز کاهش پیدا می‌کند. این وضعیت صنایع را دچار یک فرسودگی تدریجی می‌کند. صنایعی که توان ایستادگی در این شرایط را ندارند، در اولین مرحله ناچار به تعدیل نیرو و اخراج کارگران و کارکنان خود خواهند شد. در مرحله بعد راه چاره‌ای ندرند جز اینکه به سراغ فروش تجهیزات و ماشین‌آلات ارزشمند خود بروند. نقطه پایان این وضعیت زوال و نابودی کامل است.

حفظ رضایت جامعه یا حفظ صنایع؟

مسئولین و سیاستگذاران در کشور ما هنوز اهمیت صنعت را به درستی درک نکرده‌اند. در شرایطی ‌که می‌توان بخش‌های دیگر جامعه را با دستورالعمل‌ها و اختصاص زیرساخت‌های خاص به سمت کاهش مصرف و صرفه‌جویی و اصلاح الگوی مصرف هدایت کرد، برای حفظ رضایت جامعه از بخش صنعت را قربانی می‌کنیم. بحث اصلاح الگوی مصرف نزدیک ۱۵ سال است که مطرح شده، اما به مرحله عمل نرسیده است؛ بنابراین، پایداری را از بخش صنعت گرفته‌ایم و این بحران عظیم را به وجود آورده‌ایم.

تهدید صنعت تهدید امنیتی است

دولت به واحدهای صنعتی مستقر در شهرک‌های صنعتی توصیه کرده است برای تأمین برق خود اقدام به خرید ژنراتور کنند؛ پیشنهادی که این شائبه را ایجاد می‌کند که آیا پشت پرده آن، منافعی در تجارت ژنراتورها وجود دارد؟ این صحبت‌ها در حالی مطرح می‌شود که راهکارهای منطقی‌تر و پایدار‌تری برای حفظ ثبات تولید برق و به تبع آن، ثبات تولید صنعتی وجود دارد، اما مسئولان تمایلی به ورود جدی به این حوزه‌ها نشان نمی‌دهند. دستگاه‌های نظارتی و امنیتی باید در این زمینه ورود کرده و موارد ناکارآمدی را رصد کنند؛ چرا که تداوم این وضعیت می‌تواند هزینه‌های سنگینی برای کشور به همراه داشته باشد و حتی به تهدیداتی علیه پایداری صنعتی و در نهایت امنیت ملی منجر شود.

اخبار برگزیدهصنعت و معدن