رویا نویسی برنامه‌های توسعه به ایستگاه هفتم رسید
در حالی مجلس برنامه هفتم توسعه اقتصادی را چکش کاری می‌کند که به نظر می‌رسد باز هم ۶ تجربه پیشین برنامه‌های توسعه پس از انقلاب در حال تکرار است.
به گزارش جهان صنعت نیوز، هفتمین برنامه توسعه اقتصادی ایران در حال چکش کاری در مجلس است. برنامه‌ای با اهدافی مانند رشد اقتصادی ۸ درصدی، تورم تک‌رقمی در پایان سال ۱۴۰۶، کاهش رشد نقدینگی و رشد اشتغال که اغلب کارشناسان آن‌ها را بلندپروازانه می‌دانند.
در حقیقت این برنامه نیز همانند ۶ برنامه توسعه اقتصادی گذشته، بیش از آنکه نقشه راه کشور محسوب شود، نمودی از رویاپردازی سیاستگذاران است و مروری بر عملکرد ۶ برنامه توسعه گذشته به ویژه ۳ برنامه آخر نشان می‌دهد که نه تنها اهداف متصور در آن‌ها تحقق نیافته بلکه حتی به آن‌ها نیز نزدیک هم نشده است
در اولین برنامه ۵ ساله توسعه که در سال‌های ۱۳۶۸ تا ۱۳۷۲ اجرایی شد میانگین رشد اقتصادی ۸.۱ در نظر گرفته شد. در این سال‌ها میانگین رشد اقتصادی کشور به حدود۱۰ درصد رسید. این تنها برنامه توسعه ای پس از انقلاب بود که هدف گذاری رشد اقتصادی تحقق یافت که البته آن هم تحت تاثیر شرایط پس از پایان جنگ تحمیلی و برنامه‌های بازسازی کشور قرار داشت.
در دومین برنامه توسعه اقتصادی، میانگین رشد اقتصادی ۵.۱ درصد درنظر گرفته شد اما در عمل میانگین رشد اقتصادی ایران در سال‌ها ۱۳۷۴ تا ۱۳۷۸ حدود یک درصد بود.
در برنامه توسعه اقتصادی سوم نیز رشد اقتصادی ۶ درصدی هدف گذاری شد اما در عمل اقتصاد ایران به طور میانگین رشد اقتصادی ۵ درصدی را تجربه کرد.
در ۳ برنامه بعدی چهارم تا ششم نیز همواره رشد اقتصادی ۸ درصدی در نظر گرفته شد. اما در بهترین حالت عملکرد اقتصاد ایران ۵۰ درصد این عدد بود. در برنامه چهارم میانگین رشد اقتصادی ۴ درصدی ثبت شد. در سال‌های اجرایی برنامه پنجم، میانگین رشد اقتصادی ایران تنها ۱.۶ درصد بود. در برنامه ششم نیز اقتصاد ایران بدترین عملکرد را از خود به جا گذشت و میان رشد اقتصادی تنها حدود ۱.۴ درصد بود.
حالا باز هم سیاستگذاران رویای رشد اقتصادی ۸ درصدی را برای برنامه هفتم توسعه در سر دارند. عددی که با توجه به فضای اقتصادی و سیاسی کنونی کشور به نظر نمی‌رسد دستیافتنی باشد.
اخبار برگزیدهاقتصاد کلانلینک کوتاه :
بله ما همه میدونیم دقیقا چه خبره. سفید نمایی هم تا حدی و قشری از مردم رو سرگرم نگه میداره و به اونها امیدواری کاذب میده اما در نهایت همه میفهمند که چه خبر است و آن زمان رب و رب است و خشم بی انتها و فوران کننده ای که دیگر خاموش نمیشود.