ادعای غیرواقعی وزیر
به گزارش جهان صنعت نیوز: در این گفتوگوی خبری زارعپور تاکید کرد وجود پلتفرم بومی که کسبوکارهای آنلاین در آن به فروش محصولات خود بپردازند در بسیاری از کشورهای دنیا محقق نشده است. به گفته او در حال حاضر چند میلیون فروشنده «در پلتفرمهای وطنی که الان جزو سرمایههای کشور هستند» فعالیت دارند: «این مایه خوشحالی است که جوانان کشور، ما را از پلتفرمهای عمدتا آمریکایی و اروپایی بینیاز کردند.» زارعپور در بخشی از این گفتوگو به مساله «امکان رتبهبندی» سکوها یا همان پلتفرمهای بومی تاکید کرد. بر این اساس اگر رتبهبندی صورت بگیرد، سکوها احتمالا بر اساس رتبه خود، خدمات را دریافت میکنند: «ممکن است سکوها را براساس میزان اقبالی که مردم به آنها دارند، رتبهبندی کنیم و سپس این امکانات براساس رتبه در اختیارشان قرار گیرد.» البته باید گفت وزیر ارتباطات در نشست خبری پیرامون طرح حمایت از کسبوکارهای اینترنتی گفته بود که این طرح طوری تدوین شده تا امکان انحصار برای هیچ پلتفرم بومی به وجود نیاید و یک بازار کاملا رقابتی شکل بگیرد. زارعپور همچنین با مقایسه بازار دستفروشان و فعالان فضای مجازی اعلام کرد که دستفروشان در جایی میایستند که پاخور خوبی داشته باشد و پاخور کسبوکارهای آنلاین هم، پلتفرمهای فضای مجازی است. او در بخش دیگری از این گفتوگوی خبری تاکید کرد که تا هفته آینده، ضوابط اینکه چطور یک پلتفرم (سکو) میتواند مشمول دریافت خدمات طرح حمایت از کسبوکارهای اینترنتی بشود نیز اعلام خواهد شد. ناگفته نماند در جلسه رونمایی از این طرح که صبح روز سهشنبه برگزار شد زارعپور به وزیر اقتصاد قول پیگیری و تحقق زودتر این موضوع را داده بود.
ثبتنام کسبوکارها در پلتفرمهای داخلی به منزله دریافت مجوز است
همچنین وزیر ارتباطات گفت: هر کسبوکاری اگر در پلتفرمهای بومی شروع به فعالیت کند، ثبتنام در این پلتفرمها به مثابه دریافت مجوز آنها خواهد بود. وی با اشاره به یکی از حمایتهای پیشبینیشده برای پلتفرمها گفت: بهعنوانمثال بانک مرکزی مکلف شده است که امکانات ویژهای مثل «حساب امانی» برای پلتفرمها پیشبینی کند. این حساب میتواند اطمینان میان فروشنده و خریدار را فراهم کند. بهطوریکه پس از خرید کالایی از یک کسبوکار در این پلتفرمها، پول بهحساب واسطی واریز میشود و پس از دریافت کالا پول بهحساب کسبوکار فروشنده واریز میشود. زارعپور افزود: از دیگر امکانات پیشبینیشده بحث پرداخت اعتباری و برداشت مستقیم از حساب است. همچنین بانک مرکزی دنبال راهاندازی «رمز ریال» است که در صورت راهاندازی، بانک مرکزی مکلف شده تا امکان بهرهمندی از آن را برای پلتفرمهای مشمول فراهم کند. وی ادامه داد: هر کسبوکاری اگر در پلتفرمهای بومی شروع به فعالیت کند، ثبتنام در این پلتفرمها به مثابه دریافت مجوز آنها خواهد بود و البته احتمالا درگاه ملی مجوزها، اطلاعاتی نیاز دارد که بهصورت برخط امکان بارگذاری آن فراهم خواهد شد.
باید اِلمانهای گوناگونی در نظر گرفته شود
کیوان نقرهکار کارشناس فناوری اطلاعات و ارتباطات در خصوص صحبتهای وزیر ارتباطات به «جهانصنعت» گفت: اگر ما بتوانیم آنچه که به عنوان نیاز محسوب میشود را به طور کامل برطرف کنیم، بسیار خوب است. اما بینیازی و نیاز باید تعریف شود. یعنی نیاز چیست و چگونه میشود آن را برطرف کرد. در حوزه فناوری اطلاعات و ارتباطات چند نکته وجود دارد. اولین نکته این که گستردگی بینالمللی بودن این فضا است که به آن جذابیت میدهد. نکته دوم بهروز بودن و متناسب درخواست مخاطب است که آن فضا ایجاد میشود. نکته سوم ارائه خدمات و پشتیبانیهایی است که باید مد نظر قرار گیرد و نکته چهارم رضایت کاربر در پاسخگویی آن سازمان است. پس ما زمانی که راجع به رفع این نیاز فناورانه صحبت میکنیم باید اِلمانهای گوناگونی را در نظر بگیریم.
او در ادامه افزود: حالا اینکه یک اپلیکیشن بینالمللی با یک ارائهدهنده خدمات داخلی چه تفاوتهایی دارد، باید به نکاتی توجه شود. اولا وقتی که از یک اپلیکیشن بینالمللی صحبت میشود، یعنی یک شرکت کاملا خصوصی که این سرویسها را ارائه میکند. اما وقتی ما به سراغ نمونههای داخلی آن میرویم شاهد این هستیم که عمدتا به مجموعههای بزرگ دولتی و شبهدولتی مرتبط میشوند. این نکته باعث میشود که کسبوکارها با خیال راحت و بدون اینکه نیاز مشتری را درک کنند، این بازار را در اختیار بگیرند. پس نکته دوم به این برمیگردد که شاید آن خلاقیت و ارائه خدمت را به خوبی اپلیکیشنهای بینالمللی ارائه نکنند.
اپلیکیشنها باید خلاق و پاسخگو باشند
کیوان نقرهکار در ادامه گفت: نکته بعدی این است که زمانی که یک اپلیکیشن بینالمللی میشود، باید بر اساس مراوداتی که با کشورها دارد بتواند نکات مختلف را رعایت کند و این باعث میشود تا آن برنامه یا اپلیکیشن بینالمللی خدمات بهروزتر و بهتری را ارائه کند. اما زمانی که یک اپلیکیشن فقط به یک جامعه محدودی خدمات ارائه کند، این خلاقیت و بهروز بودن از بین میرود. همچنین این نکات را میتوانیم برای پاسخگویی هم در نظر بگیریم. زمانی که یک اپلیکیشن در سطح بینالمللی رقابت میکند، برای حفظ جایگاه و مخاطب خود پاسخگو هم است و اگر مشکلی برای آن پیش آید توضیح میدهد. ولی وقتی به اجبار فقط بتوانیم از یک یا دو اپلیکیشن استفاده کنیم، به نظر میرسد که پاسخگویی هم وجود ندارد و در صورت وجود یک اشکال نمیتوانیم آن را پیگیری کنیم.
آیا اعتماد به اپلیکیشنهای داخلی وجود دارد؟
کارشناس فناوری اطلاعات و ارتباطات در ادامه خاطرنشان کرد: همچنین زمانی که ما از اپلیکیشنهایی با وسعت بینالمللی صحبت میکنیم، بازار بینالملل را در اختیار کاربران قرار میدهیم که فقط به همان منطقه محدود نمیشود. یعنی زمانی که از خدمات «گوگل» و «اینستاگرام» استفاده میکنیم فقط با بازار ۴۰ یا ۵۰ میلیون نفر ایرانی در ارتباط نیستیم بلکه میتوانیم خدمات بینالمللی را هم دریافت کنیم و این در چرخه اقتصادی کشور هم تاثیرگذار است. پس ما باید تمام نکات را کنار هم قرار دهیم و بعد به این پرسش پاسخ دهیم که آیا نیاز کسبوکار داخل را برطرف کردیم یا خیر. همچنین باید به این نکته توجه شود که آیا اعتماد به اپلیکیشنهای داخلی وجود دارد و اگر ندارد چرا این اتفاق افتاده است؟
اگر در آینده مشکلی برای خریدار ایجاد شد، چه کسی پاسخگو است؟
نقرهکار در ادامه افزود: همچنین آیا هرکسی که در فضای مجازی اعلام کند که من یک کسبوکار دارم این یعنی مجوز نیاز ندارد؟ این خودش ایجاد اشکال میکند. اگر فردا روزی خرید و فروشی از یکی از درگاههای ایرانی انجام شد و با توجه به صحبتهای جناب وزیر اگر مشکلی ایجاد شد، چه کسی پاسخگو است؟ آیا باید فروشنده که اصل مشکل است پاسخگو باشد؟ خریدار در اینجا باید چه کاری انجام دهد که ضرر دیده است؟ پلتفرم در اینجا باید پاسخگو باشد که دولتی است و نمیتوان صاحب آن را پیدا کرد. آیا وزیر این مشکلات را بر عهده میگیرد؟ قوه قضاییه با دهها هزار پرونده مواجه نخواهد شد؟
وی در پایان گفت: من فکر میکنم که بهتر است به این موارد هم بپردازیم. اگرچه معتقدیم ورود کسبوکارها باید سریعتر و راحتتر باشد ولی نه به این شکل و بدون اینکه قوانین درستی داشته باشد، انجام شود.
اخبار برگزیدهاقتصاد کلانپیشنهاد ویژهخواندنیدانش و فناوریلینک کوتاه :