آیا این خصوصی‌سازی است ؟
به گزارش جهان صنعت نیوز: دیروز در این ستون درباره معمای تامین یک میلیارد دلاری برای واردات خودرو به بازار ایران و شبهه‌های آن نوشتیم و چشم به راه هستیم، بانک مرکزی پاسخ دهد. امروز نیز خبر جذابی درباره خصوصی‌سازی منتشر شده است که می‌توان با واکاوی آن به برخی پرسش‌ها و ابهام‌ها پرداخت. در خبرها آمده است: حسین قربانزاده رییس سازمان خصوصی‌سازی گفته است: «امروز (دیروز) شنبه ۷ آبان از ساعت ۱۰:۳۰ تا ۱۲:۳۰ رقابت بر سر خرید ۱۲ درصد سهام بلوکی هلدینگ پتروشیمی خلیج‌فارس به صورت مزایده و بلوکی در بورس آغاز شد. یکی از این شرکت‌ها شرکت اهداف وابسته به صندوق بازنشستگی نفت و دیگری شرکت پالایشگاه نفت تهران در نماد شپران و قیمت پایه هر سهم در این بلوک ۱۲ درصدی ۱۳۹۷ تومان درنظر گرفته شده بود که مجموع ارزش ۱۲ درصد از سهام پتروشیمی خلیج‌فارس با قیمت پایه حدود ۸۲ هزار میلیارد تومان برآورد شده بود، اما در جریان رقابت بین این دو خریدار، قیمت پایه هر سهم تا ۱۵۴۸ تومان افزایش یافت.»
مهم‌ترین پرسش درباره این اتفاق ترکیب سهامداران و ماهیت شرکت‌هایی است که در این رقابت حاضرند. آیا واقعا این دو شرکت را با این ماهیت می‌توان شرکت‌های خصوصی نام گذاشت؟ به گزارش فارس، گزارش عملکرد و صورت‌های مالی سال منتهی به ۲۹ اسفند ۹۸ پالایش نفت تهران در کدال اعلام شد، با نگاهی به این گزارش عملکرد ترکیب سهامداران پالایش نفت تهران اعلام شده که ۷۰ درصد از سهام این شرکت ارزنده بورسی در اختیار شرکت‌های سرمایه‌گذاری سهام عدالت قرار دارد و از نظر ادبیات بازار سرمایه داشتن ۷۰ درصد سهام بلوکی یک شرکت؛ یعنی قدرت اعمال مدیریت و انتخاب مدیرعامل و قدرت تصمیم‌گیری و همچنین بازدهی بیشتر سهام این شرکت ارزنده. در خبری که فارس منتشر کرده است ۱۹ درصد از سهام این شرکت نیز به شرکت ملی پالایش نفت ایران اختصاص داشته است. آیا اگر این شرکت برنده خصوصی‌سازی ۱۲ درصد از سهام هلدینگ فارس شود، می‌توان نام آن را خصوصی‌سازی گذاشت. آیا کسی باور می‌کند شرکت دیگر حاضر در این مناقصه که خود سهامدار بخشی از همین هلدینگ است یک شرکت خصوصی است؟ این نوع خصوصی‌سازی در ایران تنها جابه‌جا کردن پول‌های موجود در نهادهای دولتی و شبهه‌دولتی است و نمی‌توان خصوصی‌سازی نامید؟ خصوصی‌سازی در درون مرزهای ملی و بدون حضور بخش خصوصی واقعی را نمی‌توان رقابتی کردن اقتصاد نامید.
لینک کوتاه :