صنعت آسانسور ارزآور و بدون حامی
به گزارش جهان صنعت نیوز: در این صنعت ۱۵۰۰ واحد صنعتی دارای مجوز از اتحادیه کشوری در سراسر کشور وجود دارند و طبق آمار سازمان ملی استاندارد به طور میانگین در بازه زمانی سال‌های ۱۳۹۶ تا ۱۳۹۸ سالانه ۴۰ هزار دستگاه آسانور تولید داشته و از این میزان تولید، حدود ۹۰ تا ۹۵ درصد لوازم آن نیز در داخل کشور ساخته شده است.همچنین بنابر آمارهای موجود در حدود ۱۰۰ هزار نفر در این صنعت به صورت مستقیم در حال فعالیت هستند که همراه با ارتقای رتبه کیفیتی ایران در سطح منطقه و قابلیت صادرات و ارزآوری این صنعت، موقعیت بسیار مطلوبی برای تولیدکنندگان این صنعت در کشور فراهم شده است.
قیمت فولاد داخلی گران‌تر از بازار جهانی
در این رابطه و با توجه به ظرفیت‌های گسترده صنعت آسانسور و پله‌برقی در کشور، صمد شفاهی دبیر و عضو هیات‌مدیره انجمن تولیدکنندگان قطعات آسانسور و پله‌برقی در گفت‌و‌گو با «جهان صنعت نیوز» می‌گوید: با توجه به قابلیت‌های تولیدی صنعت آسانسور و پله‌برقی در ایران، تولیدکنندگان ایرانی همچنان با چند مساله مهم روبه‌رو هستند. نخست بحث‌های تجاری و حقوقی مانند بیمه، مالیات، ارزش‌افزوده و… است که تمامی واحدهای صنعتی ایران با آنها سروکار دارند و متاسفانه حمایتی نیز از آنها در این رابطه صورت نمی‌گیرد.
در اینجا وقتی موضوع کاهش درآمدهای ارزی مطرح شد،تازه نگاه دولت به سوی تولیدکننده جلب شده و از آنها انتظار حمایت دارد. از سوی دیگر در این شرایط موضوع ارتباط تولیدکننده با مصرف‌کننده نیز مطرح است که با توجه به شرایط کنونی وقتی قیمت تمام شده محصول گران‌تر به دست مصرف‌کننده می‌رسد، یکی از مهم‌ترین عوامل آن به بحث تامین مواد اولیه به خصوص در زمینه ورق‌های فولادی بازمی‌گردد. بخش قابل توجهی از تولیدات ما به آلیاژهای فولادی وابسته است و از آنجا که قیمت فولاد در داخل کشور از بازارهای جهانی نیز گران‌تر به دست تولیدکننده می‌رسد، طبیعتا قیمت محصول بالا رفته و مصرف‌کننده نیز تحت فشار قرار می‌گیرد.
وی درباره راهکارهایی که در هفته‌های گذشته بر سر قیمت‌گذاری فولاد مطرح شده نیز توضیح می‌دهد: از طرح شدن یک موضوع تا عملی شدن آن، فاصله معناداری وجود دارد. اکنون قیمت هرتن فولاد در بازار جهانی ۵۰۰ دلار است؛ در حالی که در داخل کشور همین هر تن فولاد، با قیمتی معادل ۱۰۰۰ هزار دلار به دست مصرف‌کننده می‌رسد. این در حالی است که ما پنج برابر نیاز داخلی فولاد تولید می‌کنیم. اینکه این میزان مازاد تولید به کدام سمت و سو هدایت و توسط واسطه‌ها در بازار عرضه می‌شود، مساله‌ای است که خود تولیدکننده قادر نیست به آن ورود کند. این امر باید توسط سیاستگذار حل‌و‌فصل شود. یعنی سیاستگذاری‌ها به این سمت باشد که مواد اولیه در اختیار تشکل‌ها و تعاونی‌ها قرار داده شود تا آنها نیز بتوانند این مواد اولیه را با قیمت مصوب در اختیار تولیدکننده قرار دهند.
بنابراین هر چند که در مورد ساماندهی به قیمت فولاد اکنون حرف و حدیث‌ها زیاد است، اما در اینجا نکته مهم آن است که این فولاد به چه قیمتی قرار است به دست تولیدکننده برسد؟ متاسفانه تولیدکننده‌ها همگی فولاد خود را به قیمت کف بازار تهیه می‌کنند که این امر در نهایت باعث افزایش چشمگیر هزینه‌های تولیدی آنها شده است. از سوی دیگر بی‌ثباتی نرخ ارز و افزایش آن طبیعتا سبب شده تا تولیدکننده فولاد نیز ترجیح بدهد محصول خود را به جای عرضه در بازار داخلی به خارج از کشور صادر کند؛ غافل از اینکه این موضوع سبب افزایش فشار روی تولیدکننده، مصرف‌کننده و افزایش قیمت تمام شده محصول شود.
ظرفیت چشمگیر صادرات
این عضو هیات‌مدیره تولیدکنندگان قطعات آسانسور و پله‌برقی همچنین در خصوص قابلیت‌های این صنعت در ارزآوری و صادرات نیز تشریح می‌کند: در ۱۰ سال گذشته صنعت آسانسور رشد قابل ملاحظه‌ای را در کشور تجربه کرده است، به طوری که اکنون در زمینه موتور و گیربکس به عنوان قطعات اساسی این صنعت، در کشور ظرفیت مازاد تولید نیز وجود دارد. در گذشته تعداد واحدهای تولیدکننده این بخش به یک تا دو واحد می‌رسید، اما امروز در کشور ۲۰ تا ۲۵ تولیدکننده موتور و گیربکس وجود دارد که ظرفیت و توان آنها بیشتر از نیاز داخلی است. البته لازم به یادآوری است که لزوما قرار نیست هر چیزی که تولید می‌شود، توان صادرات آن نیز وجود داشته باشد. در این خصوص باید استانداردهای لازم برای ورود به بازارهای خارجی نیز موجود باشد. بنابراین دقیقا در همینجاست که نیاز است وزارت صمت و سازمان ملی استاندارد به کمک تولیدکننده آمده و در این خصوص به واحدهای تولیدی کمک کنند. در این رابطه کارگروه‌هایی نیز تشکیل شده و هر چند که امروز صادرات هم صورت می‌گیرد، اما به واسطه مساله‌ای که عنوان کردم، حجم این صادرات محدود است.
تحریم‌ها هم فرصت بود و هم تهدید
شفاهی همچنین در بخش دیگری از سخنان خود در مورد اثر تحریم‌ها بر تولید و صادرات این صنعت می‌افزاید: این موضوع جنبه‌ای دوگانه برای صنعت ما داشته است. از یک سو با توجه به اینکه سمت و سوی مردم ما به طرف لوازم و محصولات خارجی است، محدودیت‌های ایجاد شده در زمینه واردات و عدم تخصیص ارز و همچنین کاهش قدرت خرید مردم، فرصتی برای تولیدکننده داخلی فراهم آورده است. از سوی دیگر در زمینه محدودیت‌های تحریمی در زمینه صادرات لازم است سیاستگذاری‌های دولت به گونه‌ای باشد که به سمت حمایت و تشویق تولیدکننده گام بردارد. قطعا این صنعت قابلیت ارزآوری بالایی دارد. امروز قیمت هر دستگاه آسانسور به صورت میانگین ۱۲ هزار دلار تمام می‌شود که اگر قرار باشد ظرفیت تولید ما سالانه ۴۰ هزار دستگاه باشد و ۱۰ هزارتای آن هم صادر شود، مطمئنا رقم قابل توجهی ارزآوری به کشور صورت خواهد گرفت.
ایران قطب تولیدی آسانسور در منطقه
وی در بخش دیگری از سخنان خود خاطرنشان می‌کند: امروز برای صنعت آسانسور و پله‌برقی در ایران دانشگاه و فارغ‌التحصیلان دانشگاهی تا مقطع فوق لیسانس وجود دارتد. همچنین در ۱۰، ۱۵ سال گذشته به جرات می‌توان گفت که ایران در این صنعت به عنوان یک قطب تولیدی و هاب صادرات مطرح شده است.
دبیر انجمن تولیدکنندگان قطعات آسانسور و پله‌برقی همچنین در خصوص حمایت‌های صورت گرفته از این صنعت در سال جهش تولید، توضیح می‌دهد: جهش تولید که امسال توسط مقام معظم رهبری مطرح شد، لازم است توسط نهادهای ذی‌ربط سیاستگذاری شود و جامه عمل بپوشد. اکنون اگر در صنعت ما در داخل کشور رونقی پیدا شده، تنها به واسطه قیمت دلار و سیاستگذاری‌های ارزی دولت بوده است وگرنه اگر باز هم درآمدهای نفتی و خام‌فروشی دولت از سر گرفته می‌شد، تولیدکننده نیز قطعا به ورطه فراموشی می‌رفت. بنابراین معتقدم اگر قرار باشد جهش تولیدی صورت بگیرد، امروز در صنعت آسانسور این جهش صورت گرفته اما اینکه چه چیزی تاکنون عایدش شده است، خود جای سوال دارد؟
من به عنوان یک تولیدکننده باید بتوانم برای یک سال خود برنامه‌ریزی داشته باشم اما امروز به واسطه شرایط ایجادشده برای یک هفته نیز قادر به برنامه‌ریزی نبوده و نمی‌دانم که فردا مواد اولیه قرار است به چه قیمتی به دستم برسد؟ با تمامی این تفاسیر، تولیدکننده آسانسور امروز بازار داخلی را پوشش می‌دهد و برخلاف سایر صنایع در این زمینه درگیر کمبود و کاهش تولید نیست.
تولیدکننده با تکیه بر توان خود تولید می‌کند
شفاهی در خصوص راهکار پیشنهادی خود در جهت تسهیل امر تولید نیز تاکید می‌کند: پیشنهاد ما از سابق نیز این بود که لازم است کارگروه‌های مشخصی از بین تشکل‌های مختلف در رابطه با این صنایع تشکیل شود. در صنعت آسانسور سه تشکل، انجمن تولیدکنندگان، سندیکا و اتحادیه کشوری وجود دارد که می‌توانند اتاق فکری برای سیاستگذاری‌های کلان وزارت صمت باشند. همچنین از آنجا که این تشکل‌ها در قلب صنعت قرار دارند، قادر خواهند بود موارد مهم تولید را به گوش مسوولان برسانند. بنابراین مهم‌ترین مساله برای تولیدکننده این است که به صورت همه‌جانبه حمایت شود یعنی لازم است تولیدکننده تشویق شود نه اینکه همواره در التهاب فشار سازمان‌ها و ادارات مختلف و دورنمای آینده کسب‌و‌کار خود باشد.
این فعال صنعتی همچنین در مورد تسهیلات مالی ارائه شده در جهت تسهیل امر تولید، می‌افزاید: اولا در کشور ما به تولیدکننده به آسانی وام تعلق نمی‌گیرد و آنها امروز با تکیه بر توان داخلی خودشان چرخ صنعت را می‌چرخانند. همچنین در مورد مواد اولیه نیز مشکلات قابل حل‌و‌فصل است. در زمینه محصولات پتروشیمی و فولاد ما کشور مادر تولیدکننده هستیم و لزومی ندارد که این محصولات بالاتر از قیمت جهانی به دست تولیدکننده برسد. از سوی دیگر حمایت‌های دولتی نیز می‌تواند در اختیار قرار دادن تسهیلات و تکنولوژی روز به تولیدکننده باشد. بسیاری از تولیدکنندگان ما امروز همچنان با ابزار و ماشین‌آلات ۴۰ سال پیش مشغول کار هستند و قطعا محصولاتی که با این تکنولوژی تولید می‌شوند، با محصولات به روز تفاوت خواهند داشت.
اگر قرار باشد به بازار جهانی ورود کنیم، قطعا نیاز به تجهیزات، ماشین‌آلات و ابزار دقیق داریم. امروز تولیدکننده ایرانی آسانسور از سطح کارگاهی به سطح کمپانی و شرکت‌های بزرگ توسعه پیدا کرده و این اقدامات بدون حمایت‌های دولتی و به صورت خودخواسته بوده است. البته نمی‌توان گفت که دولت هیچ حمایتی نکرده اما حمایتی که بر اساس ظرفیت تولید و قابلیت‌های واحدهای صنعتی باشد، هنوز مغفول مانده است. این برخورد در حالی با صنعت ما می‌شود که با تمامی مشکلات، امروز در منطقه خاورمیانه و در عمل جزو کشورهای پیشرفته محسوب شده و در این صنعت حرف‌های زیادی برای گفتن داریم.
عمومی
لینک کوتاه :
