قفل مرزی

به گزارش جهان صنعت نیوز:  از زمان شیوع همه‌گیری، تمام کشورهای جهان همه مرزهای خود یا بخشی از آن را بسته‌اند. در کل آنها بیش از ۶۵ هزار محدودیت در مورد تحرک صادر کرده‌اند. برای برخی از مناطق، به ویژه جزایر، کنترل مرزها وقت باارزش را برای آماده‌سازی کووید ۱۹ خریداری کرده‌اند. اما هزینه‌های این بی‌تحرکی جهانی بسیار زیاد است. میلیاردها مسافرت لغوشده به معنای میلیون‌ها شغل از‌بین‌رفته، زندگی متلاشی و رویاهای معوق است. به عنوان مثال، هنگامی که بانکداران و گردشگران پرواز خود را به امارات متحده عربی متوقف کردند، مهاجرانی که کار خدماتی می‌کردند، اخراج شدند. بیگانگان بدون شغل موظفند خلیج‌فارس را ترک کنند اما تعداد زیادی از آنها نمی‌توانند زیرا پروازهای زیادی به زمین نشسته‌اند. در سطح جهان، ده‌ها میلیون نفر از مهاجران متضرر شده‌اند و با پس‌اندازهایی که امیدوار بودند خانواده‌هایشان را از فقر برهاند، نابود شده‌اند. برخی از آنها مجبور به گدایی شدند و از آنجا که این امر در امارات جرم محسوب می‌شود، چندین نفر دستگیر شده‌اند.

سیاست مهاجرت در حال حاضر به دور از راس برنامه‌های هر کشور قرار دارد و با وجود کرونا ویروس هنوز پرتلاطم است، در نتیجه بازگشت به حالت عادی برای مدتی غیرممکن خواهد بود. اما دولت‌ها دیر یا زود باید با یک سوال مهم دست‌وپنجه نرم کنند. از آنجا که مرزها به تدریج دوباره برای گردشگران و مسافران تجاری باز می‌شوند، آیا از مهاجران نیز استقبال می‌کنند؟

دلایل احساسی وجود دارد که چرا کووید ۱۹ ممکن است باعث شود کشورها حتی پس از کشف واکسن و سرکوب این همه‌گیری، نسبت به پذیرش بیگانگان کمتر تمایل داشته باشند. مردم می‌ترسند: نه‌تنها از این بیماری همه‌گیر بلکه در مورد بعدی. بسیاری افراد بیگانه را با بیماری ارتباط می‌دهند. (اخبار دراماتیک، مانند قایق پر از مهاجران آلوده به کرونا که از دریای مدیترانه عبور می‌کنند، می‌تواند این احساس را تامین کند.) سوء‌ظن مهاجران به این دلیل است که افرادی که از نظر ظاهری به چینی‌ها شباهت دارند، در بسیاری از کشورها مورد آزار و اذیت قرار گرفته‌اند و افرادی که به نظر آفریقایی هستند، در چین مورد آزار و اذیت قرار گرفته‌اند. به همین دلیل است که دونالد ترامپ درباره ممنوعیت مسافران چینی سخنان اغراق‌آمیز بیان کرد و اینکه چرا یکی از اولین اقدامات دولت آفریقای‌جنوبی برای مهار کووید۱۹ ساختن حصار در مرز با زیمبابوه بود، گرچه ویروس در حال حاضر در آفریقای‌جنوبی گسترش یافته است.

علاوه بر این، کووید ۱۹ باعث بیکاری گسترده شده است. بسیاری از رای‌دهندگان معتقدند مهاجران فرصت‌های شغلی بومیان را از آن خود می‌کنند و این امر حتی پس از رفع محدودیت‌های سفر، مهاجرت را محدود می‌کند. ترامپ به عنوان یکی از خیل عظیم سیاستمدارانی است که صریحا این استدلال را مطرح می‌کند. دستور اجرایی وی در ماه ژوئن با تعلیق انواع ویزای کار با هدف «خارجی‌ها خطری برای ما در بازار کار هستند» به کار گرفته شد.

هر دو این ترس‌ها از نظر انتخابی قدرتمند هستند اما هیچ‌یک بنیادی نیست. گردشگران و مسافران تجاری بسیار بیشتر از مهاجران هستند. به عنوان مثال، در انگلیس تعداد کل ورودی‌ها در سال گذشته ۶۰ برابر بیشتر از تعداد مهاجران ثبت‌شده بود. هنگامی که امکان باز کردن مرزها برای مسافران کوتاه‌مدت وجود دارد، باز کردن آنها برای مهاجران نیز ممکن است. برخلاف گردشگران، افرادی که قصد دارند سال‌ها بمانند، هنگام ورود، اعتراض به قرنطینه دو هفته‌ای نخواهند کرد.

این ایده که مهاجران بیشتر به معنای شغل کمتری برای افراد محلی در طولانی‌مدت هستند، نمونه‌ای از این مغالطه است که اقتصاد دارای یک «کار» ثابت است. مهاجران علاوه بر صرف دستمزد خود که از مشاغل جدید پشتیبانی می‌کند، تنوع بیشتری از مهارت‌ها را به نیروی کار وارد می‌کنند و به کل بازار کار اجازه می‌دهند تا کارآمدتر عمل کند. در کوتاه‌مدت، ممکن است کشورهای ثروتمند به تعداد کارگران هتل یا هواپیمایی احتیاج نداشته باشند اما سیاستگذاران می‌توانند معیارهای پذیرش را برای اطمینان از اینکه کسانی که می‌آیند توانایی برآورده کردن نیازهای محلی را دارند و می‌توانند از خود حمایت کنند، تنظیم کنند.

این برخلاف رویکرد بسته شدن درهای ترامپ است. او در صورتی که دوره‌های آنها به صورت آنلاین انجام می‌شود، کارگران ماهر، نقل‌و‌انتقالات داخلی شرکت‌ها و حتی دانشجویان خارجی را نیز قفل کرده است.

با این حال حتی با اینکه کووید ۱۹ جهان را بی‌حرکت کرده باشد باعث می‌شود برخی از مردم از مزایای تحرک (عبور و مرور از مرزها) قدردانی کنند. بسیاری از رای‌دهندگان در کشورهای ثروتمند متوجه شده‌اند که پزشکان اغلب مهاجر هستند: ۵۳ درصد در استرالیا، ۲۹ درصد در آمریکا. همین مساله در مورد پرستاران و کارمندان خانه نیز صادق است. حدود ۴۰ درصد دانشمندان علوم پزشکی و زندگی در آمریکا خارجی هستند. تحقیقات واکسن به تیم‌های بزرگی از استعدادهای مختلف در سراسر جهان وابسته است. نیمی از شرکت‌های بزرگ فناوری آمریکایی توسط یک مهاجر نسل اول یا دوم تاسیس شده‌اند.

درها را باز کنید

برخی از کشورها ممکن است پس از همه‌گیری نسبت به گذشته بازتر شوند. ژاپن به کارآموزان خارجی، آن گونه که کارگران مهاجر می‌نامد، اجازه می‌دهد شغل خود را تغییر دهند. انگلیس به دلیل برگزیت ممکن است درهای کمتری را برای مهاجران باز کند.

هنگامی که کروناویروس از بین برود، مهاجرت هنوز همان چیزی خواهد بود که قبلا انجام شده است: ابزاری قدرتمند که می‌تواند فقرا را بالا ببرد، کشورهای ثروتمند را مجددا احیا کند و ایده‌های جدیدی را در سراسر جهان پخش کند. همه‌گیری دلیلی برای کنار گذاشتن آن نیست.

اخبار برگزیده