یادداشت صادق زیباکلام درخصوص حمایت از روزنامه جهان صنعت

صادق زیباکلام * یکی از مشکلات و معضلات حرفه روزنامه نگاری در ایران خود سانسوری است. سانسور حکومتی مشخص است. دادسرای فرهنگ و رسانه در خیابان مطهری با تابلوی بزرگ گویایی بسیاری از مسایل پیرامون حرفه روزنامه نگاری است. اما واقع مطلب آن است که روزنامه نگاران نباید فقط هوای دادسرای فرهنگ و رسانه را داشته باشند. بلکه از آن مهمتر خود (سانسوری) می باشد.

همواره خبرنگار، روزنامه نگار و نویسنده در ایران باید مدام با خودش کلنجار رود که آیا این مطلبی که می خوام بنویسم، آیا این خبری که می خوام بزنم، اسباب تکدر خاطر امنای حکومتی را فراهم نخواهم کرد. آیا آنها از درج چنین خبری عصبانی نخواهند شد! چگونه آن را بگوییم که زهرش گرفته و باعث تکدر خاطر ارگانی نشود. زیرا واقع مطلب آن است که بسیاری از مسئولین ما انتقاد را برنمی تابند بلکه اتنقاد را حمله شخصی می گیرند، انتقاد را غرض و مرض، حب و بغض می دانند. انتقاد را سیاه نمایی می دانند.

کمتر دیده شده مسئولین ما در برابر انتقاد تعهد اجتماعی به خرج داده و بگویند، اصل خبر درست بوده و این اتفاق افتاده است. بیشتر مسئولین در این جور مواقع به صراحت می گویند حرف ما تحریف شده یا من در مصاحبه منظورم چیز دیگری بوده اما خبرنگار شیطنت کرده است. چقدر ما با این اصطلاحات آشنا هستیم که خبرنگار، روزنامه و نویسنده شیطنت کرده!

واقع مطلب آن است که حکایت بسته شده روزنامه شهروند به واسطه ی اینکه یکی از دولتمردان آزرده خاطر شده بود و حکایت تلخ تر از آن توقیف روزنامه جهان صنعت بخاطر آنکه نوشته بود آمار مبتلایان و فوتی های کرونا مهندسی شده است یا نیست! آنقدر برای امنای حکومت گران می آید که فورا دستور می دهند روزنامه ای که بیش از ۱۵ سال سابقه کار دارد. عده ای نزدیک به ۳۰۰نفر در آنجا کار می کنند و از کنار کار کردن در جهان صنعت امورات زندگیشان را تامین می کنند. چون آنچه که گفته شده در عین حال که حقیقت بوده ولی از نظر مسئولین مربوطه نباید بیان میشد.

حکم به بستن روزنامه دادند. جالب است که هیچکدام از امنای دولت حاضر نشدند بگویند اگر آنچه که جهان صنعت گزارش کرده خطا، دروغ، اشتباه، تحریف و نادرست بوده حقیقت کدام بوده است. اما متاسفانه بایستی اذهان داشت که زور حکومت، مسئولین و قدرت همواره بر خبرنگار می چربد مگر آنکه روزنامه و خبرنگار شانس بیاورد (خودی) باشد. در آن صورت اگر بدترین توهین ها و بیشترین تحریف ها را بکنند هیچ خطری متوجه آنها نیست. در مقابل اگر خبرنگاران و روزنامه های مستقل باشند، جدایی از اینکه باید مراقب دادسرای فرهنگ و رسانه در خیابان مطهری باشند باید همواره مراقب باشند اسباب تکدر خاطر امنای حکومت را فراهم نکرده باشند.