بازدید معاون آب و آبفای وزارت نیرو از خوزستان

جهان صنعت نیوز:  تقی زاده خامسی معاون وزیر نیرو در امور آب و آبفا در خصوص تکرار سیلاب و راه های مقابله با آن افزود: سیل در کشوری که دارای آب و هوای خشک و نیمه خشک است، نقطه پایانی ندارد. لذا همزیستی با سیل یک اجبار است و اختیاری نیست ، از آنجا که پیش بینی سیل امکان پذیر نیست، ما تنها می توانیم سیلاب را در حد مقدورات مدیریت کنیم.

خامسی در ادامه گفت: در سیل اخیر خوزستان دوبار ظرفیت ۲۳ میلیون مترمکعبی سدها پر و خالی شد و اگر مدیریت درستی نمی شد و این سدها نبودند مثل چند دهه قبل که ۳۰۰۰ نفر در سیلی بسیار کوچک تر از این سیل کشته شدند، می توانست خسارات انسانی غیرقابل جبرانی رقم بزند. در صورتی که در این سیل که پیک آن ۸۴۰۰ متر بود یکنفر جان باخته نداشت.

وی در ادامه افزود: ما نیز مثل همه دنیا باید از بحران ها درس بگیریم. اولین درس آموخته سیل سال ۱۹۲۷ می سی سی پی آمریکا که ۵۰۰ نفر کشته و یک میلیارد دلار خسارت داشت “هماهنگی در حوزه آبریز “ بود. موضوعی که ما در دهه اخیر آن را به هم ریختیم و تاکنون هم نتوانستیم این هماهنگی را به نتیجه برسانیم.

معاون وزیر نیرو در ادامه با اشاره به مدیریت ریسک مدیران در زمان وقوع بحران گفت: مدیریت ریسک در تراز آبگیری سدکرخه در سیل اخیر باید به عنوان یک پروژه مطالعاتی مورد مطالعه قرار گیرد. چرا که اصولا مدیریت ریسک در بحران یک اصل است در صورتی که متاسفانه مشاهده کردیم که در میانه بحران سیل که باید به مدیر شجاعت ریسک داده شود او را تهدید هم کردند .

سیل مانند زلزله در افکار عمومی شناخته شده نیست در حالی که خسارت بارتر از زلزله است و اگر مدیریت نشود ممکن است خسارت آن غیرقابل جبران باشد. نقش رسانه ها در اطلاع رسانی و هم افزایی ذینفعان پر رنگ است.

ایشان در ادامه سخنان خود گفت: باید از تجارب جهانی که کم هم نیست برای مدیریت بحران استفاده کنیم و هیچ وقت یک بحران خوب را هدر ندهیم. درس آموخته های بسیاری وجود دارد که ما هنوز از آنها بهره برداری نکرده ایم.

تقی زاده خامسی در بخش پایانی سخنان خود افزود: اگر در نیم قرن گذشته برای مدیریت سیلاب فقط به سازه و مکمل غیرسازه ای اکتفا می شد، امروز مدیریت تطبیقی در مقابله با تهدیدها و چالش های غیر قابل پیش بینی مورد توجه قرار گرفته است. چرا که این نوع مدیریت، انعطاف پذیری در تصمیم گیری ها را افزایش می دهد و یک روش آزمون و خطا نیست و بیشتر بر مساله آموزش و یادگیری حین اجرا تاکید می کند و می آموزد که چگونه می توان در جهت بهبود شرایط زیست محیطی، اجتماعی و اقتصادی و همچنین افزایش علم و دانش و کاهش تنش در میان ذینفعان اقدام کرد.