سیاست‌های اشتباه چین
به گزارش جهان صنعت نیوز: هفته‌نامه اکونومیست در جدیدترین شماره خود، طرح جلد را به قرنطینه سراسری در شانگهای اختصاص داده و ۲۰۲۲ را سال پرخطر چین توصیف کرده است. همه‌گیری کرونا در کنار اقتصاد و جنگ در اوکراین سه مشکلی است که شی جین پینگ با آن مواجه است.
اغلب گفته می‌شود که دولت چین برای دهه‌های آینده برنامه‌ریزی کرده و در حالی که دموکراسی‌ها دچار سردرگمی هستند، با دقت یک بازی بلندمدت را انجام می‌دهد. اما در حال حاضر در شانگهای نشانه‌های زیادی از نبوغ استراتژیک وجود ندارد. با وجود پایان قرنطینه سراسری در جهان و بازگشت به زندگی عادی، اکنون ۲۵ میلیون نفر در چین در یک قرنطینه سراسری شهری به سر می‌برند، آنها در آپارتمان‌های خود محبوس شده‌اند و با کمبود مواد غذایی و پزشکی مواجه هستند که حتی سانسورهای رسانه‌ای چین نمی‌تواند بر آن سرپوش بگذارد. سیاست کووید صفر به بن‌بستی تبدیل شده است که حزب کمونیست قادر به خروج سریع از آن نیست.
این مساله در کنار اقتصاد نابسامان و جنگ در اوکراین یکی از سه مشکلی است که چین در سال جاری با آن مواجه شد. ممکن است فکر کنید این مسائل ارتباطی با هم ندارند، اما واکنش چین به هر یک از این مشکلات ریشه مشترکی دارد؛ نمود غرور و خودپسندی در ملاء‌عام، وسواس کنترل کردن حریم شخصی، و مشکوک بودن. اقدامات چین به‌جای اینکه محصول حکومت‌داری افسانه‌ای مانند امپراتوری زرد باشد، منعکس‌کننده یک سیستم استبدادی تحت رهبری شی جین‌پینگ است که تلاش می‌کند خط‌مشی‌ای را تنظیم کرده یا از اعتراف به اشتباه خودداری کند.
امسال برای رییس‌جمهور چین سالی است که همه چیز باید طبق برنامه پیش برود. در پاییز انتظار می‌رود که او از کنگره پنج ساله حزب برای راه‌اندازی سومین دوره ریاست‌جمهوری استفاده کند. این موضوع برخلاف هنجارهایی است که رییس‌جمهور پس از دو دوره کناره‌گیری می‌کند و مسیری را برای حکومت مادام‌العمر او باز می‌کند. برای اینکه این تاج‌گذاری به خوبی انجام شود، چین باید باثبات و موفق باشد.
از جهاتی شی جین‌پینگ پیروز شده است. طرفداران او می‌توانند به نرخ مرگ و میر کووید۱۹ ببالند که کمترین نسبت به هر کشور بزرگی است، و اقتصادی که از سال ۲۰۱۸ تاکنون بیش از هر کشور دیگری در گروه جی ۲۰ رشد کرده است. در حالی که اروپا وارد جنگ می‌شود، چین با زرادخانه هسته‌ای رو به رشد و قدرت و پول لازم برای فرافکنی قدرت از اقیانوس آرام به دریای کارائیب، جدا و امن می‌ایستد.
با این حال نگاهی دقیق‌تر به آخرین سال فعالیت سیاسی شی جین‌پینگ، نقاط قوت و ضعف چین تحت حکومت او را آشکار می‌کند. با همه‌گیری شروع کنید. از زمانی که این ویروس در ووهان شناسایی شد، چین استراتژی کووید صفر را دنبال کرده است. مرزهای آن به مدت دو سال بسته شد و شیوع بیماری با قرنطینه، آزمایش اجباری دسته‌جمعی و قرنطینه‌های سخت مواجه شده است. در اوایل، حاکمان چین تصمیم گرفتند یک آزمایش غول‌پیکر را انجام دهند، که منجر به زندگی عمدتا عاری از کووید برای اکثریت شد، به قیمت از دست رفتن آزادی‌های فردی و درد برای کسانی که در قرنطینه و انزوای ملی هستند.
اما کنترل شیوع این بیماری سخت‌تر می‌شود. علاوه بر شانگهای، پنج استان قرنطینه نسبی دارند و گوانگژو مدارس خود را تعطیل کرده است. حداقل ۱۵۰ میلیون نفر تحت‌تاثیر قرار گرفته‌اند. شی جین‌پینگ پس از اعطای خودمختاری به شانگهای برای مدیریت قرنطینه، کنترل را دوباره به دست گرفت و هیچ استراتژی‌ای برای خروج از این شرایط وجود ندارد. این حزب مردم را برای زندگی با کووید آماده نکرده و نتوانسته است به اندازه کافی افراد مسن آسیب‌پذیر را واکسینه کند یا از واکسن‌های موثر غربی استفاده کند. اکنون انتخاب بین یک کمپین واکسیناسیون مضاعف در کنار موج خروج از قرنطینه است که طبق برخی مدل‌ها می‌تواند دو میلیون نفر را بکشد یا انزوای نامحدود و منع رفت و آمد مکرر را موجب شود.
این قرنطینه‌ها به رشد اقتصادی آسیب می‌زند و تلاش ناموفق برای بازسازی اقتصاد را تشدید می‌کند. شی جین پینگ از سرمایه‌داران چینی خواسته است که کمتر غارتگر و بیشتر به خود متکی باشند. اما مقامات در تلاش برای اجرای شعارهای مبهمی مانند «شکوفایی مشترک» کنترل دولتی را مجددا اعمال کرده و موفق‌ترین کارآفرینان را مرعوب کرده‌اند. صنعت فناوری که زمانی پرزرق و برق بود، تحت مراقبت‌های ویژه قرار دارد و ده شرکت بزرگ ۷/۱ تریلیون دلار از ارزش بازار خود را پس از رگباری از مقررات از دست داده‌اند. روسای علی‌بابا و تنسنت به نمایش‌هایی از اطاعت خشمگین تبدیل شده‌اند و از گسترش در برخی مناطق جدید منع شده‌اند. در هفته‌های اخیر حزب تلاش کرده مسیر خود را معکوس کند. اما سرمایه‌گذاران جهانی محتاط هستند. این ده شرکت بزرگ فناوری با ۵۰ درصد تخفیف برای همتایان آمریکایی خود ارزشگذاری می‌شوند.
به جای آنها، چین امیدوار است که نسل جدیدی از استارت‌آپ‌های وفادار ایجاد کند که از اهداف سختگیرانه حزب پیروی کنند. اسناد ثبت‌نام نشان می‌دهد که ده‌ها هزار شرکت از این شرکت‌ها در شهرهای داخلی ایجاد شده‌اند که ادعا می‌کنند در رباتیک و هوش مصنوعی هستند. در حال حاضر، سرمایه‌گذاران وطن‌پرست آنها را تشویق می‌کنند، اما بسیاری از آنها کلاهبرداری یا تقلبی هستند که توسط مقاماتی که مشتاق به تحقق اهداف توسعه محلی هستند، تحمل می‌شوند. یک صنعت فناوری که در آن مشوق‌ها یارانه‌ها و ترس است و از سیستم سرمایه‌گذاری خطرپذیر به طور فزاینده جهانی جدا شده است، احتمالا از مرز نوآوری عقب خواهد ماند.
آخرین مشکل مربوط به اوکراین و سیاست خارجی است. شی جین پینگ با توجه به باور خود مبنی بر اینکه غرب در حال افول است، در کنار روسیه قرار گرفته است. با این حال این موضع هزینه‌هایی برای این کشور در بردارد. این امر به روابط با آمریکا و اروپا که چین به بازارهای آنها متکی است، آسیب بیشتری خواهد زد. چین امیدوار است که اروپا جدا از آمریکا مورد توجه قرار گیرد، اما این جنگ همکاری ناتو و ترانس آتلانتیک در حوزه انرژی را احیا کرده است. درست است که بسیاری از کشورها نمی‌خواهند بین غرب و چین و روسیه طرفی را انتخاب کنند، اما دیپلماسی «گرگ جنگجو»ی چین نتیجه معکوس دارد، زیرا خارجی‌ها از توهین‌ها و تهدیدهای پکن خودداری می‌کنند. در سراسر کشورهای ثروتمند، تصور عمومی از چین در بدترین حالت خود به دو دهه گذشته برمی‌گردد. همین امر در برخی از کشورهای در حال توسعه، مانند هند، که از تهاجم چین می‌ترسند، صادق است. دست‌کم گرفتن چین احمقانه است. حکومت متمرکز آن باعث می‌شود تا منابع گسترده‌ای از ساخت نیروی دریایی گرفته تا تسلط بر تجارت باتری، بر روی وظایف استراتژیک متمرکز شوند. می‌توان افکار عمومی را بسیج کرد. بزرگی بازار داخلی به شرکت‌ها اجازه می‌دهد تا بدون ترک خانه به صرفه‌جویی در مقیاس دست یابند و استخر بالقوه سود همیشه شرکت‌های جهانی را وسوسه می‌کند که حضور داشته باشند و دولت‌های مرکانتیلیست (طرفدار موازنه اقتصادی) از آنها حمایت کنند.
این نقاط قوت باقی می‌مانند. با این حال، با تمرکز بیشتر قدرت، سیستم حکومتی چین در حال ایجاد نقص‌های جدید است. دولت‌های اقتدارگرا می‌توانند کارها را درست انجام دهند، اما از اعتراف به اشتباه خود متنفرند. هرچه جایگاه شی جین پینگ در آستانه برگزاری کنگره حزب به طور رسمی ارتقا یابد، همفکری بیشتر خواهد بود. هنگامی که بوروکرات‌ها برای نشان دادن تعصب و جانفشانی با هم رقابت می‌کنند، دولت کارایی کمتری پیدا می‌کند. اگر مقامات از صحبت کردن هراس داشته باشند، مکانیسم بازخورد با شکست مواجه می‌شود. آزمون چشم‌انداز بلندمدت چین این است که آیا می‌تواند مسیر خود را تغییر دهد یا خیر. در حال حاضر، اگر فکر می‌کنید صعود چین اجتناب‌ناپذیر است، به خیابان‌های متروکه بزرگ‌ترین شهر آن نگاه کنید و از خود بپرسید که آیا شی جین پینگ انحصار خرد را در اختیار دارد یا خیر
لینک کوتاه :