عدم امنیت شغلی کارگران

 

جهان صنعت نیوز| محسن ایزدخواه – ۱۱ اردیبهشت مصادف بااول ماه می روز کارگر بوده و در ایران نیز هرساله مراسم بزرگداشتی در تجلیل از مقام کارگر برگزار می شود و به کارگران فرصتی ارائه می شود تا بتوانند خواسته ها و مطالبات خود را مطرح کنند.

در رابطه با مطالبات کارگری و خواسته های آنها در سال جاری باید گفت که کارگران با چند چالش اصلی و ضروری مواجه هستند. نخستین چالش کارگران امنیت شغلی است؛ کارگران در شرایط کنونی امنیت شغلی ندارند و بیش از ۹۰ درصد از آنها دارای قرارداد موقت هستند. با توجه به رکود تورمی و شرایط نابسامان اقتصادی کشور، کارگران از جهت امنیت شغلی با مشکلات بسیاری مواجه هستند. تورم بالای جامعه از یک سو، تحریم ها و سیاست های غلط اقتصادی از دیگر سو موجب شده است تا امنیت شغلی کارگران هرچه بیشتر به مخاطره بیفتد و بر اساس پیش بینی ها احتمال می رود در سال جاری حدود یک میلیون کارگر شغل خود را از دست بدهند.

به تازگی نیز وزیر کار از کارخانجات خودرو بازدید کرد و بیشترین نگرانی کارگرها در زمان صحبت با وزیر، احساس عدم امنیت شغلی بود.

دومین چالش کارگران وضعیت معیشتی نیروی کار است، با اینکه دولت حقوق کارگران را ۳۶ درصد افزایش داده است اما وضعیت معیشتی نیروی کارگری با خط فقر فاصله معنی داری دارد و کارگران همچنان دغدغه یک زندگی آبرومندانه و شرافتمندانه را دارند. از آنجا که سیاست های نادرست دولت موجب ایجاد تورم بالا شده، گروهی پیشنهاد داده اند که دولت می بایست هزینه سیاست های غلط خود را بپردازد و یا حق بیمه کارگران را کاهش داده یا اینکه به طور کامل آن را پرداخت کند.

این امر می تواند موجب آرامش محیط کارگاه و از سویی دیگر کاهش قیمت تمام شده کالا شود.

در این میان بسیاری از کارگران حقوق خود را با تعویق های چند ماهه دریافت میکنند و این امر دغدغه بسیاری را برای آنها ایجاد کرده است. افزایش نرخ ارز و به تبع آن افزایش قیمت تمام شده کالاها موجب شده کارفرمایان در نقدینگی دچار مشکل شوندو نیاز به نقدینگی بیشتر خود را با تعویق حقوق کارگران جبران کنند. تحریم های اقتصادی و مشکلات در گشایش LC کارفرمایان را در تامین منابع با مشکلات بسیاری مواجه کرده است. کارگاه ها با چالش هایی همچون تامین نقدینگی و گران شدن قیمت تمام شده کالاها دست و پنجه نرم می کنند و اولین راهکار برای جبران این امر را به تعویق انداختن حقوق کارگران می دانند. این امر انگیزه کارگران را از بین برده و تامین معیشت زندگی آنها را با مشکل مواجه می کند، زمانی که اعتراض کنند نیز با خشونت مواجه می شوند.

چالش دیگر کارگران فقدان تشکل های کارگری قانونی به میزان کافی و با مشکل مواجه شدن فعالیت تشکل های کارگری کنونی است. جامعه کارگری نیازمند تشکل های صنفی و قانونی است تا از حقوق خود دفاع کند، در ایران اگرچه تشکل های کارگری وجود دارند اما حضوری بی رنگ و کم اثر دارند. از سویی دیگر جامعه کارگری ایران به بیش از ۲۰ هزار تشکل کارگری نیاز دارد اما حدود ۶ هزار تشکل صنفی کارگری در ایران در حال فعالیت هستند که این میزان کافی نیست.

یکی از راه هایی که کارگران به خواسته های خود دست یابند وجود تشکل های قانونی کار است تا از حقوق کارگران دفاع کند.

چالش بزرگ دیگر جامعه کارگری ایران اوضاع به هم ریخته سازمان تامین اجتماعی است. هزینه های این سازمان از درآمدهای آن بسیار بیشتر است. از یک سو به دولت بدهکار است و از سویی دیگر به کارفرمایان، نهادهای دولتی و بسیاری از سازمان ها بدهی های سنگینی دارد. البته دولت نیز ۱۴۰ هزار میلیارد تومان به تامین اجتماعی بدهکار است که ان را پرداخت نکرده است. این امر وضعیت سازمان تامین اجتماعی را نابه سامان کردن و کارگران نگران آینده خود و پرداخت حقوق بازنشستگی شان هستند.

فعال کارگری

اقتصاد کلان