سوخت ارزان، اقتصاد بیمار؛ ضرورت اصلاح تدریجی قیمتها

زمزمههای افزایش قیمت سوخت در بودجه سال جدید نگرانیها را در میان مردم و کارشناسان اقتصادی برانگیخته است؛ کارشناسان هشدار میدهند که اصلاح تدریجی قیمت انرژی برای جلوگیری از بیعدالتی و پایداری نظام سوخت کشور ضروری است.
سارا پوردلجو – جهان صنعت نیوز: موضوع افزایش قیمت سوخت همواره یکی از دغدغههای اصلی اقشار مختلف جامعه بوده است. اکنون با مطرح شدن دوباره احتمال افزایش قیمت سوخت در بودجه سال جدید، نگرانیها بیش از پیش افزایش یافته است. بسیاری از کارشناسان معتقدند که قیمت انرژی در ایران نه تنها منطقی نیست، بلکه توجیه اقتصادی قابل قبولی نیز ندارد. اقتصاد ایران سالهاست با چالشهای عمیق و ریشهدار در حوزه انرژی مواجه است؛ چالشهایی که نه تنها به ناکارآمدی در نظام تأمین و توزیع سوخت منجر شده، بلکه باعث شکلگیری ذهنیتی نادرست در میان مردم و تصمیمگیران شده است. یکی از جلوههای بارز این مشکل، فرهنگ «سواری مجانی» است؛ فرهنگی که در آن بخش قابل توجهی از جامعه، انرژی را کالایی ارزان و بیارزش میپندارد و استفاده بیرویه بدون پرداخت بهای واقعی آن را عادی میداند. در چنین شرایطی، اصلاح نظام قیمتگذاری و بازنگری در سیاستهای حمایتی، نه تنها ضرورتی اقتصادی، بلکه گامی مهم برای تحقق عدالت و پایداری در نظام انرژی کشور به شمار میرود. بر همین اساس، گفتوگویی با حسن مرادی، استاد حقوق انرژی دانشگاه تهران داشتیم.
سواری مجانی با بنزین ارزان، میراث یک ذهنیت غلط
اقتصاد ما بیمار است، اقتصادی سالم نیست. پارامترها و عوامل اصلی در این اقتصاد بهدرستی عمل نمیکند. در حالیکه در اغلب کشورهای دنیا مردم پذیرفتهاند که انرژی یک کالای قیمتی است، در کشور ما هنوز فرهنگ پرداخت بهای واقعی انرژی شکل نگرفته است. به قول خارجیها، مردم ما سالهاست در جایگاه «سواری مجانی» یا همان Free Rider قرار دارند؛ یعنی از انرژی استفاده میکنند بدون آنکه حاضر باشند بهای واقعی آن را بپردازند. متأسفانه، تصمیمات نادرست و بعضاً عجیب مسئولان نیز به این ذهنیت غلط دامن زده است. برای مثال، در دیداری که پس از عید با آقای چمران، رئیس شورای شهر تهران داشتم، بهشدت اعتراض کردم که چرا نرخ کرایههای حملونقل عمومی را ۴۰ درصد افزایش دادهاند. از ایشان پرسیدم چطور چنین تصمیمی گرفتهاید؟ اگر استدلال شما نرخ تورم است، مگر نرخ رسمی تورم در این حد بوده است؟ حتی اگر تورم غیررسمی بالاتر باشد، باز هم چنین جهش قیمتی منطقی نیست. در دیدار دیگری که با جناب آقای پزشکیان داشتم، از ایشان پرسیدم آیا از این افزایش ۴۰ درصدی مطلع بودند یا اجازه دادهاند؟ پاسخ ایشان منفی بود. به ایشان گفتم: «مگر دولت قیمت حاملهای انرژی را افزایش داده است؟» و وقتی گفتند «خیر»، به صراحت گفتم: «پس چرا شرکتهای اتوبوسرانی و تاکسیرانی بهصورت خودسرانه کرایهها را بالا بردهاند؟» متأسفانه سالهاست شرکتهای حملونقل عمومی، بدون ضابطه و چند بار در سال، نرخها را افزایش میدهند. ما نمیگوییم افزایش کرایه نباید وجود داشته باشد، اما باید منطقی و کنترلشده باشد، نه خودسرانه و چندباره.
کرایههای افسارگسیخته در غیاب قانون و نظارت
واقعیت این است که در سال گذشته بهصورت افسارگسیخته کرایهها افزایش یافتهاند و این روند بهنوعی عادی شده است. مثلاً مسیری که امسال ۱۵ هزار تومان کرایه دارد، سال آینده قطعاً ۲۵ هزار تومان میشود، نه ۱۸ و نه ۲۰ هزار تومان. چرا در کشور سیستمی وجود ندارد که بر این افزایشها نظارت کند؟ چنین بینظمی در قیمتگذاری نتیجه نبود نظارت است. متأسفانه، گاهی برخی افراد به جای کمک به دولت، با سکوت خود عملاً در مسیر کارشکنی علیه دولت حرکت میکنند. به عنوان کسی که در حوزه انرژی فعالیت میکنم، معتقدم دولت باید مردم را قانع کند، برایشان توضیح دهد و به تدریج قیمت حاملهای انرژی را افزایش دهد. این کار نباید ناگهانی یا دستوری باشد، بلکه باید تدریجی و برنامهریزیشده انجام شود. اگر این اصلاح قیمتها بهموقع انجام نشود، کشور متضرر خواهد شد.
اصلاح تدریجی قیمتها، گامی به سوی عدالت اقتصادی است
در حال حاضر، جامعه یاد گرفته در برابر اصلاح قیمتها مقاومت کند، اما این مقاومت، نه از سر منطق، بلکه نوعی واکنش هیجانی و لجاجتآمیز است که در شأن ملت ایران نیست. مردم باید بپذیرند که اگر میخواهند کشورشان به درستی اداره شود و نظام تأمین و توزیع سوخت بهصورت پایدار ادامه یابد، باید برای افزایش تدریجی قیمت انرژی آماده باشند.ما نباید فراموش کنیم که یارانه پنهان انرژی در کشور عملاً از جیب مردم مناطق محروم پرداخت میشود. وقتی فردی در تهران یا شهرهای برخوردار، بنزین و گاز را با قیمتی بسیار پایینتر از ارزش واقعی آن مصرف میکند، در واقع حق مردم در مناطق کمبرخورداری مانند بلوچستان، کردستان و خراسان را نادیده میگیرد. دولت باید با اطلاعرسانی شفاف، آموزش عمومی و نظارت جدی بر تولیدکنندگان و مصرفکنندگان، از افزایش بیمنطق قیمت کالاها جلوگیری کند و در عین حال، اصلاح تدریجی قیمت حاملهای انرژی را در دستور کار قرار دهد. اگر این اصلاحات با تدبیر و نظارت همراه باشد، مردم وطندوست و آگاه ایران آن را نه اقدامی ضد مردمی، بلکه گامی در جهت اصلاح ساختار اقتصادی، حفظ منافع ملی و کاهش قاچاق گسترده سوخت به خارج از مرزها تلقی خواهند کرد. انتظار این است که دولت با همراهی مردم، بتواند این مسیر را با درایت طی کند و قیمت حاملهای انرژی را در سطحی معقول و پایدار افزایش دهد تا هم نظام توزیع انرژی اصلاح شود و هم عدالت اقتصادی در کشور برقرار گردد.
اخبار برگزیدهصنعت و معدنلینک کوتاه :

علت و راه حل برای بحران آب، آلودگی شدید هوا در کشور و در نتیجه، خشکسالی، ترافیک، ناترازی سوخت، و همچنین مشکلات اقتصادی مردم، مانند بیکاری و کم بودن حقوقها و فرار سرمایه ها ازکشور و افزایش جمعیت افغانها
متاسفانه شرایط اقتصادی برای مردم بسیار دشوار شده و این موضوع امنیت مردم و کشور را تهدید می¬کند.
از طرفی اگر قیمت بنزین و دیگر حاملهای انرژی بالا رود ، مردم متحمل فشار اقتصادی میشوند، اما از سوی دیگر، اگر قیمت گذاری به همین روش کنونی بماند، فشار اقتصادی و آسیب آن برای مردم و کشور بسیار بیشتر است ( مثلا سالهای ۷۶ تا ۸۴ با اینکه، قیمت بنزین به قیمت جهانی یعنی حدود ۱ دلار نزدیکتر بود، اما تورم، کمتر و اوضاع اقتصادی بهتر بود ).
ریشه اصلی این مشکلات، تعیین دستوری قیمتها ( در اقتصادهای کشورهایی مانند ایران، کوبا ونزوئلا و …) است و نتایج زیر را دارد:
۱- قیمت دستوری باعث کاهش تولید و درآمد و باعث مشکلات اقتصادی شرکتها و همچنین کسری بودجه دولت ، تورم و بیکاری و کم بودن حقوقها و فرار نخبگان و متخصصان و سرمایه و قاچاق گسترده (بخاطر اختلاف قیمت با خارج) میشود. مثلا یک نانوایی یا هر بنگاه اقتصادی یا شرکتی که قیمت محصولش توسط دولت، بصورت دستوری تعیین میشود، نمیتواند به نیروی کار ، حقوق بالا بدهد.
2- قیمت دستوری، باعث مصرف بسیار زیاد و اسرافگرایانه سوخت و منابع (بنزین، گاز، برق، آب و…) ترافیک، ناترازی سوخت، آلودگی شدید هوا در کشور و در نتیجه، خشکسالی و خشکی ذخایر آب و در نتیجه تهدید حیات در کل کشور میشود (افزایش بارندگی، پس از هر دوره کاهش رفت و آمد و مصرف سوخت در سالهای ۹۸ و ۹۹ و عید نوروز سالهای گذشته استان تهران یکی از نشانه های این موضوع است)
اگر مردم میدونستن، تعیین دستوری قیمت انرژی توسط دولت و مجلس ( مخصوصا بنزین) ، این آسیبهای وحشتناک برای مردم و کشور داره، دولت رو مجبور میکردن قیمتا رو به خود مردم بسپاره( عرضه و تقاضا در بازار)
پیشنهاد راه حل:
مهمترین عامل برای حل این مسائل، ایجاد انگیزه اقتصادی با آزادسازی قیمتهاست.
پیش نیاز همه اصلاحات اقتصادی و حل ناترازیها ، جلب اعتماد مردم است از راههای زیر:
۱- حذف بودجه عمومی نهادهای پر هزینه و غیر مولد مانند صدا و سیما و نهادهای مذهبی و…
۲- بستن مسیرهای قاچاق و رانت و فساد ( بویژه برای نهادهای قدرت )
۳- حذف هزینه های غیر ضروری خارج از کشور و بهبود روابط خارجی
۴- دریافت مالیات از همه نهادهای اقتصادی از جمله نهادهای حاکمیتی
۵- ارائه سهمیه سوخت و انرژی به همه مردم دارای کد ملی ( نه به بیگانگان و اتباع خارجی)
سپس انجام اصلاحات اقتصادی.
قیمت دستوری کالا و خدمات و سوخت، نابود کننده اقتصاد کشور و کسب و کار مردم، و علت اصلی ترافیک، ناترازی سوخت، آلودگی شدید هوا و خشکسالی، و همچنین مشکلات اقتصادی مردم، مانند بیکاری و کم بودن حقوقها و فرار متخصصان و سرمایه ها ازکشور و هجوم افغانها به کشور و به هدر رفت منابع است. با قیمت دستوری کالا و ارز (یعنی دخالت دولت در قیمت گزاری)، هر سرمایه گزاری (چه دولتی و چه خصوصی) در زمینه تولید و حمل و نقل و انرژی و… ، بی فایده و همراه با ضررر و زیان و اتلاف سرمایه مردم و کشور خواهد بود. در نهایت بدلیل عدم سرمایه گزاری، باعث کاهش تولید و ناترازی و قحطی میشود (مثل وضعیت کنونی کشور).
بهترین راه حل برای آن، پرداخت سهمیه سوخت و انرژی به مردم و سپس آزادسازی قیمت بر اساس عرضه و تقاضا است. اینکار به سود همه مردم و دولت است و بسیاری از معضلات اقتصادی و زیست محیطی کشور را حل میکند. همچنین، تنها مردم ایران میتواننده از این منابع و یارانه ها بهره مند شوند
با پرداخت سهمیه و یارانه( سوخت، انرژی، آب و ..) به کارت بانکی افراد ، میتوان قیمت حاملهای انرژی را به تدریج آزادسازی سازی کرد و همه افراد با سهمیه صرفه جویی شده خود، میتوانند هزینه ها و قبوض انرژی و سوخت و مواد غذایی را پرداخت کرد. که انگیزه بالایی برای صرفه جویی همه حاملهای انرژی و بنزین و منابع را به همراه دارد.
البته لازمه این اصلاحات اقتصادی، اعتماد بین مردم و دولت هست.
تا زمانیکه قیمت سوخت و انرژی دستوری است، هیچگاه مصرف بهینه و استفاده فراگیر از انرژی پاک ( خورشیدی، بادی و ..) و سرمایه گزاری در وسایل نقلیه عمومی و تولید خودروهای بهتر اتفاق نخواهد افتاد ، نه توسط دولت و نه مردم ، و این موضوع تنها با واقعی سازی قیمت انرژی ( قیمت بین المللی و شناور وابسته به عرضه و تقاضا ) و پلکانی بودن آن ، قابل انجام است و هر کاری که اصلاح قیمت را شامل نشود ، عوامفریبی است. اگر این اصلاحات انجام نشود در آینده ای نزدیک ، قحطی و خاموشی بسیار شدیدتر خواهد شد و کشور را به سمت شرایط بسیار وخیم تر و فروپاشی می برد.
منابعی که متعلق به نسلهای آینده هم هست و از طرفی، مصرف آن باعث آلودگی و آسیب زیاد به محیط زیست و سلامت مردم و اقتصاد میشه، نباید رایگان در نظر بگیریم، اتفاقا خیلی هم قیمتش بالاست. بهتر نیست بجای سوزاندن اسرافگرایانه آنها در خودرو های تک سرنشین و دیگر مصارف غیر بهینه انرژی ، پول آنرا صرف ایجاد اشتغال و درآمد بالا و تقویت حمل و نقل عمومی برای مردم کنیم؟