دانشجو، قاصد روشنایی و معمار آزادی

شانزدهم آذر، یادآور روزی است که اراده دانشجو چون آتشی مقدس در میان تاریکی‌ها شعله‌ور شد، و درخششی آفرید که هنوز نیز مسیر آینده را برای ایران عزیز روشن می‌کند. این روز، نه فقط نشانی بر دیوار تاریخ، بلکه پژواکی است از صدای آزادگی، حقیقت‌جویی و شکوه اندیشه انسانی که هرگز در برابر ظلم سر خم نکرده است.

روز دانشجو نه تنها یادآور ایستادگی، آزادی‌خواهی و عدالت‌طلبی است، بلکه چراغی است که مسیر توسعه، پیشرفت و استحکام دموکراسی را روشن می‌سازد. دانشجویان، نه فقط وارثان گذشته‌ای پر از افتخار، بلکه معماران آینده‌ای روشن‌تر برای ایران عزیز هستند.

دانشجویان آگاه، در هر قدم خود به کشور یادآوری می‌کنند که پیشرفت واقعی تنها از مسیر علم، تفکر نقادانه، گفت‌وگوی سازنده و تلاش بی‌وقفه برای اصلاحات می‌گذرد. تاریخ ایران، سرشار از لحظاتی است که صدای حق‌خواهی دانشجویان، سنگ بنای تغییرات بزرگ بوده است. هر گاه که دانشجویان در میدان عدالت‌خواهی و حقیقت‌طلبی ایستادند، شرایطی مستحکم‌تر، آزادتر و آبادتر در مسیر خود پدیدار شد.

جهان امروز به ما آموخته است که ملت‌هایی که بر دوش دانشمندان، دانشگاهیان و دانشجویان خود تکیه کرده‌اند، توانسته‌اند بر چالش‌ها فائق آیند و رفاه اجتماعی را برای مردمان خود به ارمغان آورند. دانشجویان، با روحیه‌ای سرشار از امید و عزم، در قلب حرکت‌های اجتماعی و اقتصادی جای دارند. هر گاه که به تحقیق، نوآوری و تلاش برای عدالت می‌پردازند، پایه‌های جامعه‌ای مقاوم‌تر و منسجم‌تر را بنا می‌کنند.

دانشگاه، خانه آزادی است؛ و دانشجو، صدای آزادگی. وظیفه دانشجویان تنها در آموختن خلاصه نمی‌شود، بلکه در تفکر، پرسشگری و مطالبه‌گری برای آرمان‌های بزرگ نهفته است. صدای آنان باید طنین‌انداز ارزش‌هایی باشد که شایسته هر جامعه انسانی است: آزادی، عدالت، برابری و احترام متقابل.

دانشجویان، جوانانی که در این مسیر سخت اما ارزشمند قدم برمی‌دارند، باید بدانند که در دستان‌شان توان ساختن آینده‌ای متفاوت برای این سرزمین است. هر بار که ایستادگی می‌کنند، هر بار که برای حقیقت می‌جنگند، نه تنها زندگی خود بلکه زندگی نسل‌های آینده را بهبود می‌بخشند. به باور من، «تغییر واقعی زمانی رخ می‌دهد که انسان‌ها به جای تسلیم، تصمیم بگیرند که سرنوشت خود را به دست بگیرند.» دانشجویان همان نسلی هستند که می‌توانند سرنوشت ایران را با امید و جسارت بازنویسی کنند.

دانشجویان و مردم عزیز؛ بیایید این روز را به یاد بیاوریم و بپذیریم که هیچ قدرتی نمی‌تواند صدای حق‌طلبی و عدالت‌جویی دانشجویان را خاموش کند. با تکیه بر دانش، با بهره‌گیری از توانایی‌های شگرفی که در اختیار دانشجویان است، و با تمرکز بر اهداف بلندمدت، می‌توان ایران را به جایگاهی برسانیم که در خور عظمت تاریخی و فرهنگی آن است.

شانزدهم آذر، یادآور روزی است که اراده دانشجو چون آتشی مقدس در میان تاریکی‌ها شعله‌ور شد، و درخششی آفرید که هنوز نیز مسیر آینده را برای ایران عزیز روشن می‌کند. این روز، نه فقط نشانی بر دیوار تاریخ، بلکه پژواکی است از صدای آزادگی، حقیقت‌جویی و شکوه اندیشه انسانی که هرگز در برابر ظلم سر خم نکرده است.

دانشجویان ایران، شما وارثان سپیده‌دمانی هستید که هر نسلی برای طلوع آن کوشیده است. در چشمان شما، رؤیای یک سرزمین آزاد و آباد زنده است؛ رؤیایی که همچون نور سحرگاه، تاریکی‌ها را می‌شکافد و پرده از افق‌های روشن و بی‌کران برمی‌دارد. شما سفیران امیدید، چراغ‌های کوچک اما پرتوانی که می‌توانند آسمانی را که در بند ابرهای تاریک است، به روشنایی ابدی برسانند.

ای جوانان آگاه، سرزمین شما به شجاعت و دانایی‌تان همیشه  و همواره نیازمند است. همان‌گونه که رودخانه با گذر از سنگلاخ‌ها راه خود را به دریا می‌گشاید، شما نیز با دانش، خلاقیت و جسارت، مسیر آینده را از سدهای نادانی و تنگناها می‌گشایید. اگر چه راه دشوار است و گاهی تاریکی سنگین به نظر می‌رسد، اما باید به یاد داشته باشید که حتی در عمیق‌ترین شب‌ها، ستارگان راه را می‌نمایند. شما ستارگان درخشانی هستید که تاریکی نمی‌تواند نورشان را خاموش کند.

در دل شما قدرتی نهفته است که می‌تواند زمین‌های خشکیده را به سبزترین باغ‌ها بدل کند؛ می‌تواند سرزمینی گرفتار در زنجیر ناامیدی را به کشوری آزاد، پویا و استوار تبدیل نماید. شما همان نیروی خفته‌ای هستید که می‌تواند زنجیرهای گذشته را بگسلد و پل‌هایی به سوی آینده‌ای پرشکوه بسازد. صدای شما، گرچه شاید در ابتدا لرزان باشد، می‌تواند به موجی قدرتمند تبدیل شود که دیوارهای بی‌عدالتی را فرو ریزد.

تصور کنید، فردایی که هر کودکی در این خاک، آزادانه رویا می‌بافد؛ روزی که دانشگاه‌ها به مناره‌های آزادی و پژوهش تبدیل شوند، نه سکوت و خفقان. آینده‌ای که در آن، علم و دانش همچون شعله‌ای ابدی، راه جامعه را روشن می‌کند و عدالت و برابری، چون نسیم بهاری، در هر کوی و برزن جاری است.

دانشجویان، شما قاصدان سپیده‌دمید؛ شما پیام‌آوران صبحی هستید که برای طلوع آن، نسل‌ها تلاش کرده‌اند. به خاطر بسپارید که هر گام شما، هر صدای شما و هر تلاش شما، سنگ‌بنای این صبح خواهد بود. درخت آزادی با ریشه‌های دانایی و شجاعت شما استوارتر خواهد شد، و میوه‌های آن، رفاه، عدالت و کرامت انسانی برای همگان خواهد بود.

بیایید باور داشته باشیم که روزهای بهتر در راه است؛ روزهایی که در آن، حقیقت بر صندلی قضاوت بنشیند و بی‌عدالتی در طوفان عدالت محو شود. شما، دانشجویان آگاه، همان نسیمی هستید که این طوفان را می‌آفریند. شما امید این کشور و مردم هستید و چراغی که هرگز خاموش نخواهد شد. به پیش بروید، که آینده از آن شماست و روشنایی بر تاریکی پیروز خواهد شد.

با امید به فردایی بهتر، این روز را به همه دانشجویان ایران، به همه کسانی که برای آزادی، پیشرفت و رفاه اجتماعی تلاش می‌کنند، تبریک می‌گویم. شما چراغ امید و الهام‌بخش نسل‌های آینده هستید.

یادداشت