شعبده‌بازی دولت برای همه مشهود است
جهان صنعت نیوز| محمدقلی یوسفی – تاکنون فرصت‌های زیادی در اقتصاد داخلی و جهانی از دست رفته است در حالی که هنر سیاستگذار حفظ و توسعه اقتصاد به همراه اعتمادسازی است. امروز با چنین شرایطی دولت تنها به خودفریبی روی آورده و با ابلاغ دستورالعمل به بخش‌های زیرمجموعه خود قصد دارد به مردم نشان دهد که به فکرشان است.
چرا امروز دولت به فکر حداکثر استفاده از توان تولید داخل افتاده است در حالی که می‌توانست حداقل شش سال گذشته این موضوع را با جدیت پیگیر باشد اما نخواست و نتوانست. شعبده‌بازی دولت برای همه مشهود است با نوشتن نامه به شرکت‌های دولتی می‌خواهد چه تغییری در تولید و توسعه ایجاد کند؟ آیا نبود سرمایه و تکنولوژی با دستورهای پی‌درپی قابل کتمان است؟ آیا همین شرکت‌های دولتی که در تیررس نامه‌نگاری‌های دولت قرار می‌گیرند توان استفاده از حداکثرهای تولید را دارند؟
دولت به جای این کارها باید به فکر کسری‌های خود باشد. در سال‌های مختلف اقتصاد و سیاست در اختیار گروه‌های خاصی قرار گرفته که رقابت آنها صرفا برای دستیابی به قدرت و ثروت بوده نه خدمت به مردم، برعکس می‌توان گفت که بیشتر سیاست‌های آنها در مقابل مردم بوده است.
رکود تورمی
شرایط حال حاضر اقتصاد ایران «بحرانی» است. شرایط رکود تورمی بر کشور حاکم است. دولتمردان هیچ آینده‌ای برای اقتصاد کشور متصور نیستند و فقط نفت صادر و کالا وارد می‌کنیم. نمی‌توان گفت در حال حاضر بزرگ‌ترین مشکل اقتصادی ایران چیست.
مسائل پیچیده شده و در سال‌های مختلف مردم نادیده گرفته شده‌اند در حالی که هزینه سیاستگذاران را مردم می‌پردازند چراکه تنها دغدغه سیاسیون حفظ قدرت است نه حفظ کشور و نه برنامه‌ای برای حفظ جایگاه اقتصاد و نابودی فساد و رانت چون از همین طریق است که می‌توانند به مقاصد خود برسند و ترجیح می‌دهند تولیدی در کار نباشد تا بتوانند از پایین‌ترین محصولات خارجی، بالاترین سود را به جیب بزنند زیرا برنامه‌ریزی آنان هم در راستای حفظ موقعیت اقتصادی‌شان است.
سیاسیون دلالی را بر هر مجری‌گری در جایگاه خود ترجیح می‌دهند و همین دیدگاه وضعیت اقتصادی کشور را وخیم‌تر کرده است. نمایش‌های دولت در راستای حمایت از تولید عرصه را بر فعالان و سرمایه‌گذاران تنگ کرده است و همین تجارنمایی دولت ۴۰ سال اقتصاد کشور را در وضعیت بحرانی قرار داده است.
واقعیت را بازهم بازگو می‌کنیم، شرایط اقتصادی عادی نیست پس نمی‌توان با ابلاغ دستور، اقتصاد و تولید را مدیریت کرد.
اقتصاددان
اخبار برگزیدهاقتصاد کلانصنعت و معدنیادداشتلینک کوتاه :