در انتظار پایان تحریم‌ها
محمد بلوری *مردم خسته جان در تحمل سال‌ها مشکلات و تنگناها و محرومیت‌های اقتصادی ناشی از تحریم‌ها، چشم به نتیجه نشست وین دارند با این امیدواری که دست‌های تدبیری به کار آیند تا گره‌های فرو بسته را باز کنند و راه‌گشای آینده‌ای روشن برای مردم رنج‌دیده و مصیبت کشیده شوند.
در این میان هر چند مقامات وزارت امور خارجه جمهوری اسلامی و نمایندگان حاضر در نشست وین حاصل ادامه نشست را امیدوارانه پیش‌بینی می‌کنند با این حال آمریکا و اروپا ازجمله فرانسه و آلمان پیش‌شرط‌هایی از سوی مذاکرات‌کنندگان ایرانی به‌ویژه پیش‌شرط لغو تحریم‌ها را مانع ادامه راه نشست وین می‌دانند و حتی بریتانیا برگشت جمهوری اسلامی ایران به برجام را آخرین فرصت تلقی می‌کند. هر چند روسیه و چین هم درباره پذیرش پیش‌شرط لغو تحریم‌ها از سوی مذاکره‌کنندگان طرف مقابل تردید دارند و به گفته قدیمی‌های‌مان «کس نخارد پشت من، جز ناخن انگشت من!» ما خود باید گشاینده مشکلات خود باشیم که هیچ کشوری جز منافع خود، دلسوز و به فکر کشور دیگری نیست.
روشن است که از قطع گاز صادراتی، به اروپا روسیه قلباً خشنود است و چین راضی از معامله پایاپای تا اجناس کم‌ارزشی به ما صادر کند.
در این میان افکار عمومی و بسیاری از کارشناسان و تحلیلگران امور اجتماعی و سیاسی حتی برخی گروه‌های اصلاح‌طلب و راست‌گرا بر این امر مهم تاکید دارند که دولت با بهره‌گیری از مشارکت کارشناسان زبده و نه فقط با نگاه جناحی، برای حل معضل چند ساله تحریم‌ها بیش از پیش ثابت قدم باشد و با حفظ ارزش‌ها، راهی برگزیند تا هر چه زودتر به پایان دوره رنج‌بار تحریم‌ها برسیم. به عبارتی، بستر گفت‌وگوها را چنان هموار کند که با ترغیب آمریکا و اروپا به ادامه نشست وین برای رسیدن به مذاکرات نتیجه‌بخش هر چه زودتر به افق روشنی در پایان دوره مرارت‌بار تحریم‌ها نزدیک شویم و می‌دانیم حل بسیاری از عوارض اجتماعی که درگیرش هستیم، به پایان راه تحریم‌ها بستگی دارد و متاسفانه برخی از چهره‌های سیاسی که گویی بی‌خبر از رنج و محنت مردمی هستند، به جای تاکید بر گشایش راه تحریم‌ها، به صبوری در تحمل آن توصیه می‌کنند و یا یکی از مقامات به جای طرح چاره‌جویی‌های راه‌گشا، توصیه می‌کند: «باید تصمیم‌های سخت و شجاعانه‌ای بگیریم.» و از سوی افکار عمومی تاکید دارد: «مردم برای هر تصمیم عاقلانه و انقلابی! اگر در طراحی و اجرا درست عمل کنیم، هزینه می‌دهند!»
در ادامه تحریم‌های ظالمانه، نه آمریکا بلکه این مردم کشورمان هستند که سنگینی طاقت‌سوز و فشار روزافزون آن را بر شانه‌های از توان افتاده‌شان تحمل می‌کنند و براساس بودجه سال ۱۴۰۱، بخش نسبتا بزرگی از کسری بودجه دولت هم برای جبران به صورت مالیات‌های سنگین، بر دوش مردم گذاشته شده است و فردا اگر با روند کاهش بی‌سابقه ارزش ریال ادامه یابد و در صورت ادامه تحریم‌ها، معلوم نیست دولت بار سنگین‌تر بحران اقتصادی را روی کدام شانه‌های رنجور و از توان‌افتاده‌ای خواهد گذاشت.
و در این میان آنهایی از تداوم تحریم‌ها سود می‌برند که با سوءاستفاده از موقعیت‌های مختلف یا دستیابی به فرصت‌های جرم‌خیز در تشکیلات سازمانی و اداری به ثروت‌های بادآورده‌ای دست می‌یابند. از جمله با نگاهی به فیش حقوقی یکی از مدیران برکنار شده پتروشیمی امیرکبیر روشن شده جمع حقوق و مزایا ۴۴ میلیون تومان بوده که ۶۶ میلیون تومان کارانه می‌گرفت و ۲۰۰ میلیون تومان کارت هدیه داشت و یا بانویی که برای خرید به دکان خواربارفروشی محله رفته، دفترچه خرید روزانه‌اش را جا گذاشته و نگاهی به دفترچه نشان داده که پس‌اندازی چند میلیاردی داشته است.
یا یک نماینده مجلس فاش کرده که ۶۰ هزار نفر به عنوان مستمری‌بگیر کمیته امداد ماهانه مبلغی بالای ۱۰ میلیون تومان درآمد داشته‌اند. در پی محاکمات متهمان فسادهای مالی و اختلاس‌های نجومی روشن شد که تنها تشکیل دادگاه‌ها، راه قطعی برای پایان این‌گونه جرائم نیست بلکه باید همراه با آن، ریشه‌های فساد و سوءاستفاده‌‌های مالی را در تشکیلات و سازمان اداری از بین برد چراکه زنجیره‌های کادر اداری در بسیاری از سازمان‌ها نه براساس کارآیی، صداقت و مهارت بلکه براساس آشنایی‌ها و وابستگی‌ها شکل می‌گیرد که تعداد پرونده‌های مختلف سودجویی‌ها، اختلاس‌ها و کژروی‌ها را افزایش می‌دهد.
* روزنامه‌نگار پیشکسوت
اخبار برگزیدهیادداشتلینک کوتاه :
