شینومیک

به گزارش جهان صنعت نیوز:   در هفته گذشته، کاخ سفید ممنوعیت قریب الوقوع تیک تاک و وی چت  (دو برنامه چینی) را رسما اعلام، تحریم هایی را برای رهبران هنگ کنگ اعمال کرد و یک عضو کابینه خود را به تایوان فرستاد. این افزایش فشار تا حدی بازتاب انتخابات آمریکاست: سخت گیری بر روی چین بخش مهمی از مبارزات انتخاباتی ریاست جمهوری دونالد ترامپ است. این موضوع تا حدودی ایدئولوژیک است، اما همچنین فرضیه ای را نشان می دهد که از ابتدای جنگ تجاری نگرش دولت ترامپ به چین را تقویت کرده است: این رویکرد نتیجه خواهد داد، زیرا سرمایه داری استروئیدی دولتی چین ضعیف تر از آنچه به نظر می رسد، است.

این منطق بسیار ساده است. چین رشد خود را تحقق بخشیده است، اما تنها با تکیه بر فرمول ناپایدار بدهی، یارانه، دزدی و سرقت از مالکیت معنوی. فشار کافی وجود دارد و اقتصاد آن می تواند از طریق اجبار رهبرانش به سازش و امتیازات انحصاری و در نهایت آزاد سازی سیستم دولتی جنحالی عمل کند. همانطور که وزیر امور خارجه، مایک پومپئو اظهار کرد ، «ملت های آزادیخواه جهان باید چین را وادار به تغییر کنند.»

اقتصاد چین از جنگ تعرفه کمتر از آنچه انتظار می رفت آسیب دید. اقتصاد چین می تواند نسبت به بیماری همه گیر کووید۱۹ بسیار مقاوم تر باشد همانطور که صندوق بین المللی پول، رشد یک درصدی اقتصاد چین در سال ۲۰۲۰ در مقایسه با کاهش ۸ درصدی در آمریکا را پیش بینی کرد. شهر شنژن امسال بهترین بازار بزرگ سهام بوده نه نیویورک. رهبر چین ، شی جین پینگ، سرمایه های دولتی را برای دهه های ۲۰۲۰ ابداع می کند. کارخانه های فولادی و سهمیه ها را فراموش کنید. دستور کار اقتصادی جدید شی این است که بازارها و نوآوری در مرزهای کاملاً مشخص کار کنند و تحت نظارت همه جانبه حزب کمونیست باشند. این مدل میلتون فریدمن، برنده نوبل اقتصاد نیست، اما این ترکیب بی رحمانه استبداد، فناوری و پویایی می تواند سال ها رشد را به دنبال داشته باشد.

دست کم گرفتن اقتصاد چین به ندرت پدیده ای جدید است. از سال ۱۹۹۵، باوجود امواج شک و تردید غربی، سهم چین از تولید ناخالص داخلی جهان در قیمت های بازار از ۲ درصد به ۱۶ درصد افزایش یافته است. روسای سیلیکون ولی بنگاه های فناوری چین را به خاطر حق کپی رد کردند. آمارگران نگران این بودند که ارقام تولید ناخالص داخلی در حد حرف باشد و دلالان هشدار می دهند که خروج سرمایه باعث ایجاد بحران ارزی خواهد شد. چین به دلیل شک و تردید نسبت به بدبینان با این موضوع مخالفت کرده زیرا سرمایه داری دولتی این کشور سازگار و تغییر یافته است. به عنوان مثال بیست سال پیش، تأکید بر تجارت بود، اما اکنون صادرات تنها ۱۷ درصد از تولید ناخالص داخلی را تشکیل می دهد. در سال ۲۰۱۰ مقامات به شرکت های فناوری مانند علی بابا و تنسنت فضای کافی دادند تا به غول ها بپیوندند و در مورد تنسنت به ایجاد یک برنامه پیام رسانی، اپلیکیشن وی چت، مجوز دادند.

اکنون مرحله بعدی سرمایه داری دولتی چین در حال انجام است که آن را می توان شینومیک نامید. از زمان به قدرت رسیدن او در سال ۲۰۱۲، هدف سیاسی شی قدرت بخشیدن به حزب کمونیست و سرکوب مخالفت ها در داخل و خارج از کشور بوده است. دستور کار اقتصادی وی به منظور افزایش نظم و مقاومت در برابر تهدیدات طراحی شده است. بدهی های عمومی و خصوصی از سال ۲۰۰۸ تاکنون تقریباً به ۳۰۰  درصد از تولید ناخالص داخلی افزایش یافته است. تجارت بین شرکت های دولتی گردن کلفت و یک بخش خصوصی غرب وحشی که خلاقانه است اما با مقامات یغماگر و قوانین تند و تیز روبرو شده، دچار شکاف شده است. با گسترش حمایت گرایی، شرکت های چینی خطر بسته شدن بازارها را ندارند و دسترسی به فناوری غربی را نادیده می گیرند.

شینومیک سه عنصر دارد. اول، کنترل دقیق بر چرخه اقتصادی و دستگاه بدهی. روزهای افزایش سود مالی و وام به پایان رسیده است. بانک ها مجبور شده اند فعالیت خارج از ترازنامه را بشناسند و سپر ایجاد کنند. برخلاف واکنش خود به بحران مالی ۲۰۰۸-۰۹ ، پاسخ دولت به کووید۱۹  با محرکی در حدود ۵ درصد از تولید ناخالص داخلی ، کمتر از نیمی از میزان تولید ناخالص داخلی آمریکا مهار شده است .

عنصر دوم یک کشور اداری کارآمدتر است که قوانین آن به طور یکنواخت در کل اقتصاد اعمال می شود. حتی وقتی شی برای مقابله با ترس در هنگ کنگ از قانون تحمیل شده حزب استفاده کرده است ، وی یک سیستم حقوقی تجاری را در سرزمین اصلی ایجاد کرده که بسیار بیشتر پاسخگوی مشاغل است. ورشکستگی و دعاوی حق ثبت اختراع ، که بسیار نادر است ، از زمان تصدی مقام وی در سال ۲۰۱۲ ، پنج برابر شده است. قوانین قابل پیش بینی تر باید به بازارها اجازه دهد تا یکنواخت تر کار کنند و باعث افزایش بهره وری اقتصاد شود.

عنصر نهایی تیرگی مرز بین شرکت های دولتی و خصوصی است. شرکت های دولتی مجبور به تقویت بازده مالی و جذب سرمایه گذاران خصوصی هستند. در همین حال ، دولت از طریق سلول های حزب در داخل آنها ، کنترل استراتژیک بر شرکت های خصوصی را انجام می دهد. شی به دنبال ایجاد خودکفایی در فن آوری های کلیدی، از جمله نیمه هادی ها و باتری هاست.

شینومیک در کوتاه مدت عملکرد خوبی داشته است. رشد بدهی قبل از همه گیری کووید۱۹  کند شده بود و شوک های جنگ تجاری و همه گیری منجر به بحران مالی نشده است. بهره وری شرکت های دولتی در حال افزایش است و سرمایه گذاران خارجی در حال جبران خسارت به نسل جدیدی از شرکت های فنی چینی هستند. اما آزمون واقعی با گذشت زمان فرا خواهد رسید. چین امیدوار است که با شکل جدید برنامه ریزی مرکزی خود بتواند نوآوری را حفظ کند ، اما تاریخ نشان می دهد که تصمیم گیری گسترده، مرزهای آزاد و گفتار آزاد عناصر جادویی هستند.

آمریکا و متحدانش باید برای رقابتی طولانی تر بین جوامع باز و سرمایه داری دولتی چین آماده شوند. توانمندسازی کار نخواهد کرد: برخلاف اتحاد جماهیر شوروی، اقتصاد عظیم چین پیچیده و با سایر جهان یکپارچه است. درعوض، غرب باید ظرفیت دیپلماتیک خود را بالا برده و قوانین جدید و پایداری که امکان همکاری با چین را در برخی مناطق، از جمله مبارزه با تغییرات آب و هوا و همه گیری ها و ادامه تجارت را در کنار حمایت های قوی تر از حقوق بشر و امنیت ملی ایجاد کند. قدرت اقتصاد سرمایه داری دولتی ۱۴ تریلیون دلاری چین را نمی توان متوقف کرد. زمان  کنار زدن این توهم است.

اخبار برگزیدهاقتصاد کلانپیشنهاد ویژه