از ۳۲ کارگر تنها ۷ نفر ماندند؛ قصه پرغصه قطعی برق در شهرک‌های صنعتی

هما میرزایی- جهان صنعت نیوز: مگر کل روزهای کاری هفته چند روز است که ۳ روز از آن را برق نداشته باشیم؟ این صدای اعتراض واحدهای تولیدی فعال در برخی شهرک‌های صنعتی است، که حالا روزهای بی‌برقی‌شان به ۳ روز در هفته رسیده است. کارگاه‌ها و کارخانه‌جاتی که با انواع مشکلات مانند عدم تامین مالی، عدم واردات ماشین‌الات و تجهیزات مورد نیاز، فرسودگی زیرساخت‌ها و مشکلات مربوط به نیروی کار دست و پنجه نرم می‌کنند. قطعی مداوم برق باعث از کار افتادن بسیاری از ماشین‌آلات صنعتی مرتبط با جوشکاری، ریخته‌گری، برش فلزات و مونتاژ قطعات و خاموشی خطوط تولید شده و کار تولید را تا مرز توقف کامل پیش می‌برد.

اعمال این نوع محدودیت گسترده برق در شهرک‌های صنعتی به منظور کاهش بار مصرف در روزهای داغ تابستان منجر به فرو رفتن هرچه بیشتر واحدهای تولیدی به خصوص واحدهای کوچک‌تر در فاز رکود شده است. تعداد کمی از واحدهای تولیدی که توان مالی بالاتری داشته و در ابعاد گسترده‌تری کار می‌کنند، موفق شده‌اند با جایگزین کردن تجهیزات مرتبط با تامین برق اضطراری مانند ژنراتور تا حدودی بر مشکل قطعی برق غلبه کنند. اما آن دسته از تولیدی‌های کوچک‌تر که توان تهیه این تجهیزات را ندارند، عملا قدرت تولید و باقی ماندن در بازار را از دست داده‌اند، و در این شرایط چاره‌ای جز تعدیل نیرو و کاهش ظرفیت تولید ندارند.

۲ روز قطعی برق، ۱ روز قطعی گاز

حمید معینی، مدیرعامل شرکت «ایران ابزار» واقع در شهرک صنعتی عباس‌آباد پاکدشت در این‌باره به خبرنگار جهان‌صنعت نیوز می‌گوید: مشکل قطعی برق مشکل جدیدی نیست، و حدود ۳ سال است که در فصل تابستان برق ما را ۲ روز در هفته و در فصل زمستان گاز ما را ۳ روز در هفته قطع می‌کنند. در حال حاضر نیز ۲ روز در هفته از صبح تا ساعت ۱۲ شب قطعی کامل داریم. ما در کارخانه خود ریخته‌گری هم انجام می‌دهیم و ۱ روز در هفته نیز با کاهش فشار گاز مواجه هستیم؛ یعنی کارخانه عملا ۳ روز در هفته تعطیل است. در حال حاضر این اخبار مورد توجه قرار گرفته‌اند، اما واقعیت این است که سال‌هاست این مشکلات وجود دارند.

گرانی، نبود فضا، و کمبود گازوئیل؛ معضلات ژنراتور

واحدهای بزرگ مستقر در شهرک صنعتی ما مانند یکی از کارخانجات شیرآلات سازی قدیمی ژنراتورهای صنعتی تهیه کرده‌ و مشکل برق خود را حل کرده‌اند،اما واحدهای متوسط و کوچک توان خرید ژنراتورهای گران‌قیمت را ندارند. علاوه بر مشکل گران بودن این تجهیزات، فضای کافی برای نصب این ژنراتورها نیز وجود ندارد. ناگفته نماند بسیاری از واحدهای تولیدی که موتور برق نیز تهیه کرده‌اند، مشکل تامین گازوئیل دارند. یعنی حتی با وجود خرید ژنراتور باز هم  نتوانسته‌اند بر خاموشی‌ها غلبه کنند. یک ینراتور صنعتی ۲۰۰ کیلوواتی حدود ۱ میلیارد تومان قیمت دارد، و جوابگوی بسیاری از واحدها هم نیست. برای کار صنعتی حداقل ژنراتور ۵۰۰ یا حتی ۱۰۰۰ کیلوواتی نیاز است.

از ۳۲ کارگر تنها ۷ نفر مانده‌اند

ما در کارخانه خود برای ۳۲ کارگر بیمه رد می‌کردیم؛ در حال حاضر با ۷ کارگر مشغول به کار هستیم، و در حقیقت رو به تعطیلی می‌رویم. هم شرایط تولید و هم رکود در بازار اجازه ادامه فعالیت به ما نمی‌دهد. در گروه‌هایی که ما تولیدکنندگان مستقر در شهرک‌های صنعتی عضو هستیم، نیز دیگر به این نتیجه رسیده‌ایم که همفکری و چاره‌اندیشی راه به جایی نمی‌برد، و عملا کاری از ما ساخته نیست. زمانی صحبت از پروژه‌ای بود که خود شهرک نیروگاه احداث کند و برق خود را تامین کند؛ اما آن پروژه نیز به سرانجامی نرسید.

عدم توانایی حل بحران یا عدم اراده برای تغییرات اساسی؟

شکاف میان عرضه و تقاضا در حوزه انرژی به مرحله بحرانی رسیده است. در حال حاضر بیش از ۳۰ هزار مگاوات کسری برق در کشور وجود دارد؛ رقمی بزرگ که تمامی افراد جامعه از خانه‌دار تا صنعتگر را تحت تاثیر قرار داده است. تولید به عنوان بازوی بهره‌وری، اشتغال‌زایی و ارزآوری اقتصاد کشور به انرژی وابسته است؛ انرژی که با شرایط فعلی دیگر قابل تامین نبوده و به چالش اصلی تولیدی تبدیل شده که سال‌هاست با نوسانات مداوم ارزی، تحریم و نبود تجهیزات، عدم امکان نقل و انتقالات مالی و نبود زیرساخت‌های صادراتی دست به گریبان است. با هر کدام از این مشکلات، واحدهای تولیدی و صنعتی کوچک بیشتری توان رقابت را از دست داده، و از چرخه حذف می‌شوند؛ کارگران بسیاری از کار بیکار شده و نخبگان و کارآفرینان بیشتری از کشور خارج می‌شوند. به نظر می‌رسد به نقطه‌ای رسیده‌ایم که دولت و سیاست‌گذاران نمی‌توانند راه‌حل برون‌رفت از این بحران مهم را پیدا کنند؛ و یا شاید اراده این کار وجود ندارد. هزینه این عدم توانایی یا عدم اراده از جیب تولیدکنندگان پرداخت خواهد شد.  

اخبار برگزیدهصنعت و معدن