آغاز عصر جدید «آپولو»

به گزارش جهان صنعت نیوز: «جیم گفر»، از مدیران تیم فضاپیمای «اوریون» درباره این کپسول که حالا در فاصله ۴۰۱,۷۹۸ کیلومتری زمین قرار گرفته است، گفت: «آرتمیس ۱ طراحی شد تا میزان تحمل اوریون را بررسی کند و ما مدار مخالف‌گرد دوردست را به‌عنوان محل مناسبی برای انجام این کار انتخاب کردیم. به‌ واسطه همین مدار بسیار بزرگ، در ارتفاع بالا بر فراز ماه، توانستیم رکورد «آپولو ۱۳» را پشت سر بگذاریم.» با این حال، «گفر» می‌گوید آن‌چه اهمیت بیشتری دارد، به‌ پیش‌بردن حدومرزهای اکتشاف و ارسال فضاپیماها به نقاطی دورتر از تمام فاصله‌هایی است که تاکنون به آنها سفر کرده‌ایم. رکورد مسافت قبلی در فاصله ۴۰۰,۱۷۱ کیلومتری با زمین، به «آپولو ۱۳» تعلق داشت. نکته جالب این‌جاست که «آپولو ۱۳» قرار نبود طبق برنامه اولیه چنین رکوردی بزند. به‌دنبال انفجاری که در حین پرواز به‌وقوع پیوست، این مأموریت به‌جای فرود روی ماه، مسیر دیگری را انتخاب کرد تا فضانوردان خود را به زمین برگرداند. به‌طور مشابه، پرواز «آرتمیس ۱» هم قرار نبود رکوردشکنی کند. ناسا صرفاً قصد داشت این فضاپیما را به مدار مخالف‌گرد دوردست ماه بفرستد. حالا متخصصان ناسا پیش‌بینی می‌کنند که «اوریون» به دورشدن از زمین ادامه دهد و تا فردا به فاصله ۴۳۲,۱۹۴ کیلومتری می‌رسد. کپسول «اوریون» آن‌گاه به مدت یک هفته در این مدار گردش می‌کند و بعد سفر بازگشت به زمین را در پیش خواهد گرفت. این فضاپیما که یک بار از نزدیکی سطح ماه عبور کرده بود، دوباره در تاریخ ۱۴ آذر به نزدیکی سطح قمر زمین می‌رسد و ۲۰ آذر به سیاره ما برمی‌گردد.

«نیل آرمسترانگ»، «یک گام کوچک» تاریخی در سال ۱۹۶۹ بر روی ماه برداشت و تنها سه سال بعد، آخرین فضانوردان سری ماموریت‌های آپولو همسایه آسمانی ما را ترک کردند. از آن زمان تاکنون، صدها فضانورد به فضا سفر کرده‌اند، اما عمده‌ی آنها به ایستگاه فضایی بین‌المللی در مدار زمین پا گذاشته‌اند و هیچ کدام بیش از چند صد کیلومتر از زمین دور نشده‌اند. با این حال، برنامه «آرتمیس» به رهبری ایالات متحده آمریکا، با هدف بازگرداندن انسان‌ها به ماه در دهه جاری، فعالیت خود را با ماموریت «آرتمیس ۱» آغاز کرده و کپسول فضایی این ماموریت آزمایشی اکنون در مدار ماه در حال گردش است. مهم‌ترین تفاوت میان عصر «آپولو» و عصر کنونی در اواسط دهه ۲۰۲۰، پیشرفت شگفت‌انگیز رایانه‌ها و بخش رباتیک است. علاوه بر آن، رقابت ابرقدرت‌ها مانند آنچه در هنگام جنگ سرد با اتحاد جماهیر شوروی رخ داد، دیگر نمی‌تواند هزینه‌های کلان را توجیه کند. در ماموریت «آرتمیس» از موشک سامانه پرتاب فضایی (SLS) کاملاً جدید ناسا استفاده می‌شود که قدرتمندترین موشکی است که تاکنون وجود داشته و از نظر طراحی شبیه به موشک‌های «سترن ۵» است که دهها فضانورد «آپولو» را به ماه فرستادند. پیشران «آرتمیس» مانند همتایان پیشین خود برای ایجاد قدرت پرتاب از ترکیب هیدروژن مایع و اکسیژن استفاده می‌کند. این پیشران که پس از انجام پرتاب به آب‌های آزاد می‌افتد چند بار مصرف نیست و بنابراین هر پرتاب هزینه تخمینی بین دو تا چهار میلیارد دلار را به همراه خواهد داشت. در مقابل آن، موشک «استارشیپ» شرکت فضایی خصوصی «اسپیس‌ایکس» که به نوعی رقیب ناسا به حساب می‌آید، در این مورد با موشک ناسا تفاوت دارد و این شرکت، موشک خود را به گونه‌ای ساخته که قابل استفاده مجدد باشد.