از کادیلا تا پارس نوآ؛ ال ۹۰ ایرانی هنوز نیامده، فراموش شده است

جهان صنعت نیوز، پروژه‌ای که قرار بود فصل تازه‌ای در خودروسازی ایران باشد، اکنون در پیچ‌وخم وعده‌های عمل‌نشده و نام‌گذاری‌های متناقض گم شده است. پارس نوآ، نسخه ایرانیزه‌شده P90 سایپا، هنوز نتوانسته انتظارات را برآورده کند.

از پروژه جاه‌طلبانه تا بلاتکلیفی تولید

در آبان ۱۳۹۹ سایپا از پروژه P90 پرده برداشت؛ خودرویی که وعده داده شده بود تا پایان ۱۴۰۱ به بازار بیاید. اما پس از گذشت چهار سال، هنوز از تولید انبوه خبری نیست. سایپا در سال ۱۴۰۲ مدعی شد که تولید این خودرو در ابتدا با ظرفیت ۵ هزار دستگاه و سپس تا سقف ۶۰ هزار دستگاه ادامه خواهد یافت، اما آمار رسمی سامانه کدال هیچ اشاره‌ای به تحقق این ادعا ندارد.

سرگیجه در نام‌گذاری؛ از کادیلا تا پارس نوآ

نام این خودرو بارها تغییر کرده؛ ابتدا کادیلا، سپس پارس آریا، و نهایتاً پارس نوآ. این تغییرات مداوم نه‌تنها به سردرگمی مشتریان دامن زده، بلکه از نبود استراتژی مشخص در برندسازی حکایت دارد. آیا این تاکتیک‌ها تلاشی برای پنهان‌سازی تعویق‌های پیاپی است؟

چهره‌ای جدید با بدنه‌ای کهنه

پارس نوآ با بازطراحی بخش‌هایی از چراغ‌ها، جلوپنجره و سپرها تلاش کرده ظاهری مدرن ارائه دهد، اما ساختار کلی بدنه هنوز ریشه در طراحی قدیمی تندر ۹۰ دارد. در بازاری که رقبا با طراحی‌های نوین پیش‌روی می‌کنند، چنین روتوشی نمی‌تواند کافی باشد.

کابین؛ نوگرایی با مصالح قدیمی

در فضای داخلی از نمایشگر لمسی، تهویه خودکار و فرمان چندمنظوره استفاده شده، اما متریال ساده و طراحی غیرارگونومیک همچنان یادآور دوران گذشته است. کیفیت پایین مواد اولیه باعث شده این خودرو از استانداردهای جهانی فاصله بگیرد.
پارس نوآ مجهز به کنترل پایداری، سنسور نور و باران، کنترل فشار باد تایر و دوربین عقب است. اما این امکانات در مقایسه با رقبای جهانی که فناوری‌های پیشرفته‌تری ارائه می‌دهند، دیگر برگ برنده به حساب نمی‌آیند.

پیشرانه داخلی؛ بدون جهش فنی

استفاده از پیشرانه ME16 با توان ۱۱۵ اسب بخار و گشتاور ۱۴۷ نیوتن‌متر، به همراه گیربکس دستی F185 و سیستم تعلیق قدیمی، نوآوری خاصی در عملکرد ایجاد نکرده‌اند. افزایش ۴۰ کیلوگرمی وزن نسبت به تندر ۹۰ به دلیل استفاده از فولاد تقویت‌شده، تنها تغییر محسوس است.

بحران تولید؛ چالشی فراتر از طراحی

مشکل اصلی این پروژه نه طراحی، بلکه تولید است. باوجود وعده‌های بلندپروازانه، تاکنون خبری از عرضه انبوه نیست. اگر سایپا نتواند این وعده‌ها را به واقعیت تبدیل کند، پارس نوآ نیز به سرنوشت پروژه‌های ناتمام پیشین دچار خواهد شد.

پارس نوآ می‌توانست نماد بازگشت اعتماد عمومی به سایپا باشد، اما با تأخیرها، کیفیت نه‌چندان بالا و عدم عرضه رسمی، تنها بر زخم‌های بی‌اعتمادی مصرف‌کنندگان افزوده است. اکنون سایپا در بزنگاهی تعیین‌کننده قرار دارد: یا باید مسیر تولید و رقابت‌پذیری را جدی بگیرد یا یک پروژه دیگر را به بایگانی طرح‌های ناکام خود بیفزاید.

منبع: تجارت نیوز

خودرو