سیاست پولی آمریکا روی لبه تیغ
فدرال رزرو آمریکا در شرایطی پرتنش و تحت‌تأثیر فشارهای سیاسی، نرخ بهره را کاهش داد اما تحلیلگران هشدار می‌دهند ادامه این روند انبساطی می‌تواند ریسک‌های جدی برای ثبات اقتصادی و کنترل تورم ایجاد کند.
جهان صنعت نیوز – فدرال رزرو معمولاً با اجماعِ کارشناسی اداره می‌شود اما امروز به میدان کشمکش تبدیل شده است. هفته پیش این نهاد برای نخستین بار از دسامبر سال گذشته، نرخ بهره را یک‌چهارم واحد درصد کاهش داد و به بازه ۴ تا ۴.۲۵ درصد رساند. این تصمیم مهم در حالی اتخاذ شد که یکی از اعضای هیئت‌مدیره این بانک، لیزا کوک، فقط به این دلیل توانست در جلسه شرکت کند که دادگاهی جلوی برکنار کردن او توسط دونالد ترامپ را گرفت. در نقطه مقابل، عضو دیگری به نام استفان میرن، درست پیش از جلسه برای دوره‌ای کوتاه تأیید شد؛ او گفته است پس از این دوره به کار خود در کاخ سفید برمی‌گردد. این شرایط برای یک بانک مرکزی که باید مستقل از سیاست باشد، عجیب است. میرن طرفدار کاهش نیم واحد درصدی بود و به نظر می‌رسد خواستار سه کاهش از این دست تا پایان سال شده باشد؛ یعنی دو برابرِ چیزی که اعضای بعدیِ طرفدارِ کاهش نرخ در برآوردهای خود پیشنهاد کرده بودند.
فدرال رزرو در مقطعی خطرناک قرار گرفته است و نه فقط به خاطر تلاش‌های ترامپ برای پایین آوردن نرخ‌ها. استدلال اقتصادی برای سیاست پولی انبساطی بسیار حساس است. نظرِ میرن، هرچند استثنا بود، نقشی تعیین‌کننده داشت: با اختلاف ۱۰ به ۹، کمیته انتظار دارد امسال دست‌کم سه بار نرخ‌ها کاهش یابد. بازارها هم روی همین سناریو شرط بسته‌اند. اما عمل کردن به این انتظارات اشتباه خواهد بود.
استدلال برای تسهیل سیاست پولی تقریباً به‌طور کامل به بازار کار بستگی دارد. داده‌ها و بازنگری‌های اخیر نشان می‌دهد شرکت‌ها از ماه مه تاکنون به‌طور متوسط فقط ۲۷ هزار شغل در ماه ایجاد کرده‌اند، در حالی که این عدد در چهار ماه نخست سال میلادی ۱۲۳ هزار شغل بود. این افت شدید در استخدام، پیش‌بینی‌های کریس والر، یکی از اعضای فدرال رزرو و گزینه محبوب بازارهای شرط‌بندی برای جانشینی جروم پاول به‌عنوان رئیس در سال آینده را تأیید کرده است.
مشکل اینجاست که تشخیص دهیم آمار ضعیفِ اشتغال—و کند شدن هم‌زمان رشد اقتصادی—بیشتر نتیجه کاهش تقاضا برای نیروی کار است یا کوچک شدنِ عرضه آن. مهاجرت در دوران ترامپ به شدت کاهش یافته است. مأموران در ماه ژوئیه فقط ۸ هزار مواجهه با مهاجران غیرقانونی در مرز جنوبی گزارش کردند، در مقایسه با ۱۰۰ هزار مورد در ماه مشابهِ سال گذشته. برخی پژوهشگران معتقدند مهاجرتِ خالص امسال منفی خواهد بود. نرخ بیکاری که باید توازن میان عرضه و تقاضا را بازتاب دهد، فقط ۴.۳ درصد است که به‌هیچ‌وجه نشانه وفور نیروی کار نیست.
بخش‌های مختلف اقتصاد هیچ نشانه‌ای از ضعف نشان نمی‌دهد. فروش خرده‌فروشی قوی است و اعتماد در بخش خدمات نیز بالاست. وال‌استریت سرمست است. بورس به‌شدت اوج گرفته و با خوش‌بینی نسبت به هوش مصنوعی تغذیه می‌شود، فاصله بازدهی اعتباری بسیار کم است و بازار رمزارز رونق گرفته است. شرایط مالی باید تا حدی بازتاب‌دهنده موضع سیاست پولی باشد. اما قضاوت فدرال رزرو مبنی بر اینکه سیاست پولی سختگیرانه است، با این واقعیت ناسازگار به نظر می‌رسد که سرمایه‌گذاران ارزش سهام را نسبت به سودآوری آن‌ها بالاتر از هر زمان دیگری پس از دوران حباب دات‌کام تعیین کرده‌اند.
بانک مرکزی آمریکا همچنین باید درباره تورم نگران باشد. نرخ تورم بر اساس شاخص مورد نظر فدرال رزرو ۲.۶ درصد است و به دلیل تعرفه‌های ترامپ در حال افزایش به نظر می‌رسد. این اثر باید موقتی باشد، زیرا تعرفه‌ها برای همیشه بالا نمی‌روند. اما سیاسی شدن فدرال رزرو، استدلال بی‌توجهی به شوک‌های موقتی قیمت را تهدید می‌کند. بانکداران مرکزی که اعتماد ندارند سیاست را از سیاست‌بازی جدا کنند، دشوارتر می‌توانند جلوی ریشه‌دار شدن تورم را بگیرند. این کار به معنای تحمل اقتصاد ضعیف‌تر است.
همه این‌ها باعث می‌شود که اکنون زمان بسیار نامناسبی برای بیش از حد آسان گرفتن سیاست‌ها باشد. تصور کنید چه نزاعی درخواهد گرفت اگر بانک مرکزی ناچار شود مسیرش را اصلاح کند و در شرایط حضور ترامپ در کاخ سفید، به‌طور ناگهانی نرخ‌ها را بالا ببرد. یک کاهش نرخ به‌عنوان بیمه‌ای در برابر خطر افت شدید بازار کار منطقی است. اما جلوتر رفتن از این، ریسکی است که بانک مرکزی توان پرداخت بهای آن را ندارد.
اخبار برگزیدهاقتصاد کلانلینک کوتاه :