سازندگان فیلم کوتاه را دریابید

در سال‌های گذشته ساخت فیلم کوتاه در کشور توسعه یافته و قلمرو آن فراتر از مرزهای ایران رفته است. این درخشش در آینده نیز ادامه خواهد داشت، اما دریغ از توجه کافی از سوی مسوولان!

هنرمندان افتخارآفرین حوزه فیلم کوتاه، پس از درخشش در جشنواره‌های بین‌المللی باید در تنهایی برای رسیدن به رویا و آرزوی خود جشن بگیرند و نمی‌دانند این یک افتخار شخصی است یا یک افتخار ملی! برای غربت فیلمسازی که در کشورش حمایت نمی‌شود و در کشور دیگری روی فرش قرمز راه می‌رود، چه باید کرد.

حمایت از هنر و نسل جوان، تبدیل به یک شعار چندصدبار کلیشه‌ای شده که نیازمند بازنگری نیست، بلکه باید آن را از نو بنا کرد. به اعتقاد نگارنده، در فضای کنونی جای خالی عناوینی نظیر استعدادیابی در عرصه‌های مختلف هنری مرتبط با صنعت فیلمسازی، حمایت مادی و معنوی از دست‌اندرکاران و تولیدکنندگان، توسعه زیرساخت تولید و مجال بیشتر برای اکران و جذب مخاطب حس می‌شود.

تاوان دلسردی و خانه‌نشینی سازندگان فیلم کوتاه- که رو به افزایش است- را تنها هنر کشورمان می‌دهد. با توجه به اینکه فیلم کوتاه، مخاطب حرفه‌ای و بسیاری در سال‌های گذشته پیدا کرده است و بیش از پیش نقش آن به عنوان یک رسانه برای فرهنگسازی، آموزش و حتی بهبود شرایط روانی و احساسی مخاطب مشخص شده، این مسوولان هستند که حمایت از فیلم کوتاه را نه‌تنها باید جزو وظایف خود بدانند، بلکه رسیدگی به آن را در میان اولویت‌های خود قرار دهند.

دولت جدید پای دردودل سازندگان فیلم کوتاه بنشیند و خواسته‌های این هنرمندان را بشنود؛ بشنود که ساخت فیلم کوتاه به شکل مستقل چه سختی‌هایی دارد. افتخار‌آفرینی همیشه می‌تواند با اشک همراه باشد، اما تفاوت بسیاری است بین اشک شوق و اشک تنهایی.