دردسرهای جراحی ایجاد چال گونه

وی گفت: چال گونه به طور طبیعی و مادرزادی فرورفتگی ناحیه گونه است که اغلب حین خنده ایجاد می‌شود، چال گونه یک پدیده فیزیولوژی تشریحی است که در برخی افراد به صورت مادرزادی در ناحیه گونه اتفاق می‌افتد، برخلاف رویه عادی و معمولی که چسبندگی عضلات در ناحیه خاصی مثل گوشه لب و ناحیه استخوان گونه و یا استخوان فکی است.

کلانتر هرمزی ادامه داد: جراحی ایجاد چال گونه، اگرچه عمل نسبتاً ساده‌ای است، اما مانند هر عمل جراحی دیگری می‌تواند همراه با عوارض باشد که از جمله آنها می‌توان به احتمال ایجاد عفونت، خونریزی و صدمه به شاخه‌های بوکالعصب فاسیال اشاره کرد.

استاد دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی، درباره چگونگی این عمل جراحی توضیح داد: نکته بسیار مهم در این خصوص آن است که قبل از عمل جراحی، باید به دقت بیماران را در مورد تکنیک جراحی، نتایج و عوارض آن مورد مشاوره قرارداد.

وی افزود: غده بناگوشی درست نزدیک به گوش است و مجرای آن از دهان بیرون می‌آید، اگر در این مسیر برش ایجاد کنیم و مجرا را قطع کنیم در نتیجه ممکن است به مجرای بزاقی صدمه بزنیم، غده بناگوشی شخص از کار بیفتد و دچار التهاب، سنگ و یا عفونت شود.

این فوق تخصص جراحی پلاستیک و زیبایی، دانشگاه ادامه داد: بعضی از عصب‌های صورت که از جلوی گوش بیرون می‌زند، مثل عصب هفتم یا عصب صورت، حرکات صورت و لب را کنترل می‌کنند، این عصب‌ها و عضلات وقتی به ناحیه انتهای می‌رسند ممکن است به هزار شاخه هم تبدیل شوند و در این مسیر برخی از شاخه‌ها نسبت به بقیه تنوع طبیعی فراوانی دارند و اگر چنانچه در این مسیر عضله با عصبی قطع شود می‌تواند گوشه لب و بینی و یا پایین لب را فلج کند.

کلانتر هرمزی، یکی دیگر از مشکلات عمل جراحی ایجاد چال گونه را احتمال محو شدن ناگهانی چال گونه، عدم تقارن، واکنش به جسم خارجی، عفونت یا ایجاد آبسه دانست و گفت: اگر در حین عمل و یا بعدازآن مشکلاتی ایجاد شود، آزاد کردن چسبندگی ایجادشده کار بسیار سختی است و ممکن است با چندین عمل هم این مشکل برطرف نشود.

وی یادآور شد: انجام این عمل اگر در شرایط غیراستاندارد انجام شود کمتر از سوراخ کردن گوش زمان می‌برد، ولی اگر در حین عمل و یا بعد از آن عوارضی ایجاد شود، اصلاح آن بسیار سخت خواهد بود. بنابراین این عمل را صد در صد رد نمی‌کنم و فقط به موارد بسیار استثنایی و آن هم در شرایط استثنایی محدود می‌کنم، با تشخیص پزشکی که بر نواحی زیبایی، تشخیصی و تشریحی، عصبی و کارکردی این ناحیه آشنا باشد به شکلی که بتواند عوارضی ایجاد شده و مشکلات بعدی را مرتفع کند.